Ως γνήσιο θιασώτη του σημιτικού «εκσυγχρονισμού» και των απόψεων του Γιώργου Παπανδρέου σε ενοχλούσε αφόρητα η περίπτωση του Κώστα Καραμανλή. Και συνεχίζει να σε διαολίζει. Κατέστρεψε την οικονομία, φόρτωσε το κράτος με χιλιάδες νέες προσλήψεις, ανέχτηκε «τα έκτροπα του Δεκεμβρίου 2008», άφησε ανέγγιχτο το προβληματικό κράτος κ.λπ. κ.λπ. Έτσι λες…
Μονάχα την κλιματική αλλαγή και την κατιούσα του Παναθηναϊκού δεν του έχεις φορτώσει. Αλλά δεν αποκλείεται κάτι ακόμη να βρεις τώρα που εμφανίστηκε στο προσκήνιο με τις δυο ομιλίες στη Θεσσαλονίκη και στο Λονδίνο κι άρχισαν πάλι τα σενάρια, οι εικασίες και οι φήμες για νέο ρόλο στα καθ’ ημάς πολιτικά πράγματα.
Το ξέρω. Δεν θα άντεχες να τον δεις φερειπείν πρόεδρο της Δημοκρατίας, αλλά νομίζω ότι αδίκως ανησυχείς. Δεν φαίνεται να νοιάζεται για τον ρόλο αυτό, λένε οι καλά γνωρίζοντες. Ούτε βέβαια για αρχηγικού τύπου διεκδίκηση στη ΝΔ, ακόμη κι αν ήθελε συμβούν σεισμοί και καταποντισμοί μελλοντικώς στο κυβερνών κόμμα.
Για τους εν γένει καραμανλικούς του κόμματος θεωρώ λογικό να ενδιαφέρεται. Αφ’ υψηλού και διακριτικά. Με τον ίσκιο του πρώην πρωθυπουργού και κλειδοκράτορα του καραμανλισμού, αλλά όχι ως επικεφαλής της… καραμανλικής συνιστώσας. Είναι σαν να υπήρξες προπονητής στην Μπαρτσελόνα και μετά να προπονείς τον Μακεδονικό ή τον (αγαπημένο μου) Παύλο Μελά της Σταυρούπολης στη Θεσσαλονίκη.
Τέλος πάντων, μέχρι σήμερα, παροιμιωδώς φειδωλός, έχει αποφύγει να μιλήσει για τους ακραίους του κόμματος ή να εμπλακεί ποικιλοτρόπως στις υπαρκτές εσωκομματικές τάσεις και διαμάχες – φανερές και υπόγειες. Πάντως κατά το παρελθόν το έχει πράξει.
Απέκρουσε τους ακραίους (νεοφιλελεύθερους και σκληρούς δεξιούς), δεν δέχτηκε τις προτάσεις για ωμή επέμβαση της αστυνομίας στα γεγονότα του Δεκεμβρίου και γενικώς απέφυγε τις ακρότητες της παλιάς Δεξιάς. Ασε που ορισμένες επιλογές του υπήρξαν σταθμός για τη χώρα. Να σου τις θυμίσω:
Έφερε την Cosco στην Ελλάδα, παρά τη λυσσώδη αντίδραση του Γιώργου Παπανδρέου αλλά και του Τσίπρα αρχικώς. Σήμερα όλοι συνομολογούν ότι πρόκειται για μείζονος σημασίας επιλογή, εξαιρετική για τη χώρα μας. Θα μπορούσε, βέβαια, να αναφέρει το όνομα του Καραμανλή προσφάτως στην Κίνα ο Μητσοτάκης, αλλά δεν το έπραξε. Αυτός ξέρει το γιατί…
Μετά: σοβαρό άνοιγμα προς τη Ρωσία (αγωγοί κ.λπ.), προσεκτική αντιμετώπιση του μακεδονικού στο Βουκουρέστι, στήριξη του αειμνήστου Τάσσου Παπαδόπουλου κόντρα στο σχέδιο Ανάν και, φυσικά, πόλεμος με τους νταβατζήδες (βασικός μέτοχος). Πολύ βαριά αυτά, φίλε μου –και δη από έναν ηγέτη της κεντροδεξιάς– για να τα ανεχτούν οι ξένοι και οι ντόπιοι επικυρίαρχοι. Που ξέρουν να εκδικούνται…
Θα συμφωνήσω μαζί σου ότι ο Καραμανλής δεν έκανε τίποτε για την υποσχεθείσα «επανίδρυση του κράτους». Ούτε για την οικονομία. Λίγα και χλωμά από τις κυβερνήσεις του. Αλλά πάει πολύ να τον θεωρείς ολετήρα της οικονομίας και βασικό υπεύθυνο της καταστροφής που οδήγησε στο μνημόνιο. Ομως δεν καταστρέφεται η οικονομία σε μια πενταετία. Ας είμαστε σοβαροί.
Λοιπόν, προτείνω να ξαναδιαβάσεις τις τελευταίες δύο ομιλίες του. Και να προσέξεις τις αναφορές του στο «λυκόφως των σημερινών ηγεσιών», στις κοινωνικές ανισότητες, στην «απογοητευτική αδυναμία της Ευρωπαϊκής Ένωσης» και, βέβαια, στο προσφυγικό – ειδικά σε αυτό. Καμία σχέση με ρηχές προσεγγίσεις και λαϊκίστικες ευκολίες.
Ενδεχομένως να μην αλλάξεις γνώμη. Αλλά φρονώ ότι θα προβληματιστείς με την περίπτωση Καραμανλή…
