Στην περιοχή του Λευκού Πύργου το φετινό καλοκαίρι είναι διαφορετικό από τα περασμένα
Τα βράδια του καλοκαιριού περπατώντας στη Θεσσαλονίκη στα στενά δροµάκια πέριξ του Λευκού Πύργου κυριαρχεί η οχλοβοή των αραχτών Θεσσαλονικέων και των τουριστών στα αµέτρητα καφενεία και στις ταβέρνες της περιοχής. Τους µελωδικούς ήχους µιας ζωντανής ορχήστρας θα ακούσεις εδώ µόνο τον χειµώνα. Οµως το φετινό καλοκαίρι είναι διαφορετικό από όλα τα προηγούµενα.
Καλοκαιρινή πιάτσα γεµάτη µουσική
Ενα από τα χειµερινά στέκια της πόλης, σηµείο αναφοράς της ελληνικής µουσικής σκηνής της Θεσσαλονίκης, η Πριγκηπέσσα που βρίσκεται στον πεζόδροµο πίσω από τη Λέσχη Αξιωµατικών, παρατείνει τη λειτουργία του κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Ανοιχτές πόρτες και παράθυρα, τραπεζάκια έξω, θαµώνες και µουσικοί µια παρέα. Οι συναυλίες που ακολουθούν στον εσωτερικό χώρο της συµπληρώνουν µια αλλιώτικη για την περιοχή εικόνα.
Τι έχει συµβεί; Οι µουσικοί της πόλης δεν θα «µεταναστεύσουν» φέτος στα θερινά µαγαζιά της Χαλκιδικής ή τα νησιά ούτε ετοιµάζουν βαλίτσες για περιοδείες σε καλοκαιρινά φεστιβάλ ανά την Ελλάδα εξαιτίας των µέτρων για την Covid-19. Η Πριγκηπέσσα, η µοναδική πλέον λαϊκή µουσική σκηνή της Θεσσαλονίκης, ανέλαβε δράση δίνοντας στέγη στους µουσικούς προβαίνοντας σε ένα εγχείρηµα «έκτακτης ανάγκης», όπως µας εξηγεί ο µουσικός και εκ των τριών ιδιοκτητών της ∆ηµήτρης Σφίγγος. «Φέτος συναυλίες εκτός από τις “κρατικές” δεν θα γίνουν, οι ιδιώτες παραγωγοί δεν το ρισκάρουν µε όλα τα περιοριστικά µέτρα που έχουν επιβληθεί. Οι περισσότεροι µουσικοί θα είµαστε άνεργοι. Αυτό που επιχειρούµε να κάνουµε στον δικό µας χώρο είναι να δηµιουργήσουµε µια συνθήκη για να παραµείνουµε ζωντανοί. Στην ουσία αυτό που κάνουµε είναι να γυρνάµε γύρω από την ουρά µας προσπαθώντας να στηρίξουµε τον χώρο µας να επιβιώσει ώστε να µπορέσουµε να δουλέψουµε τον χειµώνα. Εχουµε συµπαραστάτες σε αυτό το εγχείρηµά µας τον κόσµο που υποδέχτηκε την ιδέα µε χαρά –δεν µπορούν βέβαια να µας στηρίξουν πολλοί άνθρωποι· όταν δυσκολεύεσαι οικονοµικά δεν κόβεις το γάλα, το ουίσκι κόβεις– αλλά και τους µουσικούς».
Το κράτος επιβάλλει στις επιχειρήσεις να λειτουργήσουν µε το 40% της δυναµικότητας του χώρου τους, γεγονός που οδηγεί σε µείωση εσόδων. «Καµία επιχείρηση όµως» συµπληρώνει ο συνοµιλητής µας «δεν µπορεί να λειτουργήσει σωστά όταν µειώνεις τη δυναµική της κατά 60% αλλά ζητάς να αποδίδει τις υποχρεώσεις της στο 100%· δεν είναι τίµιο αυτό που συµβαίνει. Αυτό που µας κινητοποιεί είναι η ανάγκη µας να παίζουµε µουσική, να κάνουµε αυτό που ξέρουµε να κάνουµε µια ζωή στηρίζοντας ο ένας τον άλλο».
Αλληλεγγύη στους ανθρώπους του πολιτισµού
Η Πριγκηπέσσα εκτός από επιτυχηµένη µουσική σκηνή είναι και στέκι µουσικών της πόλης. Η ανάγκη να συναντηθούν, όπως λένε οι ίδιοι, είναι µεγάλη και άλλωστε δεν θέλει και πολύ αυτό τον καιρό να πιάσεις το µπουζούκι στα χέρια και «να πνίξεις στην πενιά και στο τραγούδι τον νταλκά σου, να γλεντήσεις το ζόρι σου, να το ξορκίσεις» όπως µας µαρτυρούν. Οι θαµώνες αυτού του χώρου, όπως διαπιστώσαµε, είναι επίσης δεινοί τραγουδιστές αλλά και καλοί γνώστες του ρεπερτορίου που παρουσιάζεται εκεί.
«Η Πριγκιπέσσα µάς έχει εκπαιδεύσει» σχολιάζει στο Documento η Φιλιώ Νταφοπούλου, φίλη της µουσικής σκηνής από την αρχή της δηµιουργίας της το 2006. «Η συνέχεια της λειτουργίας µέσα στο καλοκαίρι ενός χώρου πολιτισµού της πόλης είναι ένδειξη ότι δεν θα υπάρχει σιωπή παρά τις δύσκολες συνθήκες των ηµερών µας. Το έχουµε όλοι ανάγκη. Και θεωρώ ότι είναι αναγκαία η στήριξή µας σε τέτοια εγχειρήµατα. Για µένα αποτελεί συνειδητή επιλογή να έρθω εδώ, να πιω µια µπίρα και να δηλώσω µε αυτό τον τρόπο την αλληλεγγύη µου στους καλλιτέχνες και τους ανθρώπους που δουλεύουν στον χώρο του πολιτισµού και πλήττονται σοβαρά από τις συνέπειες της πανδηµίας. Αλλωστε οι περισσότεροι από εµάς στην πόλη θα µείνουµε φέτος. Το να στηρίξουµε λοιπόν ο ένας τον άλλο όπως µπορούµε φαίνεται να είναι το µόνο που πραγµατικά µπορεί να αποδώσει κάτι».
Ο κοντραµπασίστας Γιάννης Παπατριανταφύλλου, από τους σηµαντικότερους µουσικούς της ελληνικής τζαζ σκηνής που αναδύεται τα τελευταία χρόνια στη Θεσσαλονίκη και σταθερό µέλος της ορχήστρας του Σωκράτη Μάλαµα, έπαιξε σε αυτό τον χώρο πριν από λίγες µέρες. «Παίξαµε και θα ξαναπαίξουµε στην Πριγκηπέσσα. Ως µουσικός αισθάνοµαι ότι είµαι πρόσφυγας αυτό τον καιρό» λέει στο Documento. «∆εν υπάρχει πλέον ένα µαγαζί να φιλοξενήσει την τζαζ σκηνή της πόλης και φαίνεται ότι δεν θα υπάρξει ούτε στο µέλλον µε τα µέτρα που επιβάλλονται για τη δηµόσια υγεία. Συναυλίες δεν θα γίνουν και δεν µπορούµε να ξέρουµε τι µέλλεται τον χειµώνα. Αυτή είναι η κατάσταση που ζούµε. Σε καµία περίπτωση οι µουσικοί δεν διαφωνούµε µε τα µέτρα, καλώς υπάρχουν και ο ιός πρέπει να περιοριστεί, όµως το µήνυµα που θέλει να περάσει η κυβέρνηση ότι όλα θα τακτοποιηθούν µετά τις 15 Ιουλίου δεν ισχύει. Τα µέτρα είναι απαγορευτικά για να γίνουν συναυλίες. Παραµένουν ζόρικα τα πράγµατα για εµάς τους µουσικούς. Αυτό πρέπει να γίνει σαφές και στον κόσµο. Ο Σωκράτης Μάλαµας, που είναι δηµοφιλής καλλιτέχνης, δεν µπορεί να βρει εύκολα τρόπο να κάνει συναυλίες συµβατές µε τα µέτρα που ισχύουν – φέτος θα βγει να παίξει µόνο µε έναν µουσικό· στις συναυλίες που ξέρει ο κόσµος παίζουµε έξι µουσικοί µαζί του. Αντιλαµβάνεστε λοιπόν τι ισχύει για τους υπόλοιπους µουσικούς που είναι χιλιάδες. Ανοίγουν οι συναυλίες, ναι, αλλά σε µια νέα πραγµατικότητα που δεν θυµίζει σε τίποτε το παρελθόν. Συνεπώς η κίνηση αυτής της µουσικής σκηνής στη Θεσσαλονίκη να ανοίξει την πόρτα της σε όσους µουσικούς δεν έχουµε πού να παίξουµε αυτό το καλοκαίρι είναι ανεκτίµητη».
INF0
Πληροφορίες στη σελίδα www.facebook.com/Prigipessa/