Η Νάνσι Πελόζι επισκεπτόμενη την Ταϊβάν «απελευθέρωσε» τις επιλογές του Πεκίνου, που πλέον είναι έτοιμο να περάσει στην επόμενη φάση της περίσφιξης του νησιού. Η κρίση που ξεκίνησε με βασική υπαιτιότητα της Πελόζι τείνει να μετατραπεί σε στρατηγική κλιμάκωση από τη μεριά του Πεκίνου, διότι τα όποια πρόσκαιρα οφέλη της επίσκεψης σύντομα θα αποτελούν μία ασήμαντη λεπτομέρεια μπροστά στους κινεζικούς σχεδιασμούς.
Ακολούθως, το Πεκίνο έχει επιλέξει τον χρόνο αλλά και τους τόπους της απάντησης που θα δοθεί για την επιχειρούμενη ταπείνωση του από τις ΗΠΑ. Ήδη έχουν ανακοινωθεί ασκήσεις με πραγματικά πυρά ανοιχτά της Ταϊβάν από το κινεζικό ναυτικό. Αξίζει να σημειωθεί πως τα σημεία που θα «σκεπάσουν» αυτές οι ασκήσεις, είναι οι θαλάσσιοι διάδρομοι που συνδέουν τη Ταϊβάν με τον έξω κόσμο.
Με άλλα λόγια, η Κίνα από τις 4 έως τις 7 Αυγούστου θα πραγματοποιήσει ουσιαστικά θαλάσσιο και εναέριο αποκλεισμό του νησιού. Η ημερομηνία δεν είναι τυχαία, γιατί η Πελόζι έχει ήδη αποχωρήσει από το νησί και θα έχει μείνει ο συμβολισμός της επίσκεψής της. Επιπροσθέτως, κανένας αμερικανός δε θα σπεύσει να βοηθήσει για την άρση του ιδιόμορφου αυτού αποκλεισμού.
Η Ταϊβάν, ούσα αιχμάλωτη από τη γεωγραφία είναι καταδικασμένη να συμβιώνει με τη «νόμιμη» Κίνα στην ενδοχώρα. Ως εκ τούτου, οι όποιες προσπάθειες δημιουργίας ενός πλέγματος ανάσχεσης από την Ουάσινγκτον πρέπει να υποστηρίζεται από ανάλογη στρατιωτική ισχύ.
Όμως σε αυτή τη περίπτωση δεν υπήρξε κάτι ανάλογο, οπότε η φιλοδοξία της Πελόζι να φανερώσει προθέσεις μακριά από τον κατευνασμό του Μπάιντεν μάλλον ξυπνάει τον «κόκκινο δράκο», παρά τον φοβίζει.
Εντούτοις, είναι απορίας άξιον ποιος είναι ο στρατηγικός σχεδιασμός των Αμερικανών, μια και το άνοιγμα ενός δεύτερου μετώπου στον Ειρηνικό, σίγουρα θα φέρει πιο κοντά το Πεκίνο με τη Μόσχα, όχι το αντίθετο. Μέχρι πρότινος η Ουάσινγκτον ασκούσε σοβαρές πιέσεις στους Κινέζους ως προς της Ρωσία και οι τελευταίοι είχαν αυτοσυγκρατηθεί ως προς το μέγεθος και το εύρος της βοήθειας που προσέφεραν για την Ουκρανία. Αυτή η στάση ενδεχομένως να αποτελέσει παρελθόν.
Την ίδια στιγμή, η επίσκεψη της Πελόζι που αποσκοπούσε στην υποστήριξη της ταϊβανέζικης «ενεργής δημοκρατίας» (vibrant democracy), δεν αλλάζει ούτε τη διπλωματική εικόνα, αφού Λευκός Οίκος και Βρυξέλλες έσπευσαν να ξεκαθαρίσουν πως η πολιτική τους προς τη Κίνα και η αναγνώριση της Ταϊβάν ως αδιαίρετο μέρος των διεθνών αναγνωρισμένων κινεζικών συνόρων δεν αλλάζει.
Κατά συνέπεια, η επίσκεψη της Πελόζι αντί της αποτροπής φέρνει περισσότερο κατευνασμό. Επίσης, το όλο γεγονός δεν ενισχύει την πορεία προς την ανεξαρτησία που επιθυμεί η Ταϊπέι αλλά επιταχύνει το σχέδιο επανένωσης που προωθεί το Πεκίνο.
Μπορεί οι Δημοκρατικοί να κέρδισαν αρκετούς πόντους έναντι των Ρεπουμπλικανών ενόψει των ενδιάμεσων εκλογών του Νοεμβρίου, όμως το Πεκίνο έχει το μαχαίρι, έχει και το πεπόνι…