Αρκετοί ισχυρίζονται ότι η ταφή της βασίλισσας είναι μία ευκαιρία για το Ηνωμένο Βασίλειο να εισέλθει στην σύγχρονη εποχή. Να αφήσει πίσω του όχι μόνο τους μεσαιωνισμούς και αναχρονισμούς του Μπάκιγχαμ που επί δεκαετίες λειτουργούν ως βαρίδι στην κοινωνία και τους θεσμούς, αλλά και την βαθιά συντήρηση που χαρακτηρίζει το πολιτικό σύστημα. Νομίζω ότι πρόκειται για μία αυταπάτη.
Η παρακμή της πάλαι ποτέ αυτοκρατορίας είναι ολοφάνερη. Πρώτα από όλα από την κοινωνική κατάσταση στο ΗΒ. Τα εκατομμύρια πεινασμένων παιδιών, τα εκατομμύρια ανέργων, τα εκατομμύρια των σύγχρονων δούλων, η πλήρης αποσάθρωση του συστήματος υγείας, η θεοποίηση της αγοράς είναι οι «πρωτιές» παγκοσμίως που κατάφερε το πολιτικό σύστημα τις τελευταίες δεκαετίες ιδιαίτερα από την εποχή Μπλερ. Είναι μία κατάσταση που ο πλούτος του Σίτι σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να κρύψει. Πρωτοπόρα στον ακραίο νεοφιλελευθερισμό η Βρετανία ακολουθεί μία εξωτερική πολιτική που την μετατρέπει σε φτωχό συγγενή των ΗΠΑ, συρόμενη πίσω από τις επιλογές των μήπως και ανακτήσει ένα μέρος της παλαιάς της αίγλης.
Μιας αίγλης που βασίστηκε στην πρωτοφανή αγριότητα και βαναυσότητα με την οποία σφαγιάστηκαν ολόκληροι λαοί. Τόσο μεγάλης αγριότητας που δικαίως η Βρετανία κατατάσσεται ως η πρώτη και πιο στυγνή αποικιοκρατική δύναμη, πάνω από Ισπανούς, Πορτογάλους και Γάλλους. Οι σφαγές που διαπράχθηκαν εν ονόματι του στέμματος ιδιαίτερα σε Ινδία, Κένυα, Ν. Αφρική είναι ενδεικτικές της βαναυσότητας. Πάντα στο όνομα του στέμματος καταληστεύθηκε ο πλούτος της μισής υφηλίου περίπου. Πρωτοπόρα στην στρατηγική του «διαίρει και βασίλευε» δίχασε λαούς, προκάλεσε εμφυλίους όπως σε Κύπρο και Ελλάδα. Ενός στέμματος που μέσα από τελετουργίες μεσαιωνικού τύπου, όπως η εν λόγω κηδεία, προσπαθεί να κρύψει την παρακμή του. Αγκαλιά με τους λόρδους, τους δούκες, τους Τόρηδες και το συντηρητικό πολιτικό προσωπικό έχει προ πολλού σβήσει το πάλαι ποτέ προοδευτικό της παρελθόν.
Η παρακμή αγκαλιάζει την κοινωνία σε τέτοια έκταση που ακουμπάει και το Εργατικό κόμμα που έφτασε να αποπέμπει επί της ουσίας προοδευτικούς και ριζοσπάστες πολιτικούς όπως τον Κόρμπιν. Ο κατήφορος στο ΗΒ θα συνεχιστεί. Μία-μία οι χώρες εγκαταλείπουν και την Κοινοπολιτεία. Σκωτία και Β. Ιρλανδία κινούνται προς την πλήρη ανεξαρτησία τους από το Λονδίνο. Ο βαθύτατος συντηρητισμός που επικρατεί όπως άλλωστε εκδηλώθηκε και με το BREXIT, θα ενταθεί και θα επιτείνει αυτήν την πολιτική και θεσμική παρακμή.
