Ένα βήμα πιο κοντά στα σκληρά νεοφιλελεύθερα μέτρα έκανε ο Κυριάκος Μητσοτάκης με τον ανασχηματισμό χωρίς ωστόσο να μπορέσει να απομακρύνει τους «σαμαρικούς» υπουργούς.
Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης προτίμησε να αφαιρέσει αρμοδιότητες από τους δύο βασικούς υπουργούς της ομάδας του πρώην πρωθυπουργού: Άδωνη Γεωργιάδη και Γιάννη Βρούτση.
Ο μεν πρώτος μπορεί να χαίρεται που έμεινε στη θέση του, ωστόσο χάνει όλες τις επενδύσεις και τα ευρωπαϊκά κονδύλια…
Και αυτό σημαίνει πως ο Άδωνης Γεωργιάδης χάνει δύναμη, κονδύλια και διάθεση κονδυλίων με ό,τι αυτό μας έχει μάθει η Νέα Δημοκρατία πως συνεπάγεται.
Προς το παρόν περιφέρεται στα κανάλια δείχνοντας ικανοποιημένος, ενδεχομένως επειδή κρατά το προσχήματα και τον τίτλο του. Μέσα του γνωρίζει αν κάποια στιγμή κάνει και την «επίσημη» στροφή προς τον Αντώνη Σαμαρά…
Ο δεύτερος, ο Γιάννης Βρούτσης, χάνει αρκετές αρμοδιότητες όπως την κοινωνική ασφάλιση και πιθανόν και κονδύλια αν θεωρήσουμε πως η κυβέρνηση θα προχωρήσει στην ιδιωτικοποίηση του δεύτερου ασφαλιστικού πυλώνα η οποία θα χρηματοδοτηθεί από χρήματα του Ταμείου Ανάκαμψης.
Σε αντίβαρο ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσέφερε στον πρώην πρωθυπουργό την υπουργοποίηση ενός ακόμα δικού του προσώπου αλλά μόνον ο ίδιος ο Αντώνης Σαμαράς γνωρίζει αν με αυτές τις αλλαγές μπορεί να προσφέρει στήριξη στον Κυριάκο Μητσοτάκη σε πιθανές υποχωρήσεις στα εθνικά θέματα.
Ο Αντώνης Σαμαράς έχει πολλά χαρτιά στα χέρια τους – και ψήφους εννοείται – και προφανώς αυτή τη στιγμή δεν θέλει να ρίξει την κυβέρνηση, αλλά το παρελθόν του τού δίνει κάθε δικαίωμα να μην τον εμπιστεύεται κανείς αφού ο ίδιος έριξε την κυβέρνηση του πατέρα του νυν πρωθυπουργού. Δεν θα είχε καμία αναστολή να ρίξει και την κυβέρνηση του γιου…
Τα «ατού» στα χέρια του πολλά: πράξεις και παραλείψεις, γραμμές τεθλασμένες στα εθνικά και πολλά άπλυτα στη φόρα.
Μαζί με αυτά ένα μέρος του «ακροδεξιού εκλογικού σώματος» που δεν σημαίνει αναγκαστικά πως βρίσκεται στο συγκεκριμένο ιδεολογικό χώρο, αλλά προφανώς εντυπωσιάζεται από αυτές τις θέσεις.
Ορισμένες πληροφορίες λένε πως περιμένει τον Κυριάκο Μητσοτάκη στη γωνία και δεν είναι άσχετες οι συνεχείς επιθέσεις της ιστοσελίδας τους…
Αλλά αυτό δεν σημαίνει αναγκαστικά πως ο στόχος είναι η ανατροπή.
Το αντίθετο μάλιστα, αποτελεί μοχλό πίεσης με συγκεκριμένους ιδεολογικούς και «οικονομικούς» στόχους.
Άλλοι λένε πως δεν είναι αυτοσκοπός τα «εθνικά» αλλά απλά μοχλός πίεσης αλλά οπωσδήποτε θα πρέπει να ερμηνεύσουν τις πιθανές μελλοντικές υποχωρήσεις της νυν κυβέρνησης στο κοινό τους.
Οι κακές γλώσσες μιλάνε για «πίτα» της εξουσίας με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Όσο ικανοποιούνται, οι τριβές γίνονται περισσότερο επικοινωνιακές.
Αλλά αυτό που λένε –και είναι απόλυτα σίγουροι- πως ο Αντώνης Σαμαράς ανά πάσα στιγμή μπορεί να τραβήξει το χαλί με αφορμή τη Novartis (μεγάλη πληγή για τον πρώην πρωθυπουργό) ή για τα εθνικά θέματα.
Όπως και να ‘χει ο Αντώνης Σαμαράς, παιδί του κομματικού σωλήνα του περιβάλλοντος του Ευάγγελου Αβέρωφ – ξέρει από ισορροπίες, παζάρια και χτυπήματα…
Εξάλλου ήταν και ο μόνος που γύρισε αγενώς μεν – αλλά το ‘κανε – την πλάτη του στον Αλέξη Τσίπρα όταν πήγε για πρώτη φορά ως πρωθυπουργός στο Μαξίμου…
Γενικά, όσοι τον ξέρουν, γνωρίζουν πως είναι ικανός για όλα, συμπεριλαμβανομένου του να «κατεβάσει» το ηλεκτρικό ρεύμα από το Μέγαρο Μαξίμου…
Εξάλλου η ακροδεξιά ποτέ δεν είχε ηθικές αναστολές…
Το μεγάλο ραντεβού τώρα είναι τα εθνικά και οι υποχωρήσεις που ετοιμάζεται να κάνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην Τουρκία…
Μια υποχώρηση σε άλλους τομείς θα ικανοποιήσει τον πρώην πρωθυπουργό;
Μερικοί λένε πως όχι, αλλά όλοι λογαριάζουν χωρίς τον παράγοντα του λαού…
Και ο σκληρός Σεπτέμβρης για τις λαϊκές μάζες και τις μικρές επιχειρήσεις έρχεται..
Και δεν γίνεται να πουλάς φούμαρα και να περιμένεις να χορτάσει ο κόσμος…
