Η περιπέτεια ενός δρομέα με κορονοϊό σε νοσοκομείο των ΗΠΑ

Η περιπέτεια ενός δρομέα με κορονοϊό σε νοσοκομείο των ΗΠΑ

Ο κορονοϊός συνεχίζει να εξαπλώνεται σε όλη την υδρόγειο. Η ασθένεια έχει σκοτώσει χιλιάδες και έχει επηρεάσει σοβαρά τη ζωή δισεκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο, καθώς οι οικονομίες… πέφτουν σε τοίχο και η καθημερινή ρουτίνα των ανθρώπων έχει αλλάξει δραστικά παντού. Πολλοί ειδικοί προβλέπουν ότι η καταστροφή θα επιδεινωθεί πολύ.

Παρά την καταστροφική επίδρασή της, η ίδια η ασθένεια παραμένει μια αφηρημένη έννοια για τους περισσότερους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, ο αριθμός των επιβεβαιωμένων περιπτώσεων αυξάνεται με ταχείς ρυθμούς και τα επιβεβαιωμένα κρούσματα είναι άγνωστο μέγεθος σαφώς μικρότερο από τα πραγματικά περιστατικά.

Το μέγεθος πάντως της δύναμής της το αντιλαμβάνεται κανείς από τους νεκρούς, την οικονομία και την αναβολή γεγονότων αθλητικών και μη.

Η δρομική διαδικτυακή κοινότητα LetsRun.com μίλησε με δρομέα που συμμετέχει στα blog της και έχει νοσήσει με τον Κορωνοϊό, ο οποίος ωστόσο θέλησε να κρατήσει την ανωνυμία του.

Είχε έναν επίμονο βήχα κατά τη διάρκεια της κλήσης. Τελικά, είπε ότι πιθανότατα θα πρέπει να σταματήσει να μιλά και να ξεκουραστεί.

Διαβάστε όσα είπε:

«Αγαπητοί συντρέχτες,

Βρέθηκα θετικός στον Κορωνοϊό την Τετάρτη 18 Μαρτίου.

Είμαι άνδρας 49 ετών που ζει σε μια μεγάλη πόλη των ΗΠΑ. Κάνω 40-50 χιλιόμετρα την εβδομάδα και επίσης γυμναζόμουν με βάρη 2-3 φορές την εβδομάδα.

Έχω κανονική πίεση, κανονικούς καρδιακούς παλμούς, δεν αντιμετωπίζω προβλήματα υγείας, εκτός από ένα εποχικό άσθμα που μου κάνει σπάνιες «επιθέσεις».

Στο τέλος του Φεβρουαρίου, έπρεπε να πάω στο Ηνωμένο Βασίλειο και την Ελβετία για δουλειά. Την εποχή εκείνη η κατάρρευση της Ιταλίας δεν είχε συμβεί ακόμα και υπήρξε ένα επιβεβαιωμένο κρούσμα στη Γενεύη. Ως εκ τούτου, δεν υπήρχε καμία προειδοποίηση ταξιδιού ή απαγόρευση.

Επέστρεψα στις ΗΠΑ την Παρασκευή 6 Μαρτίου. Το μόνο ερώτημα που μου έκαναν ήταν ποιες χώρες επισκέφτηκα και απάντησα με ειλικρίνεια. Με άφησαν χωρίς άλλες ερωτήσεις και συστάσεις.

Αργά τη νύχτα της Κυριακής, 8 Μαρτίου, άρχισα να αισθάνομαι αδιάθετος και με μια αδυναμία που θα μπορούσε να ήταν η αρχή ενός πυρετού. Δεν είχα βήχα εκείνη τη στιγμή. Από εκεί και πέρα, οι πόνοι εντατικοποιήθηκαν και ανέπτυξα ένα χαμηλό πυρετό (37,2).

Μέχρι την Τρίτη το πρωί, τα συμπτώματα είχαν χειροτερέψει και μετά από συμβουλή του γιατρού μου, πήγα σε μεγάλο νοσοκομείο.. Ειδοποίησα αμέσως το προσωπικό ότι είχα συμπτώματα και ότι μόλις επέστρεψα από το εξωτερικό. Απάντησαν ότι δεν μπορούσαν να με ελέγξουν για το COVID επειδή δεν ήμουν στην Κίνα, την Κορέα, την Ιαπωνία ή το Ιράν. Ο γιατρός έκανε διάγνωση χωρίς τεστ για τον ιό, μου έγραψε ένα δυνατό σιρόπι για το βήχα και ένα φάρμακο με οδηγίες να το πάρω μόνο αν χρειαζόταν.

Την Πέμπτη 12 Μαρτίου, ο βήχας χειροτέρεψε και είχα πόνους στο στήθος και συριγμό στην αναπνοή. Πήγα ξανά στο νοσοκομείο και εξήγησα ότι ήμουν εκεί 2 μέρες πριν. Ο γιατρός μου πήρε αίμα και έκανε ακτινογραφία θώρακα. Οι εξετάσεις αίματος ήταν καλές και η ακτινογραφία δεν έδειξε κάποια ένδειξη λοίμωξης.

Ο γιατρός κατέληξε ότι είχα μια κρίση άσθματος και μου έδωσε πρεδνιζόνη. Ζήτησα ξανά να κάνω τεστ για τον ιό, με δεδομένο ότι είχα ταξιδέψει σε Ελβετία και Αγγλία, που πλέον είχαν πολλά κρούσματα. Η απάντηση ήταν ότι ακόμα δεν είχαν εξουσιοδοτηθεί για κάτι τέτοιο.

Μέχρι το Σάββατο 14 Μαρτίου, ο πυρετός μου έφθασε στο 39 και ο βήχας ήταν πολύ κακός. Πήρα το αυτοκίνητό μου και οδήγησα τον εαυτό μου κατευθείαν στα επείγοντα στο ίδιο νοσοκομείο. Όταν έφτασα, τους είπα τι συνέβαινε. Με εξέτασαν και είδαν ότι είχα πνευμονία από κάποιον ιό. Με κράτησαν στο νοσοκομείο.

Οι γιατροί με κατέταξαν ως μια πιθανή υπόθεση COVID και όλοι όσοι ήρθαν να με κοιτάξουν φορούσαν στολές. Τελικά αποφασίζουν να μου κάνουν το τεστ COVID-19. Τότε μου λένε ότι τα αποτελέσματα θα βγουν σε 48-72 ώρες.

Η κατάσταση είχε αρχίσει να βελτιώνεται κατά τη διάρκεια της νύχτας, αλλά ήμουν συνδεδεμένος σε μια μηχανή που έχει ενδείξεις για τα πάντα και έπαιρνα ενδοφλέβια θεραπεία. Ωστόσο την επόμενη μέρα, ο γιατρός μου είπε ότι μου βγάζουν εξιτήριο επειδή η κατάστασή μου άρχισε να βελτιώνεται.

Πήγα σπίτι και αμέσως μπήκα σε καραντίνα σε δικό μου δωμάτιο, επειδή είμαι παντρεμένος με παιδί. Η γυναίκα μου αφήνει φαγητό έξω από την πόρτα και όλοι φορούν μάσκες. Βλεπόμασταν με face time και μέχρι σήμερα οι άνθρωποί μου δεν έχουν συμπτώματα.

Την Τετάρτη 18 Μαρτίου πληροφορήθηκα ότι είχα COVID-19. Η καραντίνα μου τελείωσε στις 23 Μαρτίου, 14 ημέρες μετά τα πρώτα συμπτώματα. Αν και βρίσκομαι 3 ημέρες χωρίς πυρετό δεν αισθάνομαι πολύ δυνατός. Η οικογένειά μου είναι σε υποχρεωτική απομόνωση στο σπίτι μέχρι τις 29 Μαρτίου.

Η εμπειρία μου ήταν πολύ τρομακτική και από το νοσοκομείο μου είπαν ότι θα μπορούσα να μείνω πολύ καιρό μέσα, αν δεν ήμουν τόσο επίμονος. Σταδιακά αρχίζω και ανακτώ τις δυνάμεις μου.

Αυτό που έχω να συμβουλέψω είναι να ελαχιστοποιήστε την έκθεσή σας με άλλους ανθρώπους. Απλά με την επιβράδυνση του ρυθμού των αλληλεπιδράσεων, αγοράζουμε πολύτιμο χρόνο. Συνειδητοποιώ ότι πολλοί από εσάς δεν έχετε δώσει τόσο μεγάλη σημασία, αλλά πρέπει.

Θέλησα να τα πω όλα αυτά, για να κάνει ο καθένας τις επιλογές του. Ξέρω δρομείς που με ένα απλό κρυολόγημα… τρελαίνονται. Ο Κορωνοϊός δεν είναι ένα απλό κρυολόγημα.

Ακόμα και αν δεν ανησυχείτε για τον εαυτό σας, ανησυχήστε για τους άλλους.

Καλή τύχη σε όλους, να μας έχει ο Θεός καλά».

Ο επόμενος μεγάλος ασθενής του κορονοϊού θα είναι οι ΗΠΑ. Το σύστημα υγείας στη χώρα του Τραμπ, λειτουργεί κυρίως ως επιχείρηση και όχι ως δημόσιο αγαθό.

Ήδη έχουν κυκλοφορήσει ρεπορτάζ, όπου ασθενείς με κορονοϊό, οι οποίοι υποβλήθηκαν στο τεστ και τη θεραπεία, αλλά η ασφάλειά τους δεν τους κάλυπτε 100%, έφυγαν από το νοσοκομείο θεραπευμένοι, αλλά 20.000 δολάρια φτωχότεροι. Και φυσικά δεν μιλάμε για άνεργους και άστεγους που το πιθανότερο είναι ότι θα νοσήσουν στο δρόμο και αν είναι τυχεροί θα ζήσουν.

Παρά το γεγονός ότι μιλάμε για μια από τις ισχυρότερες χώρες του κόσμου, οι φόβοι ότι ο κορονοϊός θα… θερίσει εκφράζονται από την παγκόσμια κοινότητα των επιστημόνων.

Ευχόμαστε όχι. Αλλά οι ευχές στις μέρες μας σπάνια πιάνουν…

Πηγή: runnfun.gr

Documento Newsletter