Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ο πρωθυπουργός που, από τη μία, επιχειρεί να προσεταιριστεί την ακροδεξιά υψώνοντας φράχτες στον Έβρο, ενώ από την άλλη επιδεικνύει υποχωρητικότητα προς την Άγκυρα αποκλείοντας την Κυπριακή Δημοκρατία από τον ενεργειακό χάρτη της περιοχής.
Στο πολύκροτο βιβλίο του Κύπριου εκδότη Κωστή Χατζηκωστή «7 προεδρικά πορτραίτα» (εκδ. Γερμανός) αποκαλύπτεται μέσα από τα λόγια του πρώην προέδρου της Κύπρου Νίκου Αναστασιάδη πως ο Έλληνας πρωθυπουργός τον βολιδοσκόπησε για το «εάν θα ήταν διατεθειμένος να διακόψει το γεωτρητικό πρόγραμμα της Κύπρου χάριν της επανέναρξης του διαλόγου» (σ. 337-338). Η παραπάνω καταγραφή έγινε από τον Κ. Χατζηκωστή τον Φλεβάρη του 2020 και τον Αύγουστο του 2021 ο Ν. Αναστασιάδης ανέφερε τα εξής: «Ο Μητσοτάκης μού ανέφερε ότι μία από τις εισηγήσεις του για βελτίωση των σχέσεων Ελλάδος – Τουρκίας ήταν και η παράκαμψη της Κύπρου από κατασκευή του Αγωγού Φυσικού Αερίου από την Ανατολική Μεσόγειο προς την Ευρώπη και η κατεύθυνσή του προς την Τουρκία και από εκεί προς Ελλάδα και Ευρώπη» (σ. 351).
Αξίζει να σημειωθεί πως οι δηλώσεις αυτές διαψεύστηκαν ετεροχρονισμένα από τον Αναστασιάδη. Με τη σειρά του, ο Κύπριος δημοσιογράφος και εκδότης διέψευσε τον Αναστασιάδη λέγοντας πως «ουδείς και ουδέποτε από τους έξι προηγούμενους προέδρους διέψευσαν έστω κι ένα ιώτα της μακροχρόνιας δημοσιογραφικής και αρθρογραφικής μου πορείας. Το ίδιο ισχύει και για το βιβλίο μου».
Διακοπή του γεωτρητικού προγράμματος της Κύπρου και παράκαμψη της Κύπρου από τον Αγωγό Φυσικού Αερίου από την Α. Μεσόγειο προς την Ευρώπη με επαναχάραξη του έργου προς τη Τουρκία, ήταν δύο από τα σχέδια του υπερπατριώτη Κ. Μητσοτάκη. Με άλλα λόγια, ο Έλληνας πρωθυπουργός κρατάει στάση λιονταριού εναντίον των προσφύγων υψώνοντας φράχτες και την ίδια στιγμή «πουλάει» κατευνασμό στον Ερντογάν προδίδοντας τα συμφέροντα της Κύπρου.
Σε κάθε περίπτωση, είναι σαφές πως ο Κ. Μητσοτάκης ακολουθεί την πεπατημένη της αντιπολίτευσης εναντίον της συνθήκης Πρεσπών, όπου στο εσωτερικό της χώρας στήριζε τις περικεφαλαίες, ενώ στο εξωτερικό και δη πίσω από κλειστές πόρτες συνηγορούσε στην ανάγκη επίλυσης αυτής της χρόνιας διπλωματικής πηγής.