Η Πηνελόπη Κουρτζή έχει καταφέρει εδώ και χρόνια να δημιουργεί έργα που απευθύνονται σε ένα ευρύ αναγνωστικό κοινό και να γίνονται εκδοτικές επιτυχίες.
Το νέο της μυθιστόρημα με τίτλο «Το κορίτσι με το σαλιγκάρι» (Εκδόσεις Ψυχογιός) αποτελεί την ιστορία ενός κοριτσιού που είχε μεγάλη ανάγκη να ανήκει κάπου και ενός αγοριού που δεν μπορούσε να ερωτευτεί.
Πρόκειται για το χρονικό της συνάντησής τους στα Μάταλα το 1969, τότε που η περίφημη παραλία της Κρήτης ήταν ο παράδεισος των χίπις, του ελεύθερου έρωτα και της αγάπης. Με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου η συγγραφέας απαντά στο Ερωτηματολόγιο του Docville.
Πού γεννηθήκατε και πού μεγαλώσατε;
Γεννήθηκα στην Άρτα, μεγάλωσα στην Αθήνα όπου ζω μέχρι και σήμερα εκτός κάποιων περιόδων όπου έλειπα στο εξωτερικό είτε για εκπαίδευση είτε επαγγελματικά.
Όταν ακούτε τη λέξη σπίτι τι σας έρχεται στο μυαλό;
Τα κλειδιά μου που έχουν ένα τεράστιο μπρελόκ που μου έχει βάλει ο γιός μου και το κρεβάτι μας που είναι χτισμένο μέσα σε μία βιβλιοθήκη.
Μια ανάμνηση από τα παιδικά σας χρόνια.
Οι γονείς μας στην παραλία, εγώ με τις ξαδέλφες μου να σκαρώνουμε διάφορα και ο αδελφός μου, αρκετά μεγαλύτερος να κάνει ποδήλατο.
Πότε ήταν η πρώτη φορά που βυθιστήκατε σε ένα βιβλίο;
Πολύ μικρή σε μία σειρά βιβλίων της Ένιντ Μπλάιτον που μου είχε φέρει ο μπαμπάς μου.
Ποιος ήταν ο άνθρωπος που σας μύησε στο διάβασμα;
Οι γονείς μου που κατάλαβαν με το που άρχισα να διαβάζω πως αυτό ήταν το ερέθισμα αλλά και το χόμπι που χρειαζόμουν και θα αγαπούσα.
Τι σας ώθησε στη συγγραφή;
Αυτό ειλικρινά δεν ξέρω να το απαντήσω με ακρίβεια. Μάλλον γεννήθηκα έτσι γιατί δεν έχω μνήμες του εαυτού μου σε ηλικία που πλέον ήξερα να γράφω χωρίς να επιχειρώ να το κάνω. Χωρίς ζητούμενο ή αφορμή. Απλά γιατί έτσι αγαπούσα να με βλέπω και να με προσδιορίζω.
Η συγγραφή είναι τρόπος ζωής;
Μμμ, θα έλεγα ναι, αν δεν ήταν ζωή για μένα. Είναι κομμάτι μου, αλλά επειδή είναι και κομμάτι του πως ζουν οι κοντινοί μου μαζί μου, συνολικά για την οικογένεια μου είναι τρόπος ζωής.
Η ζωή του συγγραφέα είναι μοναχική;
Θα απαντήσω ναι. Παρόλο που δεν ζω μοναχικά, το αντίθετο, η εσωτερική μου ζωή ως συγγραφέας και οι αντίστοιχες στιγμές μου είναι απόλυτα μοναχικές και δεν το αλλάζω.
Υπάρχουν ιδανικές συνθήκες για τη συγγραφή ενός βιβλίου;
Έτσι λένε, αλλά εγώ δεν το έχω βιώσει έτσι πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, μπορώ να γράψω πάντα και παντού γιατί απομονώνομαι πνευματικά. Βέβαια, όταν έχω συνθήκες ησυχίας ή όμορφης θέας, εκεί ταξιδεύω τελείως.
Ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που σκεφτήκατε όταν ολοκληρώσατε το «Κορίτσι με το σαλιγκάρι»;
Το θυμάμαι σαν χτες. Επειδή ήταν τέλος καλοκαιριού, είχα σκεφτεί αυτό που συνοδεύει σαν ατάκα το βιβλίο στην προώθηση του. «Γιατί από όλα τα καλοκαίρια σου, ένα, δεν θα το ξεχάσεις ποτέ».
Νιώσατε ποτέ φόβο έκθεσης;
Κάθε μα κάθε φορά που παραδίδω ένα βιβλίο μου αλλά και όταν κυκλοφορεί. Πάντα.
Συγγραφικό μπλοκάρισμα. Σας έχει τύχει;
Ναι, μου έχει τύχει και όχι μία φορά. Πλέον είναι φίλος μου το writer’s block, πορευόμαστε μαζί.
Ποιοι συγγραφείς έχουν «γράψει» μέσα σας;
Ο Ουγκό, ο Μπαλζάκ, ο Μάρκες, η Σιμόν ντε Μποβουάρ, ο Στάινμπεκ, ο Παπαδιαμάντης, ο Ελύτης, ο Μολιέρος, ο Δάντης, ο Θερβάντες, η Βιρτζίνια Γουλφ, η Άγκαθα Κρίστι, ο Φλομπέρ, ο Θουκυδίδης, ο Γκαίτε. Δεν ξέρω αν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι.
Το ποτήρι είναι μισοάδειο ή μισογεμάτο;
Γεμάτο. Ξεχειλίζει.
Αύριο είναι μια καλύτερη μέρα;
Είναι μία νέα μέρα. Και πάντα το νέο εμπεριέχει την ελπίδα του καλύτερου. Πριν από αυτό όμως, απόψε είναι μία νέα νύχτα.
Βασίζεστε στην καλοσύνη των ξένων;
Όχι. Βασίζομαι μόνο στο να μην περιμένω τίποτα από τους άλλους, έτσι αν δω την καλοσύνη να νιώσω το αίσθημα της έκπληξης και της χαράς.
Η κόλαση είναι οι άλλοι;
Η κόλαση είναι χρόνος, δεν είναι τόπος, ούτε άνθρωπος κατά την γνώμη μου. Και στην κόλαση μπορεί να βρεθούν οι άλλοι και εσύ να τύχει να είσαι εκεί ή μπορεί να βρεθείς εσύ και να το εμπνεύσεις στους άλλους.
Ποιο χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης εκτιμάτε ιδιαιτέρως;
Την ακεραιότητα και τη θετική διάθεση προς όλα και όλους ανεξαρτήτως συνθηκών, προσωπικών συμπλεγμάτων ή ιδιοσυγκρασίας. Θαυμάζω δε και όχι μόνο εκτιμώ, τους ανθρώπους που ξεκινάνε πάντα και τελειώνουν με μία καλή κουβέντα η οποία όμως προέρχεται από μία θετική σκέψη. Και τους καλούς τρόπους, σε όλη τους την έκταση και όλες τις εκφάνσεις τους.
Ποιο χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης σας απωθεί;
Η ψευδαίσθηση εξουσίας. Τη σιχαίνομαι. Η αχαριστία. Δεν τη συγχωρώ. Η αρνητική διάθεση και σκέψη και το κουτσομπολιό πίσω από την πλάτη. Τα βαριέμαι αφόρητα και νιώθω πως μου τρώνε πολύτιμο χρόνο.
Τι ρόλο παίζει η φιλία στη ζωή σας;
Ρωτήστε με καλύτερα τι ρόλο παίζει η ζωή στις φιλίες μου. Κομβικό.
Είναι σημαντικός για εσάς ο έρωτας;
Πολύ. Χωρίς αυτόν και το κίνητρό του δεν μπορώ να με δω κάπου. Οπουδήποτε.
Τι είναι ευτυχία;
Η εξής απλή συνειδητοποίηση: Προσεύχομαι να μην αλλάξει οτιδήποτε βλέπω ή ακούω ή ζω αυτή την στιγμή. Και εννοώ τους ανθρώπους δίπλα μου. Με αυτά και μόνο μπορώ να ζήσω χίλια και άλλα τόσα χρόνια. Και αυτό θεωρώ πως όσο και αν μου είναι δυσδιάκριτο στην καθημερινότητα κάποιες φορές, είναι η ευτυχία που χρειάζομαι. Άρα αυτό είναι για μένα. Αυτή σκέψη στην οποία ωθώ τον εαυτό μου να ανατρέξει συχνά.
Η ομορφιά μπορεί να σώσει τον κόσμο;
Μπα, με τίποτα. Η εξωτερική τουλάχιστον. Γιατί είναι σχετική και έτσι ακόμα και να έσωζε μία γενιά, δεν θα έσωζε την επόμενη που θα άλλαζαν τα πρότυπα. Παρόλα αυτά, η ομορφιά είναι κίνητρο για πολλά. Άρα ένα γρανάζι στη διάθεση των ανθρώπων για εξέλιξη.
Πώς σκέφτεστε τον εαυτό σας σε δέκα χρόνια;
Υγιή. Αυτό μόνο. Και πλαισιωμένο από τους δικούς μου υγιείς. Τα τελευταία χρόνια μόνο αυτό μπορώ να δω στην σφαίρα του μέλλοντος μου. Όλα τα άλλα είναι στόχοι και τους βάζω μεθοδικά και αν είμαστε καλά θα τους πετύχουμε με σκληρή δουλειά.
Είστε ικανοποιημένη με όσα έχετε καταφέρει μέχρι σήμερα;
Είμαι, ναι. Κυρίως είμαι ικανοποιημένη που έχω συμβιβαστεί με ότι δεν έχω καταφέρει. Όμως ταυτόχρονα θέλω να καταφέρω πολλά ακόμα στο μέλλον.
Info
Το βιβλίο «Το κορίτσι με το σαλιγκάρι» της Πηνελόπης Κουρτζή κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ψυχογιός.
