Στην ανάγκη στήριξης του Κοινωνικού Κράτους Δικαίου στην ΕΕ, ως προϋπόθεση αντιμετώπισης των κινδύνων ρήξης του κοινωνικού ιστού στα κράτη-μέλη της, αναφέρθηκε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος στο πλαίσιο της προσφώνησής του κατά το δείπνο, που παρέθεσε προς τιμήν του Προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας Εμανουέλ Μακρόν.
Ο κ. Παυλόπουλος, ο οποίος μνημόνευσε στην προσφώνησή του τις “εμβληματικές φυσιογνωμίες του γαλλικού πνεύματος”, τον συγγραφέα Αντρέ Μαλρώ και την ελληνίστρια Ζακλίν ντε Ρομιγύ, εξέφρασε τη βεβαιότητά του ότι η Γαλλία θα εκπληρώσει στο ακέραιο την ιστορική αποστολή που της αναλογεί ως προς την Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση και ως προς τον πλανητικό ρόλο της ΕΕ, στάθηκε ιδιαίτερα στην απαίτηση της θεσμικής εμβάθυνσης του Ευρωπαϊκού Οικοδομήματος, της υπεράσπισης του Κοινωνικού Κράτους Δικαίου στην ΕΕ και της πλήρους ενεργοποίησης του πυλώνα της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και της Πολιτικής Ασφάλειας της κοινότητας.
Όπως ανέφερε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, απαιτείται η θεσμική εμβάθυνση του Ευρωπαϊκού Οικοδομήματος, η οποία θα το οδηγήσει στην ολοκλήρωσή του υπό όρους μιας Ομοσπονδίας, η οποία στηρίζεται στις αρχές της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας και, συνακόλουθα την Δημοκρατική Αρχή. Διότι δίχως αυτό το υπόστρωμα, σημείωσε ο κ. Παυλόπουλος, το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι αβέβαιο, όπως ακόμη περισσότερο αβέβαιο καθίσταται και το μέλλον της ευρωπαϊκής οικονομικής και νομισματικής ενοποίησης.
Ως προς την υπεράσπιση του Κοινωνικού Κράτους Δικαίου στην ΕΕ , τόνισε ότι «μπορεί ν’ αντιμετωπίσει τους κινδύνους ρήξης του κοινωνικού ιστού στα κράτη-μέλη της». Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτούς τους κινδύνους επιχειρούν να εκμεταλλευθούν τα λαϊκιστικά ως και νεοναζιστικά μορφώματα, που επιχειρούν να κατεδαφίσουν το όλο Ευρωπαϊκό Οικοδόμημα είπε ο κ. Παυλόπουλος και συνέχισε: Κατά το 2017 οι Λαοί της Ευρώπης -και ιδίως ο Γαλλικός Λαός μέσω της εκλογής σας- έδωσαν την δέουσα απάντηση στους εχθρούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όμως οι Λαοί της Ευρώπης αναμένουν από την Ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης την λήψη εκείνων των αποφάσεων, που θα θωρακίσουν οριστικά το Ευρωπαϊκό Οικοδόμημα έναντι των υπονομευτών του, υπογράμμισε ο κ. Παυλόπουλος.
Για το θέμα της πλήρους ενεργοποίησης του πυλώνα της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και της Πολιτικής Ασφάλειας, και με αφορμή τα τεκταινόμενα σήμερα στην Μέση Ανατολή, στην Βόρεια Αφρική και στην Βόρεια Κορέα, ο κ. Παυλόπουλος είπε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση «δεν έχει το δικαίωμα να ολιγωρήσει εν προκειμένω, όταν μάλιστα πολλές από τις προκλήσεις αυτές έχουν ευθείες επιπτώσεις στους Λαούς της, με κυριότερη εκείνη της τρομοκρατίας και της επέκεινα τρομοκρατικής βαρβαρότητας, η οποία διαπράττει εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας».
Ειδική μνεία έκανε ο κ. Παυλόπουλος στις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις της Ελλάδας, τις οποίες η χώρα «εκπληρώνει στο ακέραιο» και «αναμένει την αυτονόητη αμοιβαιότητα εκπλήρωσης υποχρεώσεων και από την πλευρά των Εταίρων μας».
Τέλος, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αναφέρθηκε στα εθνικά θέματα, τα οποία η Ελλάδα «υπερασπίζεται υπό το φως και στην βάση των θεμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Ευρωπαϊκού Δικαίου». Η Κυπριακή Δημοκρατία, ως πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν είναι νοητή με περιορισμένη κυριαρχία, την οποία θα προκαλούσαν στρατεύματα κατοχής και αναχρονιστικές εγγυήσεις τρίτων είπε ο κ. Παυλόπουλος ενώ χαρακτήρισε αδιανόητη κάθε αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάνης, πολλώ μάλλον όταν οδηγεί, μέσω της αμφισβήτησης των συνόρων της Ελλάδας, και στην αμφισβήτηση των συνόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Έστειλε μάλιστα μηνύματα προς Σκόπια και Τίρανα ότι υπονομεύουν την ευρωπαϊκή τους προοπτική, με τη χρήση του ονόματος που αποπνέει αλυτρωτισμό η πρώτη, και την παραβίαση των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και ιδίως της ιδιοκτησίας, η δεύτερη.
Συγκεκριμένα, ο κ. Παυλόπουλος είπε για τα εθνικά θέματα τα εξής:
Ως προς το Κυπριακό -και με την αυτονόητη βεβαίως διευκρίνιση ότι αυτό αποτελεί διεθνές και, κυρίως, ευρωπαϊκό ζήτημα- επιδιώκουμε, το συντομότερο δυνατό, την δίκαιη και βιώσιμη λύση του. Όμως η Κυπριακή Δημοκρατία, ως πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν είναι νοητή με περιορισμένη κυριαρχία, την οποία θα προκαλούσαν στρατεύματα κατοχής και αναχρονιστικές εγγυήσεις τρίτων. Τούτο είναι αντίθετο προς κάθε έννοια Διεθνούς και Ευρωπαϊκού Δικαίου. Επιπλέον δε, θα δημιουργούσε ένα επικίνδυνο ως και καταστροφικό προηγούμενο για την κυριαρχία κάθε κράτους-μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ως προς τα Ελληνικά σύνορα, μ’ έμφαση σ’ εκείνα του Αιγαίου, η Συνθήκη της Λωζάνης, σύμφωνα με την πεμπτουσία του Διεθνούς Δικαίου, πρέπει να γίνεται απ’ όλους πλήρως σεβαστή. Κάθε αμφισβήτησή της, άμεση ή έμμεση, είναι αδιανόητη και αυτονοήτως απορριπτέα. Πολλώ μάλλον όταν οδηγεί, μέσω της αμφισβήτησης των συνόρων της Ελλάδας, και στην αμφισβήτηση των συνόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στο σημείο τούτο πρέπει να επισημάνω ότι εμείς τείνουμε πάντοτε χείρα φιλίας και καλής γειτονίας προς την Τουρκία. Εμείς, οι Έλληνες, θέλουμε μια Τουρκία δημοκρατική, θέλουμε μια Τουρκία ευημερούσα, μια Τουρκία η οποία να έχει ευρωπαϊκή προοπτική. Αλλ’ αυτό προϋποθέτει, για να γίνει πράξη, από την πλευρά της Τουρκίας μια πλήρη, ειλικρινή και έμπρακτη απόδειξη του σεβασμού του Διεθνούς και του Ευρωπαϊκού Δικαίου στο σύνολό τους. Αν αυτό δεν συμβαίνει, τότε δεν είναι δυνατό να χτισθεί πραγματική φιλία. Οι φιλίες χτίζονται πάνω στην ειλικρινή βάση του Διεθνούς και του Ευρωπαϊκού Δικαίου. Εμείς το εννοούμε αυτό και είμαστε εδώ να ζήσουμε ως φίλοι και καλοί γείτονες. Αλλά είμαστε έτοιμοι επίσης, αν χρειασθεί, να υπερασπισθούμε και τα εθνικά μας θέματα που, όπως είπα πριν, είναι και θέματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Προς την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας καθίσταται σαφές ότι όσο επιμένει στην χρησιμοποίηση ονόματος, το οποίο πέραν της προκλητικής παραχάραξης της Ιστορίας αποπνέει αλυτρωτισμό, υπονομεύει την ευρωπαϊκής της προοπτική. Το ευρωπαϊκό κεκτημένο αποκλείει υποψήφια κράτη-μέλη τα οποία αμφισβητούν, καθ’ οιονδήποτε τρόπο, το status quo των συνόρων των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Παρεμφερές είναι και το μήνυμα της Ελλάδας προς την γείτονα Αλβανία: Όταν προβαίνει σε πράξεις, οι οποίες έρχονται σε σαφή αντίθεση προς το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο -όπως π.χ. η πρόσφατη ωμή παραβίαση των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και ιδίως της ιδιοκτησίας- υπονομεύει και εκείνη την ευρωπαϊκή της προοπτική.
