H oμιλία του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία Αλέξη Τσίπρα στη Βουλή επί της προτάσεως δυσπιστίας κατά του υπουργού Οικονομικών Χρήστου Σταϊκούρα
Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι βουλευτές, η πρόταση δυσπιστίας εναντίον του υπουργού Οικονομικών, του κ. Σταϊκούρα, λαμβάνει πράγματι χώρα σε μία περίοδο πρωτοφανούς αβεβαιότητας και ανασφάλειας για τις Ελληνίδες και τους Έλληνες.
Μας κατηγόρησε, λοιπόν, η κυβέρνηση πώς είναι δυνατόν σε μια τέτοια περίοδο, με ένταση μεγάλη στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και κορύφωση της κρίσης στην πανδημία, εμείς να καταθέτουμε μία πρόταση μομφής. Και θα ήθελα ευθύς εξαρχής να αντιστρέψω τον συλλογισμό και το ερώτημα και να απευθυνθώ στον κ. Σταϊκούρα, κυρίως όμως σε εσάς, κύριε Μητσοτάκη, γιατί δεν κρύβω πως φρονώ, φρονούμε, όσοι καταθέσαμε αυτή την πρόταση δυσπιστίας στον υπουργό Οικονομικών, ότι εσείς έχετε την ευθύνη αυτού του νομοσχεδίου. Και βεβαίως δεν ξέρω εάν η απόφασή σας να μην μετατρέψετε την πρόταση σε ψήφο εμπιστοσύνης σημαίνει ότι δεν νοιάζεστε και πολύ να προστατέψετε τον υπουργό σας. Είναι σπάνιο αυτό που κάνετε. Δεν ξέρω αν σας χαλάω και τα σχέδια, διότι έχετε ήδη αποφασίσει να τον ανασχηματίσετε. Σήμερα, όμως, μαζικά, και οι εκατόν πενήντα οκτώ, θα καταψηφίσετε την πρόταση μομφής εναντίον του.
Αυτό που ξέρω εγώ, όμως, είναι ότι το ερώτημα αντιστρέφεται και δεν είναι πώς είναι δυνατόν να καταθέτει πρόταση μομφής η αντιπολίτευση σε μια κρίσιμη στιγμή για τα εθνικά μας θέματα, για την οικονομία και με την πανδημία να καλπάζει, αλλά το πώς είναι δυνατόν τη στιγμή που η πανδημία είναι εδώ με ραγδαία αύξηση των κρουσμάτων και των νεκρών, δυστυχώς, στη χώρα μας, τη στιγμή που έχει φανεί πλέον η αδυναμία σας να στηρίξετε τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις και η ανεργία αυξάνεται και τα εισοδήματα μειώνονται και τα λουκέτα είναι κατά χιλιάδες στην αγορά, τη στιγμή που βιώνουμε τη χειρότερη φάση εδώ και δεκαετίες στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, εσείς, η κυβέρνησή σας, να το πω λαϊκά, να μην έχετε άλλο νταλκά, να μην έχετε καμία άλλη έγνοια εκτός από το πώς θα φέρετε ένα νομοσχέδιο για το πώς θα πτωχεύουν φυσικά πρόσωπα, οι πολίτες και τα νοικοκυριά, και το πώς θα τους παίρνουν οι τράπεζες και τα fundsτην πρώτη κατοικία.
Είναι αδιανόητο για μας να είναι αυτή η προτεραιότητά σας τώρα που σε όλη την Ευρώπη, ακριβώς εξαιτίας της πανδημίας, έχουμε αναστολή πτωχεύσεων και ρευστοποιήσεων και όχι αλλαγή Πτωχευτικού Κώδικα και άρση προστασίας της πρώτης κατοικίας που κάνετε εσείς εδώ. Και μόνο γι’ αυτόν τον λόγο, ότι εν μέσω αυτής της πολύπλευρης κρίσης, κρίσης υγειονομικής, κρίσης οικονομικής, κρίσης ασφάλειας, φέρνετε αυτό εδώ το νομοσχέδιο, και μόνο γι’ αυτόν τον λόγο αξίζει αυτή η μορφή.
Και θέλω να μου επιτραπεί, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, να ξεκινήσω την παρέμβασή μου από τις εξελίξεις στα εθνικά θέματα, γιατί αυτές οι εξελίξεις είναι κρίσιμες.
Θέλω να σας ρωτήσω ευθέως, κύριε Μητσοτάκη, αν αισθάνεστε, και εσείς και οι υπουργοί σας και οι βουλευτές της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, τόσο άνετα με όλα όσα συμβαίνουν. Αν αισθάνεστε υπερήφανοι με την αποτελεσματικότητά σας στην εξωτερική πολιτική.
Επί σαράντα και πλέον ημέρες το «Oruc Reis» παραβιάζει κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. Και μία μας λέγατε ότι δεν κάνει έρευνες και δεν παραβιάζει, διότι το παρασέρνει ο άνεμος. Την άλλη μας λέγατε ότι δεν κάνει έρευνες και δεν παραβιάζει, διότι δεν έχει ρίξει καλώδια. Την παράλλη μας λέγατε ότι δεν κάνει έρευνες και δεν παραβιάζει, διότι έχει τουρκικά πολεμικά πλοία να το συνοδεύουν που κάνουν θόρυβο. Την παράλλη αναγκαζόσασταν να αποπέμψετε τον σύμβουλο εθνικής ασφάλειας, τον δικό σας σύμβουλο, επειδή είπε την αλήθεια στα μέσα ενημέρωσης ότι κάνει έρευνες και ότι παραβιάζει κυριαρχικά δικαιώματα. Και κάθε βδομάδα έχουμε και μία νέα παράνομη NAVTEX από την Τουρκία ολοένα και δυτικότερα. Ενώ φτάσαμε και στο σημείο τουρκικά πολεμικά πλοία να παραβιάζουν το όριο των 12 μιλίων σε ελληνικά νησιά.
Είστε περήφανοι για όλο αυτό που συμβαίνει; Αισθάνεστε άνετα;
Εσείς, κύριε Μητσοτάκη, άβουλος -ελπίζω όχι και μοιραίος αντάμα- χωρίς καμία στρατηγική, χωρίς καμία πρωτοβουλία, παρακολουθείτε τις εξελίξεις. Αποτύχαμε να διασφαλίσετε κυρώσεις έναντι της Τουρκίας σε απανωτά συμβούλια κορυφής. Δεν δηλώνετε ξεκάθαρα ποιες είναι οι κόκκινες γραμμές μας και προσπαθείτε να αντιμετωπίσετε την τουρκική προκλητικότητα, φρονώ με μόνη σας έγνοια την επικοινωνία εντός της χώρας.
Προχθές, Τρίτη, ο κ. Γεραπετρίτης, ο υπουργός Επικρατείας, ο πιο κοντινός σας δηλαδή, μας είπε ότι η κόκκινη γραμμή μας είναι η κυριαρχία των έξι μιλίων. Αλίμονο, αυτό έλειπε να μην είναι ο σκληρός πυρήνας κυριαρχίας τα έξι μίλια.
Προσέξτε, τα δώδεκα μίλια, με βάση το Διεθνές Δίκαιο, είναι απόλυτο και αναφαίρετο δικαίωμά μας και έχουμε κυριαρχία, με ειδική άσκηση της κυριαρχίας μας. Αλλά τα έξι μίλια που έχουμε ασκήσει είναι ένας σκληρός πυρήνας κυριαρχίας. Τα χωρικά μας ύδατα είναι σαν να είναι έδαφος. Και μας λέτε ότι εκεί είναι η κόκκινη γραμμή, δηλαδή τα σύνορα και τα έξι μίλια;
Κι έρχεται και ο υπουργός Άμυνας σήμερα, ο κ. Παναγιωτόπουλος, και λέει ότι στη σφαίρα προστασίας της Ελλάδος δεν περιέχονται τα δυνητικά, αλλά μόνο τα απόλυτα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. Άρα, και αυτός μας λέει ότι η κόκκινη γραμμή είναι στα έξι μίλια.
Και σας ρωτώ τι θα κάνετε αν αύριο έρθει γεωτρύπανο νότια ή ανατολικά της Κρήτης. Τι θα κάνετε αν παραβιαστεί ο 28ος μεσημβρινός δυτικά, δηλαδή διεξαχθούν έρευνες εντός της πρόσφατα οριοθετημένης αποκλειστικής οικονομικής ζώνης με την Αίγυπτο, αν δηλαδή έχουμε και παραβίαση πρόσφατα μάλιστα κατοχυρωμένων κυριαρχικών δικαιωμάτων;
Είναι κρίσιμα ερωτήματα αυτά. Δεν απαντάτε. Και όσο δεν απαντάτε, στέλνετε ένα μήνυμα στους απέναντι. Διότι πολλές φορές και η σιωπή, πόσο μάλλον οι άστοχες δηλώσεις υπουργών σας, αποτελούν κι αυτές ένα ηχηρό μήνυμα, όπως αυτό που εκπέμφθηκε χθες στο Κοινοβούλιο.
Ενώ οι παραβιάσεις και η τουρκική προκλητικότητα εντός των δώδεκα μιλίων συνεχίζεται, χθες πήρε τον λόγο ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, ο κ. Χρυσοχοΐδης, -φαντάζομαι σε συνεννόηση μαζί σας- και βεβαίως, θέλησε προφανώς να δικαιολογήσει την ανεπάρκειά του σε ένα κρίσιμο ζήτημα. Και γι’ αυτό επιτέθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ. Παραληρηματικά επιτέθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ.
Και αναφέρομαι στην ανεπάρκεια του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, την οποία χρεώνεται ο πολιτικός του υπεύθυνος, να συλλάβει τον εγκληματία χρυσαυγίτη, τον κ. Παππά. Όλοι γνωρίζαμε ότι ήταν υπόδικος. Μάλιστα, είχε βγει η αρχική απόφαση σε σχέση με την μη αθωότητα. Και όλοι αναμέναμε την τελική απόφαση. Και είναι αδιανόητο η Ελληνική Αστυνομία να μην είναι σε θέση να γνωρίζει πού βρίσκεται. Και επιτέθηκε για να καλύψει την ενοχή του και την ευθύνη του στον ΣΥΡΙΖΑ.
Αλλά δεν είναι αυτό το πρόβλημα. Τα έχουμε συνηθίσει αυτά. Το εθνικό πρόβλημα είναι ότι μέσα σε αυτή την παραληρηματική επίθεση στην Αξιωματική Αντιπολίτευση, τόλμησε να εκστομίσει ότι συνιστά εθνικισμό –ακούστε, κύριοι συνάδελφοι- το πάγιο και κατοχυρωμένο από το Διεθνές Δίκαιο δικαίωμα της πατρίδας μας για μονομερή επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης στα δώδεκα ναυτικά μίλια.
Και σας ρωτάω τι μήνυμα εκπέμπετε στην άλλη πλευρά με αυτό. Το έχετε καταλάβει; Τι μήνυμα εκπέμπετε, όταν ένας Υπουργός, -ο πιο διπλανός σας- μιλάει για κόκκινη γραμμή στα έξι μίλια και ο άλλος Υπουργός -όχι πιο διπλανός σας, αλλά μάλλον πιο αγαπητός σας- μιλά για εθνικισμό, αναφερόμενος στην άσκηση του κυριαρχικού μας δικαιώματος για επέκταση στα δώδεκα μίλια;
Ακούστε, κυρίες και κύριοι βουλευτές, είναι βαριά αυτή η λέξη. Και, ιδίως, όταν απευθύνεται από έναν υπουργό κόμματος της Δεξιάς στην Αριστερά. Για να μην μπερδεύεστε, οι εθνικιστές και ο εθνικισμός διαχρονικά σε αυτόν εδώ τον τόπο κατοικοεδρεύει, ανθίζει και αναπτύσσεται στη δική σας παράταξη, στα δικά σας έδρανα.
Και πρέπει να γνωρίζετε ότι έχει πολύ μεγάλη διαφορά η έννοια του πατριωτισμού απ’ αυτή του εθνικισμού. Άλλο είναι να αγαπάς και να υπερασπίζεσαι την πατρίδα σου και άλλο να μισείς τις πατρίδες των άλλων.
Εθνικιστές λοιπόν είναι οι ναζί της Χρυσής Αυγής. Εθνικιστές ήταν πολλοί απ’ αυτούς με τους οποίους πορευθήκατε χέρι-χέρι στις διαδηλώσεις και τη Συμφωνία των Πρεσπών, την οποία τώρα όχι μόνο εφαρμόζετε, αλλά τιμάτε και από πάνω και δίνετε και μάχες από πάνω για την εφαρμογή τους.
Και ναι, είμαστε περήφανοι εμείς γι’ αυτή τη Συμφωνία των Πρεσπών, παρά τις κραυγές των εθνικιστών, γιατί ήταν μια πατριωτική συμφωνία. Και σήμερα φαίνεται αυτό.
Σήμερα φαίνεται αυτό που ελληνικά πολεμικά αεροσκάφη επιτηρούν τον εναέριο χώρο της γείτονος, που Έλληνες στρατιωτικοί των ειδικών δυνάμεων κάνουν ασκήσεις στη λίμνη της Οχρίδας και όχι Τούρκοι. Είμαστε περήφανοι λοιπόν γι’ αυτό.
Αλλά, άλλο πατριωτισμός και άλλο εθνικισμός. Διότι εθνικιστές και εθνικόφρονες επίσης ήταν και αυτοί που δυστυχώς οδήγησαν στην εθνική τραγωδία της Κύπρου. Γι’ αυτό άλλη φορά, κύριε Χρυσοχοΐδη, να προσέχετε τα λόγια σας.
Γιατί αυτή εδώ η παράταξη που εμείς έχουμε την τιμή να εκπροσωπούμε, η παράταξη της Αριστεράς, της προόδου, της δημοκρατίας έχει δώσει φόρο αίματος για την πατρίδα στα χρόνια της Εθνικής Αντίστασης, στα χρόνια του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου, όταν οι εθνικιστές και οι δήθεν εθνικόφρονες, ειδικά την περίοδο της Κατοχής, ήταν συνεργάτες των κατακτητών. Να προσέχετε λοιπόν τι λέτε σε αυτήν εδώ την Αίθουσα.
Οφείλετε λοιπόν σήμερα, κύριε Μητσοτάκη, να δώσετε μια ξεκάθαρη απάντηση επ’ αυτού.
Υιοθετείτε όσα είπε ο κ. Χρυσοχοΐδης; Δώστε μια ξεκάθαρη απάντηση.
Και ξέρετε, εγώ δεν σας ζητώ να πάρετε μόνο μια θέση, να αδειάσετε τον υπουργό σας, αλλά επί της ουσίας να πάρετε μια θέση.
Εγώ και εμείς σας καλούμε όχι απλά να πείτε το τετριμμένο, το στερεότυπο, το κυριαρχικό μας δικαίωμα -το ακούσαμε σήμερα και από τον υπουργό Εξωτερικών- αλλά επί της ουσίας να πάρετε μια πρωτοβουλία εθνικής και πατριωτικής ευθύνης.
Δεν σας προτρέπουμε -το επαναλαμβάνω- να εμπλακείτε σε πολεμικές επιχειρήσεις. Είμαστε πάγια εναντίον των στρατιωτικών λύσεων. Είμαστε πάντα υπέρ της ειρήνης και του διαλόγου. Είναι λάθος όμως να νομίζετε ότι το μήνυμα της ενεργητικής διπλωματίας είναι μήνυμα εμπλοκής. Είναι ακριβώς το αντίθετο. Ένα αποτελεσματικό μήνυμα αποτροπής με σαφείς κόκκινες γραμμές είναι αυτό που θα εμποδίσει την κλιμάκωση και την επιθετικότητα της άλλης πλευράς.
Δεν σας προτρέπουμε, λοιπόν, στον δρόμο της επιχειρησιακής έντασης, αλλά σας ζητάμε να εγκαταλείψετε τον δρόμο της διπλωματικής αδράνειας και της παθητικότητας.
Εγώ αυτό το οποίο θα σας ζητήσω είναι να λάβετε σοβαρά υπ όψιν την πρόταση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης για την άσκηση του κυριαρχικού μας δικαιώματος για τα δώδεκα μίλια στην Κρήτη και, ανάλογα με τις εξελίξεις, νότια της Κάσου, της Κάρπαθου, της Ρόδου και του Καστελόριζου. Διότι ο μόνος τρόπος για να υπερασπιστείς ένα κυριαρχικό σου δικαίωμα που defacto σήμερα αμφισβητείται είναι να το ασκήσεις.
Θα έχουμε, όμως, φαντάζομαι, την ευκαιρία και άλλες στιγμές να τα συζητήσουμε αυτά. Αν με δική σας ευθύνη είχατε την πρωτοβουλία, θα μπορούσαμε να τα συζητήσουμε σε ένα Συμβούλιο Αρχηγών. Δεν το κάνετε. Άκουσα και την κ. Γεννηματά να λέει ότι είναι δική σας η ευθύνη για ό,τι συμβεί. Το προσυπογράφω. Θα μπορούσαμε να τα συζητήσουμε και θεσμικά, αλλά όχι μέσα από αυτή τη διαδικασία, με κατ’ ιδίαν ενημερώσεις.
Έρχομαι, όμως, στο κύριο θέμα. Όποιος παρακολούθησε τη συζήτηση τις τρεις αυτές μέρες, πιστεύω ότι θα πρέπει να έχει μείνει έκπληκτος με τον τρόπο που βουλευτές της συμπολίτευσης και υπουργοί προσπάθησαν να αμυνθούν της πρότασης δυσπιστίας στον υπουργό Οικονομικών. Ανέβαιναν ο ένας μετά τον άλλον σε αυτό εδώ το Βήμα και επαναλάμβαναν σχεδόν σαν να μιλούσαν από την ίδια κασέτα, χωρίς καμία επικοινωνία με τα επιχειρήματα της άλλης πλευράς, χωρίς καμία διάθεση να έχουν αντίλογο, μονάχα με την παπαγαλία.
Το βασικό επιχείρημα, λοιπόν, όλων των βουλευτών της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας και των υπουργών ήταν ότι για όλα φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν άκουσα, όμως, κάποιον επί της ουσίας να υπερασπιστεί το νομοσχέδιο αυτό καθαυτό. Και νομίζω ότι το «για όλα φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ» δεν μπορεί να είναι επαρκής απάντηση σε ένα δικό σας νομοσχέδιο και όχι σε ένα νομοσχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ. Και μάλιστα σε ένα νομοσχέδιο με το οποίο βρίσκεται σε ριζική αντίθεση η συντριπτική πλειονότητα όλων των εκπροσώπων φορέων που εκφράστηκαν και τοποθετήθηκαν κατά τη διάρκεια της κοινοβουλευτικής διαδικασίας. Όλοι, με μία εξαίρεση φυσικά, την Ένωση Τραπεζών: Έμποροι, βιοτέχνες, ενώσεις καταναλωτών, δικηγορικοί σύλλογοι όλης της χώρας και φυσικά, όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης.
Σε όλους αυτούς νομίζετε ότι είναι αρκετό να απαντάτε με το «για όλα φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ»; Προφανώς, όλοι αυτοί δεν είναι ΣΥΡΙΖΑ, έτσι;
Πάμε, όμως, να δούμε -και είμαι αναγκασμένος να το κάνω αυτό- ένα προς ένα τα βασικά επιχειρήματα που διαρκώς επαναλαμβάνονταν σαν σε παπαγαλία από αυτό εδώ το Βήμα. Πρέπει να τα απαντήσουμε ένα προς ένα, διότι θεωρώ ότι είναι απολύτως ψευδή αυτά τα επιχειρήματα.
Σημείο πρώτο: Προστασία πρώτης κατοικίας.
Τι έγινε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τα προηγούμενα χρόνια; Υπήρχε ο νόμος Κατσέλη, ο οποίος παρείχε προστασία. Τροποποιήθηκε από τον νόμο Σταθάκη, που συμπεριέλαβε τα χρέη προς το Δημόσιο και επίσης παρείχε προστασία. Από το 2010 και μέχρι να εκλεγείτε καμία άλλη κυβέρνηση δεν κατάργησε την προστασία της πρώτης κατοικίας.
Τον Φλεβάρη του 2019, στον οποίο αναφέρεστε διαρκώς, δεν έληξε η προστασία της πρώτης κατοικίας, αλλά η δυνατότητα υποβολής νέων αιτήσεων στοννόμο Κατσέλη -για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Και αμέσως μετά, τον Μάρτη του 2019, νομοθετήθηκε από τη δική μας κυβέρνηση ο ν. 4605, ο λεγόμενος και νόμος Φλαμπουράρη, του τότε υπουργού Επικρατείας, που ασχολήθηκε επισταμένα με τον νόμο αυτόν, που επίσης παρείχε προστασία.
Ο νόμος αυτός καθιέρωνε μια δεσμευτική για τις τράπεζες λύση ρύθμισης των χρεών που προστάτευε την κύρια κατοικία, με στόχο να λύσει ένα μεγάλο μέρος του προβλήματος σε σύντομο χρονικό διάστημα και κατά το δυνατόν χωρίς δικαστήρια. Ακόμη και αν η τράπεζα αρνιόταν τη ρύθμιση, το δικαστήριο ήταν υποχρεωμένο να επικυρώσει τη συγκεκριμένη λύση που υποδείκνυε ο νόμος. Ο οφειλέτης δεν είχε καμία ανασφάλεια ή αβεβαιότητα για την έκβαση της υπόθεσής του.
Μας ασκείται, βεβαίως, κριτική ότι ο νόμος αυτός τελικά δεν λειτούργησε. Πώς να λειτουργήσει, αφού εκλεγήκατε εντωμεταξύ εσείς και ήσασταν εσείς υπεύθυνοι να παρακολουθήσετε την εφαρμογή του και την προσαρμογή των κριτηρίων, ώστε να μπορέσει να λειτουργήσει.
Για να τελειώνει, λοιπόν, το παραμύθι, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάργησε ποτέ το νόμο Κατσέλη.
Κυρία Γεννηματά, αν θέλετε να διεκδικήσουμε και την πολιτική πατρότητα της κ. Κατσέλη και όλων των προοδευτικών στελεχών από το ΠΑΣΟΚ που έχουν προσχωρήσει στον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, να το κάνουμε. Δεν έχω καμία αντίρρηση.
Όμως, θα συμφωνήσω σε κάτι μαζί σας: Πράγματι, σε αυτόν εδώ τον τόπο όλοι εκείνοι οι νόμοι που προστατεύουν την κοινωνική συνοχή και έχουν εγγραφεί στη συνείδηση του ελληνικού λαού με τα ονόματα των υπουργών, ανήκουν οι υπουργοί και τα πρόσωπα στην ευρύτερη προοδευτική παράταξη.
Δεν την εκπροσωπώ μόνο εγώ. Θέλω να πιστεύω ότι την εκπροσωπούμε όλοι όσοι καθόμαστε από το κέντρο και αριστερά σε αυτήν εδώ την αίθουσα.
Επιτρέψτε μου, όμως, να μη χάσω τον ειρμό των λέξεων και των σκέψεών μου.
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν άφησε ποτέ τους Έλληνες πολίτες χωρίς νομική και θεσμική κατοχύρωση, χωρίς προστασία της πρώτης κατοικίας. Είχαμε, πράγματι, δημόσια δεσμευτεί και στους θεσμούς και στον ελληνικό λαό να φέρουμε ένα ολιστικό σχέδιο προστασίας, πλαίσιο προστασίας της πρώτης κατοικίας στο τέλος του 2019. Και μετά ήρθε η Νέα Δημοκρατία στις εκλογές του καλοκαιριού του 2019.
Κοιτάξτε τώρα σε τι βαθμό φτάνει το στραμπούληγμα της λογικής. Την ίδια στιγμή μάς λέτε ότι παραλάβατε τη χώρα χωρίς προστασία πρώτης κατοικίας και την ίδια στιγμή ότι εμείς είχαμε δεσμευθεί στους δανειστές μας τη μελλοντική κατάργησή τους. Και τα δύο μαζί δεν γίνεται. Ή θα λέτε ότι την είχαμε ήδη καταργήσει -άρα τι να δεσμευτούμε, να καταργήσουμε τα καταργημένα;- ή θα λέτε ότι δεν την είχαμε καταργήσει και τάχα δεσμευόμασταν να την καταργήσουμε στο μέλλον. Και τα δύο μαζί δεν γίνεται να ισχύουν.
Δεν χρειάζεται, όμως, κυρίες και κύριοι, να ψάξει πολύ κανείς για να δει τι πραγματικά ισχύει για να εξακριβώσει το ψέμα σας. Αρκεί να μπει σήμερα στην ιστοσελίδα της Ειδικής Γραμματείας Διαχείρισης Ιδιωτικού Χρέους. Διαβάζω τι αναφέρει: «Μέχρι τις 31Ιουλίου του 2020, οι πολίτες μπορούσαν να προστατεύσουν την πρώτη κατοικία τους, υποβάλλοντας ηλεκτρονικά αίτηση για την ευνοϊκή ρύθμιση των οφειλών που την απειλούν. Αυτό επιτυγχάνεται», γράφει εδώ, «με τον ν. 4605/2019».Ποιον νόμο, δηλαδή; Τον νόμο Φλαμπουράρη της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ.
Εσείς τα λέτε μόνοι σας. Το καταθέτω στα Πρακτικά.
Για να θυμηθούμε, όμως, τι δεσμευόσασταν εσείς στους θεσμούς λίγους μήνες μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης, τον Νοέμβρη του 2019.
Θα διαβάσω τη μετάφραση και θα το καταθέσω στα Πρακτικά. Λέγατε: «Θα εξασφαλιστεί η ελεύθερη αναγκαστική εκτέλεση κατά κάθε ασφάλειας που παρασχέθηκε για παροχή δανείων συμπεριλαμβανομένης της πρώτης κατοικίας». Αυτό υποσχόσασταν τον Νοέμβριο του 2019 λίγους μήνες μετά αφότου αναλάβατε.
Το καταθέτω στα Πρακτικά, να το θυμηθείτε.
Και λίγους μήνες αργότερα, τον Φλεβάρη του 2020, στη νέα έκθεση μεταμνημονιακής εποπτείας, για να θυμηθούμε τι δεσμεύτηκαν ο κ. Σταϊκούρας και προφανώς ο κ. Μητσοτάκης: «Οι ελληνικές αρχές επαναλαμβάνουν, δηλώνουν εκ νέου τη δέσμευσή τους ότι η προστασία της πρώτης κατοικίας θα λήξει τον Απρίλιο του 2020». Αυτά δηλώνατε, αυτά δεσμευόσασταν!
Μα, δεν ντρέπεστε να λέτε τόσο χοντροκομμένα ψέματα, ότι όταν παραλάβατε δήθεν δεν υπήρχε προστασία, όταν τον Φλεβάρη του 2020 εσείς δεσμευόσασταν ρητά στους θεσμούς να την καταργήσετε τον Απρίλη; Νομίζετε ότι αυτά δεν θα βγουν στη δημοσιότητα;
Πάμε παρακάτω, σημείο δεύτερο. Άκουσα εδώ στην επαναλαμβανόμενη κασέτα ότι φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ που διόγκωσε το ιδιωτικό χρέος. Και εδώ πραγματικά σηκώνω τα χέρια ψηλά. Ήμαρτον και έλεος και ντροπή ταυτόχρονα! Κυβερνήσατε σαράντα ολάκερα χρόνια και σας φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ για την διόγκωση του ιδιωτικού χρέους σε αυτήν τη χώρα; Αφήσατε το 2009 έλλειμμα 15% και τα νοικοκυριά υπερχρεωμένα. Φέρατε το PSI, κουρέψατε τα ασφαλιστικά ταμεία και ομολογιούχους. Πιο πριν, φτιάξατε τη φούσκα των δομημένων ομολόγων, τη φούσκα των στεγαστικών δανείων, των καταναλωτικών δανείων. Ποιος τα έκανε όλα αυτά; Και σας φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ και τα τεσσεράμισι χρόνια για τη διόγκωση του ιδιωτικού χρέους; Και δεν ντρέπεστε λιγάκι να τα λέτε αυτά;
Σε ποιους τα λέτε αυτά; Σε ποιους τα λέτε αυτά; Σε μας το λέτε που μας αφήσατε το 2015 άδεια ταμεία και μια χώρα χρεοκοπημένη μέσα στα μνημόνια και εμείς το καλοκαίρι του 2019 σας αφήσαμε 37 δισ., ρυθμισμένο το δημόσιο χρέος και έντεκα συνεχόμενα τρίμηνα με θετικούς αναπτυξιακούς ρυθμούς;
Φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ για το ιδιωτικό χρέος που επί των ημερών μας τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια στις τράπεζες μειώθηκαν κατά 22 δισεκατομμύρια ευρώ; Φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ που για χρόνια εσείς φουσκώνατε και το δημόσιο και το ιδιωτικό χρέος και μέσα σε τέσσερα χρόνια εμείς μειώσαμε κατά 22 δισεκατομμύρια ευρώ τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια; Ορίστε, καταθέτω στα Πρακτικά τα επίσημα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος.
Δεν ντρέπεστε να τα λέτε αυτά; Εντάξει, καταλαβαίνω η προπαγάνδα έχει τις ανάγκες της, η κασέτα ξανά και ξανά. Τα μέσα ενημέρωσης αυτά θα παίζουν. Αλλά σήμερα θα πούμε την αλήθεια. Να γνωρίζει ο ελληνικός λαός ποιος αγωνίστηκε, μάτωσε για να προστατεύσει τα δικαιώματά του και ποιοι είναι σήμερα που μας φέρνουν στα μνημόνια ξανά χωρίς να έχουμε μνημόνιο.
Και έρχομαι στο τρίτο σημείο της εξαπάτησης: στους πλειστηριασμούς. Ενώ ίσχυε -όπως απέδειξα- η θεσμική και νομική προστασία της πρώτης κατοικίας, μας λέτε: Μα δεν κάνατε πλειστηριασμούς εσείς; Ναι κάναμε, ενώ είχαμε προστατευμένα τα ευάλωτα, τα λαϊκά νοικοκυριά, την πρώτη κατοικία. Μας λέτε, «γιατί έγιναν πλειστηριασμοί;» και μάλιστα λέτε και ένα νούμερο για 20 χιλιάδες ή 22 χιλιάδες ή ποιο ακριβώς είναι το νούμερο, δεν ξέρω. Μα φυσικά έγιναν πλειστηριασμοί. Αλλά έγιναν πλειστηριασμοί γι’ αυτούς που αφού φέσωσαν τις επιχειρήσεις, ζούσαν μια ζωή πλουσιοπάροχη με τα λεφτά τους μάλλον στο εξωτερικό, με βίλες, με κότερα, με σκάφη άθικτα στο εσωτερικό. Έγιναν πλειστηριασμοί γι’ αυτούς που χρωστούσαν εκατομμύρια και δεν τους άγγιζε κανείς. Η πρώτη κατοικία όμως επί των ημερών μας, επαναλαμβάνω, ήταν και θεσμικά και νομικά κατοχυρωμένη.
Και πραγματικά -δεν θα απευθυνθώ τώρα σε σας, απευθύνομαι σε όσους με ακούν- ένα ερώτημα λογικής καταθέτω. Στην περίοδο που εμείς κυβερνήσαμε, θυμάστε -όλοι θυμούνται- ποιο ήταν το πλαίσιο το μιντιακό ιδίως από ορισμένα μέσα ενημέρωσης όταν για δάνειο υπουργού του ΣΥΡΙΖΑ, πήγαιναν με το ματσούκι και τις κάμερες έξω από τις τράπεζες και ρώταγαν αν τα ΑΤΜ βγάζουν δάνεια. Σε αυτή την εποχή κυβερνήσαμε, όχι με ένα ευνοϊκό μιντιακό σύστημα να μας προστατεύει και να μας χαϊδεύει.
Αλήθεια, θα γινόντουσαν πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας, λαϊκής κατοικίας, λαϊκά νοικοκυριά θα έβγαιναν στο δρόμο και δεν θα υπήρχαν οι δημοσιογράφοι, οι κάμερες, οι φωτορεπόρτερ να τους παίρνουν συνεντεύξεις; Survivor και ΒigBrother θα έστηναν! Το πιο απλό ερώτημα καταθέτω. Λέτε λοιπόν ότι έγιναν πλειστηριασμοί. Αποδείξτε μου, φέρτε μου στοιχεία για λαϊκή κατοικία, πρώτη κατοικία.
Και μας λέτε ότι έγιναν 22 χιλιάδες. Μάλιστα. Εγώ σας ζητώ να ανατρέξετε σήμερα στη σελίδα των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών. Ξέρετε πόσοι είναι ήδη αναρτημένοι; Είναι 79 χιλιάδες πλειστηριασμοί. Λέγατε για 22 χιλιάδες σε τέσσερα χρόνια. Τώρα είναι 79 χιλιάδες για το επόμενο διάστημα μέχρι τέλους του έτους! Μόνο για την επόμενη εβδομάδα είναι 345! Μας δουλεύετε;
Και το μόνο φύλλο συκής που έχει απομείνει μέχρι το τέλος του έτους, είναι μια απόφαση των ίδιων των τραπεζών, να κρίνουν αν αυτές θέλουν να προστατεύσουν τους ευάλωτους. Και εσείς δεν νομοθετείτε. Νομίζω ότι το εξαγγείλατε στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, ότι μέχρι τέλος του χρόνου θα παρατείνετε την προστασία. Και παρότι σας φέραμε και τροπολογία πάνω στη δική σας δέσμευση στην ΔΕΘ να την ψηφίσετε, εσείς αρνηθήκατε να την ψηφίσετε. Και έχετε το θράσος τώρα να μιλάτε.
Πάμε παρακάτω, στην ουσία του ζητήματος όμως. Θέλω να ξεκινήσω από το πλέον προφανές. Εδώ καθιερώνεται για πρώτη φορά στο νομικό μας σύστημα η έννοια της πτώχευσης των ιδιωτών, όχι μόνο οι επιχειρήσεις και οι έμποροι, πλέον πτωχεύουν όλοι. Ένα νοικοκυριό πτωχεύει όπως μια επιχείρηση κι ένας μισθωτός όπως ένας έμπορος. Και τι θα χάσει όποιος πτωχεύει; Όλα θα τα χάσει, όλα όσα έχει στο όνομά του.
Και ξέρετε, δεν στοχεύετε μόνο την πρώτη κατοικία, αλλά και σε μισθούς, επιδόματα, στα πάντα. Ποια θα είναι η δεύτερη ευκαιρία την οποία επικαλείστε του πτωχευμένου που θα τα χάσει όλα; Ακόμα και αν καταφέρει να σταθεί στα πόδια του κάποια στιγμή, να έχει ένα εισόδημα για να ζει την οικογένειά του, εσείς και αυτό θα του το παίρνετε. Ό,τι υπερβαίνει τα 611 ευρώ από το πιθανό εισόδημα μετά την κήρυξη της πτώχευσης, θα υποχρεώνετε με διάφορους τρόπους τους πολίτες να το δίνουν. Και φυσικά το γεγονός ότι θα πτωχεύουν πλέον και φυσικά πρόσωπα, συνεπάγεται ότι θα έχουν και ποινικές ευθύνες που συνδέονται με αυτήν την πτώχευση, τη χρεοκοπία δηλαδή. Τι ποινικές ευθύνες θα είναι; Ακόμα και φυλακή.
Σας θυμίζω: εμείς, το 2015, στο πιο βαθύ σκοτάδι, ψηφίσαμε την αποποινικοποίηση της μη καταβολής χρεών προς το Δημόσιο για ποσό μέχρι 100.000 ευρώ. Και εσείς, τώρα που η οικονομία βγήκε από το τούνελ, ετοιμάζετε να φέρετε ξανά πολίτες αντιμέτωπους με ποινές φυλάκισης. Με δυο λόγια ποινικοποιείτε τη φτώχεια. Αυτό κάνετε.
Επίσης, έχετε εδώ και μια ρύθμιση για το αγαπημένο σας θέμα, το θέμα της εργασίας. Με τον μέχρι σήμερα ισχύοντα νόμο οι συμβάσεις εργασίας συνεχίζουν να είναι σε ισχύ ακόμη και μετά την πτώχευση της επιχείρησης και έτσι εργαζόμενοι έχουν την ευκαιρία να βγάλουν μερικά μεροκάματα ακόμα, όσο διαρκέσει. Με το νομοσχέδιο σας, οι συμβάσεις εργασίας λύνονται αυτόματα και χωρίς αποζημίωση με την κήρυξη της πτώχευσης. Τέτοιος ζήλος ρε παιδιά; Τέτοιος ζήλος γι’ αυτή την ταχύτητα για να τα κερδίζουν όλα οι τράπεζες αμέσως, άμεσα όλα;
Μας λέτε όμως ότι δίνεται ως κίνητρο στους στοχευμένους, ως μια μεγάλη ανακούφιση την απαλλαγή τους από τα χρέη. Λέτε με δυο λόγια ότι, εντάξει, θα τα περάσει όλα αυτά ένας μισθωτός, ένα νοικοκυριό, ένας μικρός επιχειρηματίας για τρία χρόνια αλλά μετά θα απαλλαγεί απ’ όλα τα βάρη και τα χρέη του και θα είναι ελεύθερος.
Κι εδώ λαθροχειρία. Κι εδώ ψεύδος. Η απαλλαγή που επικαλείστε προβλέπεται ήδη από το νομικό πλαίσιο που έρχεστε να καταργήσετε. Τόσο στο ισχύον πτωχευτικό μας δίκαιο, για τις επιχειρήσεις, όσο και στον νόμο Κατσέλη, για φυσικά πρόσωπα και νοικοκυριά, ισχύει στα τρία χρόνια η απαλλαγή. Τι κάνετε λοιπόν εδώ; Σαρώνετε τους πάντες και τα πάντα, υποσχόμενοι ως παράδεισο κάτι το οποίο ήδη ισχύει.
Τι άλλο προωθείτε ως ευεργετικό; Ότι θα προστατευθούν οι πολίτες από τις εξώσεις. Άλλο μεγάλο ψέμα. Μα όποιος βγάζει μέχρι 7.000 ευρώ τον χρόνο -γιατί αυτοί υποτίθεται ότι θα έχουν το δικαίωμα να νοικιάζουν τα σπίτια τους- θα χάνει κι αυτός την ιδιοκτησία κι ό,τι περιουσία έχει. Του δίνετε το δικαίωμα να γίνει ενοικιαστής στο ίδιο του το σπίτι. Κι αν μετά από δώδεκα χρόνια θα μπορούσε να το εξαγοράσει, τα μισθώματα που θα έχει καταβάλει δεν θα υπολογίζονται. Ακόμα κι αν, εν μέσω της δωδεκαετίας, στα τρία, στα τέσσερα χρόνια, κάποιος, βρε αδερφέ, κερδίσει το τζόκερ -γιατί μόνο εκεί μπορεί να ελπίζει μ’ εσάς- και βρει τα χρήματα, δεν θα μπορεί να αγοράσει το σπίτι του, αν δεν δώσει και τα μισθώματα όλης της δωδεκαετίας, επιπλέον της εμπορικής αξίας του ακινήτου. Και το ερώτημα είναι γιατί; Γιατί αυτός ο νόμος που φέρνετε είναι τόσο σκληρός και ανελαστικός στους δανειολήπτες; Διότι αυτή είναι, αν θέλετε, η ουσία και ο στόχος, να υπάρξει, με διαδικασίες fast track, μαζική αλλαγή τίτλων ιδιοκτησίας, από τους μικρομεσαίους και τους νοικοκυραίους στα funds. Γιατί; Για τον απλούστατο λόγο ότι οι τράπεζες χρειάζονται εμπράγματες διασφαλίσεις για να παρουσιάσουν προς τα funds, προκειμένου να τους περάσουν τα υπόλοιπα των κόκκινων δανείων που έχουν στα χαρτοφυλάκιά τους. Και ποιες είναι αυτές οι διασφαλίσεις; Τα σπίτια των ευάλωτων και των μικρομεσαίων επιχειρηματιών, όσων δηλαδή άντεξαν την κρίση των μνημονίων και δεν θα αντέξουν τώρα, απ’ ό,τι φαίνεται, τη νέα κρίση που έρχεται. Κι αν με την αλλαγή ιδιοκτησίας με αυτόν τον τρόπο διασφαλίζεται η μαζικότητα της αλλαγής τίτλων ιδιοκτησίας, η ταχύτητα πώς εξασφαλίζεται; Με τη δυνατότητα οι τράπεζες να ανακηρύττουν από μόνες τους κάποιον δανειολήπτη πτωχευμένο, χωρίς να απαιτούνται ούτε η συναίνεση του δανειολήπτη ούτε χρονοβόρες διαδικασίες. Οι τράπεζες θα έχουν πλέον τη δυνατότητα να μην υποβάλουν καν πρόταση ρύθμισης στο νοικοκυριό και να μην προχωρούν σε καμία συμφωνία και σε κανένα συμβιβασμό, να παίρνουν το σπίτι απλά. Κι αν βεβαίως δεήσουν να προτείνουν κάποια ρύθμιση, τότε αυτή θα είναι “take it or leave it”, θα την επιβάλλουν και στο Δημόσιο και στον δανειολήπτη. Αλλιώς πτώχευση.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω την αίσθηση ότι τέτοιου είδους σκανδαλώδες νομοθετικό πλαίσιο υπέρ των τραπεζών και εις βάρος της κοινωνίας δεν έχει υπάρξει ποτέ στη χώρα μας –βέβαιο- και έχω την αίσθηση ότι δύσκολα θα το βρει κανείς σε διεθνές πλαίσιο. Ειλικρινά, γεννάται εδώ μια απορία: Γιατί γίνονται όλα αυτά; Εγώ, ξέρετε, θα προσπαθήσω να το απαντήσω επί της ουσίας. Ξέρετε, οι τράπεζες έχουν βασική ευθύνη, και για τη χρεοκοπία της χώρας αλλά και για την πορεία της οικονομίας. Ευθύνονται για τα θαλασσοδάνεια, τα δανεικά κι αγύριστα. Ευθύνονται για τις φούσκες των κόκκινων δανείων. Ευθύνονται για τη μη παραγωγική χρηματοδότηση της πραγματικής οικονομίας. Και φυσικά για χάρη τους -τα ξέρουμε όλα αυτά- προκειμένου να σωθούν, υποβληθήκαμε σε τεράστιες θυσίες, μέσα από μνημόνια ακραίας λιτότητας για μια οκταετία, και πράγματι καταφέραμε και τις κρατήσαμε -και ορθώς, γιατί εκεί είναι οι καταθέσεις και του φτωχού λαού και των μικρών και μεσαίων επιχειρηματιών, και ορθώς- όρθιες, με τρεις απανωτές ανακεφαλαιοποιήσεις με δημόσιο χρήμα από το υστέρημα των πόρων του ελληνικού λαού.
Ωστόσο, ας είμαστε ειλικρινείς. Δεν είναι μόνο οι τράπεζες και οι τραπεζίτες το πρόβλημα. Κυρίως, θα έλεγα ότι το πρόβλημα είναι οι πολιτικές ηγεσίες και οι κυβερνήσεις. Εμείς επί τέσσερα χρόνια δώσαμε μια μάχη για να ξελασπώσουμε τις λάσπες τις δικές σας. Προστατέψουμε τους πιο αδύναμους. Βάλαμε τέλος στο οργιώδες πάρτι των ισχυρών. Εντάξει, το πληρώσαμε αυτό υπό μία έννοια, όπως πληρώσαμε και το γεγονός ότι, έχοντας ως στόχο να ξεχρεώσουμε τη χώρα, κυβερνήσαμε για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα με τα χέρια δεμένα πίσω από την πλάτη.
Εσείς τώρα ήρθατε και με ξένα κόλλυβα κάνετε πολιτική. Πάλι, όμως, κάνετε πολιτική υπέρ των ισχυρών και εναντίον των πολλών. Γιατί οι τράπεζες και οι τραπεζίτες, ξέρετε, δεν λειτουργούν από μόνοι τους. Εσείς τους ενθαρρύνετε με τις πολιτικές επιλογές σας να κάνουν ό,τι κάνουν. Πάρτε, για παράδειγμα, τι κάνουν σήμερα, την ώρα της κρίσης, μετά την πανδημία, τι κάνουν στην ελληνική οικονομία, σε μια περίοδο μεγάλης οικονομικής κρίσης, ενώ οι επιχειρήσεις οι μικρές και οι μεσαίες στενάζουν. Οι τράπεζες έχουν για άλλη μια φορά κλειστή την κάνουλα της χρηματοδότησης στην πραγματική οικονομία. Δεν μπορούν οι επιχειρηματίες που έχουν ανάγκη από δανεισμό, όχι να πάρουν δάνειο ούτε απ’ έξω δεν μπορούν να περάσουν. Και να πει κανείς ότι οι τράπεζες δεν έχουν ρευστότητα, όπως ήταν επί των ημερών μας, στα δύσκολα χρόνια των μνημονίων και πιο πριν; Το αντίθετο συμβαίνει. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας, η ρευστότητα των ελληνικών τραπεζών γίνεται μέσα από την αύξηση καταθέσεων. Κυρίως όμως μέσα από την άντληση ρευστότητας από το Ευρωσύστημα, τη διατραπεζική αγορά και τις εγγυήσεις της Αναπτυξιακής Τράπεζας έχει αυξηθεί μέσα στο 2020 ούτε κατά 1, ούτε κατά 2, ούτε κατά 10, ούτε κατά 30, αλλά κατά 56 δισεκατομμύρια ευρώ έχει αυξηθεί η ρευστότητά τους. Πόσα από αυτά τα 56 δισεκατομμύρια ευρώ ρευστότητας έχουν δοθεί στην πραγματική οικονομία; 10. Ακούστε τώρα. Από αυτά τα 10, τα 5, τα μισά δηλαδή, 5 ολόκληρα δισεκατομμύρια, ξέρετε πού έχουν κατευθυνθεί; Σε πέντε, μόλις πέντε, πολύ μεγάλες επιχειρήσεις, που δραστηριοποιούνται στην ελληνική αγορά. Δηλαδή, σε αυτούς που είτε έχουν τη λιγότερη ανάγκη να πάρουν δάνεια είτε μπορούν να αποδείξουν ότι δεν χρειάζονται δάνεια, και σπεύδουν να εκμεταλλευθούν και να ευνοηθούν. Καλά κάνουν. Εσείς τι κάνετε είναι το θέμα, όταν μόλις πέντε μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι έχουν πάρει τα μισά από τη ρευστότητα, κι όλοι οι άλλοι μοιράζονται τα υπόλοιπα 5 δισεκατομμύρια από τα 56 που έχουν πάρει οι τράπεζες.
Το ερώτημα είναι τι θα γίνει με τους πολλούς. Διότι και στα άλλα μισά, στα άλλα πέντε δισ., προφανώς οι ευάλωτοι μικρομεσαίοι δεν είναι μέσα. Τι θα γίνει με τους πολλούς; Ε να, λοιπόν, μια πρώτη εικόνα για το τι θα γίνει με τους πολλούς έχουμε με το νομοσχέδιο σας, κύριε Σταϊκούρα και κύριε Μητσοτάκη. Διότι το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι, εν μέσω της κρίσης που έρχεται μετά την πανδημία και των οικονομικών σας επιλογών, εσείς έρχεστε σήμερα αυτούς τους πολλούς να τους ονοματίσετε και ως στρατηγικούς κακοπληρωτές. Ποιοι είναι λοιπόν οι νέοι στρατηγικοί κακοπληρωτές; Είναι οι εργαζόμενοι, που πλέον είτε απολύονται είτε βλέπουν να αλλάζει η σχέση εργασίας τους και να μειώνεται το εισόδημά τους. Είναι οι επιχειρηματίες, που βλέπουν τον τζίρο τους να εκμηδενίζεται, αλλά τις υποχρεώσεις τους να μεγαλώνουν.
Την ίδια στιγμή όμως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, που για την κυβέρνηση αυτοί είναι οι νέοι στρατηγικοί κακοπληρωτές, των πραγματικών στρατηγικών κακοπληρωτών, πιστέψτε με, δεν ιδρώνει το αυτί τους. Και αναφέρομαι σε γνωστούς μεγαλοσχήμονες επιχειρηματίες, που πτωχεύουν τις επιχειρήσεις τους, αλλά οι ίδιοι ζουν προκλητική ζωή και βλέπουν τα δάνειά τους από τις τράπεζες σήμερα να κουρεύονται προκλητικά -για τον λαό προκλητικά, όχι γι’ αυτούς- είτε αυτοί οι μεγαλοσχήμονες είναι ιδιοκτήτες καζίνο είτε είναι γνωστές εφοπλιστικές οικογένειες, που δεν έχουν από τις ελληνικές τράπεζες την ίδια μεταχείριση στα δάνειά τους σε σύγκριση με τους πολλούς, τους ανώνυμους μικρομεσαίους επιχειρηματίες, που εσείς τώρα οδηγείτε μαζικά στην πτώχευση. Μόνο η Τράπεζα Πειραιώς προέβη σε κούρεμα σχεδόν μισού δισ. σε γνωστούς Έλληνες εφοπλιστές. Είναι γνωστά όλα αυτά. Μπορώ να αναφέρω δεκάδες παραδείγματα.
Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά και τα βλέπει ο κόσμος, εσείς τώρα έρχεστε και λέτε ότι θα πτωχεύει ο μικρομεσαίος και ευάλωτος για χρέη 50.000 ευρώ και 100.000 ευρώ και τους λέτε και στρατηγικούς κακοπληρωτές. Ενώ οι εφοπλιστές δεν είναι στρατηγικοί κακοπληρωτές, είναι ευεργέτες. Αλλά ας μην κρυβόμαστε, ο μεγαλύτερος στρατηγικός κακοπληρωτής στη χώρα,
