Η πυρκαγιά στην Παναγία των Παρισίων είναι μια από τις μεγαλύτερες σύγχρονες πολιτιστικές καταστροφές στη σύγχρονη εποχή.
Την ώρα που οι φλόγες καλά – καλά δεν έχουν σβήσει ο Μακρόν δήλωσε ότι ο ναός θα ανοικοδομηθεί.
Δεν ξέρω όταν θα θέλει κονδύλια αν θα τού το επιτρέψει η Γερμανία και η σφιχτή ευρωπαϊκή οικονομική πολιτική αλλά μάλλον θα βρει τρόπο και κονδύλια να το κάνει. Και πολύ σωστά θα το κάνει.
Την ώρα που όλα τα μέσα του κόσμου παρακολουθούν το θέμα και τα ελληνικά μέσα κάνουν ό,τι μπορούν κι αυτά (εξαιρούνται οι τηλεοράσεις που στις 9 το βράδυ συνήθως βάζουν λουκέτο στην ενημέρωση – εκτός ΕΡΤ) ακούω στα ραδιόφωνα ακροατές να λένε: Έλα μωρέ, μας ζαλίσατε με την Παναγία των Παρισίων…
Στον ηλίθιο, τον πανίβλακα που δεν βλέπει τίποτα πέρα από την πιτυρίδα στο πέτο του δεν απαντάς.
Ο πανίβλακας που δεν μπορεί την ενημέρωση για ένα τέτοιο μνημείο που καίγεται είναι ξέρεις ο τύπος που μπορεί να να βρίζει τους γκραφιτάδες, να πετάει το κυπελάκι με τον καφέ εν κινήσει από τη θέση του οδηγού … κλπ.
Τον καταλαβαίνεις μόλις βρεθείς σε μια ομήγυρη. Είναι ο ξερόλας, ο “και κάλα άσε να σου πω εγώ που μου είπε ο δικός μου …”
Και μπορεί να λέμε ότι η βλακεία είναι ανίκητη, αλλά δεν μπορούμε και να την αφήνουμε ανενόχλητη!
Σωστά;