Ο ανασχηματισμός της πλάκας και τα ρήγματα στο νεοφιλελεύθερο στρατόπεδο
Ότι ο Μητσοτάκης και οι «επιτελικοί» έχασαν τα αυγά και τα πασχάλια με τον ανασχηματισμό το γνωρίζει πλέον και η κουτσή Μαρία. Για αυτό άλλωστε γνωστοί αρθρογράφοι της δεξιάς παράταξης μιλούν ήδη για στρατηγική ζημιά» ή και για «στρατηγική αποτυχία». Αυτό που δεν έχει γίνει όμως ακόμα απολύτως σαφές είναι ότι ο Μητσοτάκης επιχείρησε να διαμορφώσει ένα πλαίσιο «συναίνεσης» χωρίς συναίνεση!
Να εξοβελίσει δηλαδή κάθε έννοια διαλόγου μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων για κρίσιμα ζητήματα που απαιτούν κορυφαίου επιπέδου συνεννοήσεις με μια προσωπική στρατηγική… παιγνίων. Και να εγκλωβίσει στρατηγικά την αξιωματική αντιπολίτευση σε ένα ιδιότυπο καθεστώς «συναινέσεων» που στην πραγματικότητα θα ήταν εγκλωβισμός στην αποδοχή έστω και με τυπικές ενστάσεις ή διαμαρτυρίες στις επιλογές του ακραίου νεοφιλελευθερισμού.
Στα υπόγεια του Μαξίμου λοιπόν νόμισαν ότι είχαν βρει τον τρόπο να γελοιοποιήσουν και τις έννοιες του διαλόγου και της συνεννόησης, και τον ΣΥΡΙΖΑ και τον πρόεδρό του. Αυτό δεν τους βγήκε. Η έγκαιρη και ξεκάθαρη στάση του Αλέξη Τσίπρα μετέτρεψε το «επιτελικό» κόλπο σε μπούμερανγκ και έπνιξε επικοινωνιακά τον ανασχηματισμό στα χάχανα των πολιτών ανεξαρτήτως παράταξης.
Γιατί όποιος αντιλαμβάνεται την πολιτική σαν «κόλπο» μπορεί πρόσκαιρα –με την απροκάλυπτη στήριξη των πετσωμένων ΜΜΕ- να αποκομίσει κέρδη στηριζόμενος σε εκατοντάδες προσλήψεις και ακόμα περισσότερα project με ονοματεπώνυμο. Αλλά είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα βρεθεί ξεκρέμαστος όταν η πολιτική των «κόλπων» αποτυγχάνει παταγωδώς. Και ο Μητσοτάκης έχει αποτύχει: Και στην Υγεία, με την απαράδεκτη αντιμετώπιση της πανδημίας και στην Πολιτική Προστασία καθώς οι πρόσφατες άγριες πυρκαγιές έδειξαν την ανυπαρξία οποιουδήποτε σχεδίου καθώς αυτοί που έπρεπε να το εκπονήσουν ήταν απασχολημένοι με τα «δικά» τους.
Ορισμός της γελοιότητας λοιπόν! Ανασχηματισμός που αλλάζει την ηγεσία σε δύο τομείς που ο πρωθυπουργεύων διατυμπάνισε ότι όλα πήγαν όπως έπρεπε! Και ταυτόχρονα καταφανής άρνηση έστω και στοιχειωδών διορθωτικών κινήσεων σε άλλους τομείς, όπως η Παιδεία και ο Πολιτισμός, που όλοι γνωρίζουμε ότι έχουν πάει κατά διαόλου αλλά ο Μητσοτάκης και οι περί αυτόν επιμένουν στην ατελέσφορη προσπάθεια να κρυφτούν πίσω από το δάχτυλό τους, επειδή προφανώς υπάρχουν ακόμα πολλά… project εν εξελίξει που απαιτούν την παρουσία της Κεραμέως και της Μενδώνη.
Η «επιτελική» ήττα, και στον τομέα της επικοινωνίας που θεωρούσαν ότι δεν έχουν πλέον αντίπαλο, και σε αυτό καθ’ αυτό το πολιτικό πεδίο, φαίνεται στη σύγχυση των φιλοκυβερνητικών εφημερίδων που αδυνατούν να κινηθούν σε ένα κοινό, ενιαίο πλαίσιο. Από την «ευκαιρία συναίνεσης που χάθηκε» της «Καθημερινής» μέχρι το «μεγάλο κόλπο με τον Αποστολάκη που έπεσε στο κενό» των «Νέων» η απόσταση είναι πολύ μεγάλη και το ρήγμα στους κόλπους της δεξιάς εμφανές και μεγάλο.
Και τα μεγάλα ρήγματα δεν γεφυρώνονται με… κόλπα σαν κι αυτό του ανασχηματισμού της πλάκας, όπως θα διαπιστώσουν το επόμενο διάστημα όλοι οι παρεπιδημούντες στο Μαξίμου, από τον ίδιο τον Μητσοτάκη μέχρι τον Σκέρτσο.
