Κοινωνός των σκέψεων και των απόψεων που εκφράζει η Μπακογιάννη είναι ο Μητσοτάκης, σύμφωνα με πηγή στην Πειραιώς
Ως «λαγός» του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη εμφανίστηκε η πρώην υπουργός Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη, η οποία την εβδομάδα που πέρασε κατέθεσε ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο για την κάλυψη του κενού στρατηγικής στην εξωτερική πολιτική μετά την… αναβάθμιση της προκλητικότητας της Τουρκίας, η οποία αιφνιδίασε, ως μη όφειλε, τον πρωθυπουργό.
Το ερώτημα είναι εάν με το ειδικό βάρος που διαθέτει η Ντ. Μπακογιάννη εκφράζει μόνο τον εαυτό της. Καλά πληροφορημένη πηγή της ΝΔ απαντά επ’ αυτού: «Η κ. Μπακογιάννη είναι πρώην υπουργός Εξωτερικών, είναι αδερφή του πρωθυπουργού και με κάθε βεβαιότητα ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι κοινωνός των σκέψεων και των απόψεων που εκφράζει δημοσίως».
Στη σχετική συζήτηση που έχει ανοίξει οι υποστηρικτές της εντός και εκτός κόμματος θεωρούν ότι ο πρωθυπουργός θα πρέπει να αναθεωρήσει την προεκλογική του δέσμευση και είτε να ορίσει την κ. Μπακογιάννη υπουργό Εξωτερικών είτε να της δώσει θέση αντιπροέδρου με ευθύνη τον συντονισμό των εξωτερικών και αμυντικών θεμάτων, κάτι που βεβαίως υποτιμά τον Νίκο Δένδια.
Απροετοίμαστος
Ο Κυρ. Μητσοτάκης με την ανάληψη της πρωθυπουργίας υποτίμησε τα ελληνοτουρκικά και στην πορεία αιφνιδιάστηκε από την αναβάθμιση της αναθεωρητικής στρατηγικής
της Τουρκίας. Φάνηκε καθαρά στις δύο συναντήσεις με τον Ερντογάν ότι, όπως και στο μεταναστευτικό και παρά τους υψηλούς αντιπολιτευτικούς τόνους, ήταν απροετοίμαστος.
Το κενό στρατηγικής της κυβέρνησης όσον αφορά τα ελληνοτουρκικά ήρθε να καλύψει η Ντ. Μπακογιάννη με την ομιλία της στον Κύκλο Ιδεών του Βαγγέλη Βενιζέλου και με τις τηλεοπτικές της εμφανίσεις. Η πρώην υπουργός Εξωτερικών βάζει ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο. Ενώ ο Κυρ. Μητσοτάκης μέχρι τον Σεπτέμβριο στη σύνοδο του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη μιλούσε για την «ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας που ενθαρρύνει η Ελλάδα», το πλαίσιο της Ντ. Μπακογιάννη ξεκινά ακριβώς από τη διαπίστωση ότι «πορευτήκαμε επί 20 χρόνια, μετά το Ελσίνκι, με τη λογική της ευρωπαϊκής προοπτικής της Τουρκίας, που δεν μπορεί πλέον να υλοποιηθεί, ούτε από πλευράς Ευρώπης ούτε από πλευράς Τουρκίας».
Ακολούθως υποστηρίζει ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση θα πρέπει να επιδιώξει πλέον μια ειδική σχέση με την Τουρκία, η οποία όμως δεν θα περιορίζεται σε μια «συναλλακτική διπλωματία», αλλά θα περιλαμβάνει και τα θέματα άμυνας και ασφάλειας της Ελλάδας και της Κύπρου. Επιπροσθέτως, απέδωσε την πρόσφατη επιθετικότητα της Τουρκίας στο γεγονός της ενεργειακής απομόνωσής της, όπως το περιγράφει και ο Αλέξης Τσίπρας. Τελικά η Ντ. Μπακογιάννη μιλάει καθαρά για τον «μακροχρόνιο στόχο μας ο οποίος είναι η υπογραφή ενός συνυποσχετικού που θα ανοίξει τον δρόμο για το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης».
Φυσικά υπάρχει ο αντίλογος και μέσα στο κόμμα. Βουλευτής γνώστης των θεμάτων εξωτερικής πολιτικής λέει: «Πώς θα υποχρεώσεις ΕΕ και Τουρκία σε μια ειδική σχέση που θα λαμβάνει υπόψη τα ελληνικά συμφέροντα; Αλλά κυρίως ενώ όλοι θέλουμε τη Χάγη πώς θα υποχρεώσεις την Τουρκία να πάει στο δικαστήριο και επιπλέον τι θα παραπέμψουμε; Θα παραπέμψουμε π.χ. την ελληνικότητα των 17 νησιών που αμφισβητεί η Τουρκία;».
Φυσικά το θέμα μόνο απλό δεν είναι και ήδη υπάρχουν επιφυλάξεις από το εσωτερικό της ΝΔ. Οι
παλαιότεροι θυμίζουν ότι ο Κώστας Καραμανλής πράγματι το 2004 έδωσε το πράσινο φως για τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις δίχως να αυξήσει την πίεση προς την Αγκυρα και την ΕΕ για παραπομπή στην Χάγη.
Επιφυλάξεις
Ο λόγος είναι ότι με την προηγούμενη συμφωνία που είχε υπογράψει ο Κώστας Σημίτης στο Ελσίνκι είχε αναγνωρίσει συνοριακές διαφορές και συναφή θέματα, δηλαδή ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο. Ενδεχόμενη παραπομπή στη Χάγη δεν θα αφορούσε μόνο την υφαλοκρηπίδα, αλλά το σύνολο των διαφορών όπως τις περιέγραφε πλέον η Τουρκία που μετά τα Ιμια «είχε γκριζάρει το Αιγαίο» και η Ελλάδα θα εκχωρούσε στοιχεία που θεωρούσε δικά της. Η κυβέρνηση Καραμανλή με υπουργό Εξωτερικών τον Πέτρο Μολυβιάτη έκρινε ότι δεν μπορούσε να αντέξει το αντίστοιχο πολιτικό κόστος και η κατάσταση δεν άλλαξε ούτε όταν ανέλαβε η Ντ. Μπακογιάννη.
Ακόμη και τώρα είναι αμφίβολο αν στο εσωτερικό της ΝΔ ομονοούν σε αυτή την προοπτική. Ενδεικτικές είναι οι προειδοποιήσεις του Κ. Καραμανλή, ο οποίος πρόσφατα, αφού προειδοποίησε ότι από την πλευρά της Τουρκίας «υπάρχει κλιμάκωση που είναι σχεδιασμένη και συστηματική», σημείωσε: «Γνωρίζουμε πια πού αποσκοπούν οι στρατηγικές κινήσεις της Αγκυρας… Συστάσεις και προτροπές που μας καλούν τάχα να “λογικευτούμε και να τα βρούμε”, πολύ δε περισσότερο πιέσεις φίλων, συμμάχων ή εταίρων, δεν γίνονται δεκτές αν προσκρούουν στο εθνικό συμφέρον».
Αν και μέχρι στιγμής δεν έχει εκφραστεί, οι συνεργάτες του λένε πως ακόμη περισσότερο δεν συμφωνεί ο Αντώνης Σαμαράς. Αλλωστε παλαιότερα είχε δηλώσει όσον αφορά την προοπτική του μοιράσματος ότι «μοιράζεσαι κάτι που είναι κοινό, κάτι που είναι δικό σου πώς να το μοιραστείς;».
Εάν μάλιστα επιβεβαιωθεί η εικασία ότι «επί ΣΥΡΙΖΑ λύθηκε το μακεδονικό και επί Μητσοτάκη θα λυθούν τα ελληνοτουρκικά», τα πράγματα δεν είναι καθόλου εύκολα για τη «γαλάζια» παράταξη.
