Η νουβέλα «Ο σκύλος μου ο Ηλίθιος» και η κρίση της μέσης ηλικίας

Η νουβέλα του Τζον Φάντε με ήρωα έναν άνεργο σεναριογράφο του Χόλιγουντ κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Δώμα.

Με τον Τζον Φάντε συμβαίνει κάτι πολύ ενδιαφέρον. Σου δίνει την αίσθηση ότι σε έχει επιλέξει προσωπικά για να αφηγηθεί τις αυτοβιογραφικές ιστορίες του με σπάνια ειλικρίνεια και χωρίς κανέναν φόβο έκθεσης. Ο συγγραφέας ο οποίος το 1939 εξέδωσε το σπουδαίο πρώτο βιβλίο του «Ρώτα τη σκόνη» (στα ελληνικά κυκλοφορεί από το Μεταίχμιο) με θέμα την Αμερική της ύφεσης, το πρώτο της τετραλογίας του Μπαντίνι, έγραψε στα τέλη της δεκαετίας του 1960 το «Ο σκύλος μου ο Ηλίθιος», μια νουβέλα που δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1985.

Κεντρικός ήρωας είναι ο Χένρι Μολίσε, ένας πενηνταπεντάρης συγγραφέας και άνεργος σεναριογράφος του Χόλιγουντ, ο οποίος βιώνει την κρίση μέσης ηλικίας και ταυτόχρονα την περιφρόνηση από τη σύζυγο και τα τέσσερα παιδιά του. Το μόνο που τον κρατάει ζωντανό είναι το όνειρο της εγκατάστασης στην ιδανική του Ρώμη, όπου θα τρώει καρπούζια στην πιάτσα Ναβόνε «παρέα με μια μελαχρινούλα». Μέχρι που στη ζωή του μπαίνει αναπάντεχα ένας μεγάλος σκύλος, ο οποίος θα αποδειχτεί ο πιο πιστός του σύντροφος.

Στη νουβέλα του Φάντε το
αμερικανικό όνειρο καταρρέει σαν πύργος από τραπουλόχαρτα με ηχητική υπόκρουση
το γέλιο-κονσέρβα των sitcom σίριαλ. Η ευτυχισμένη οικογένεια αποδεικνύεται
παγίδα από την οποία όλα τα μέλη προσπαθούν να απεγκλωβιστούν, η αγάπη τίθεται
υπό αμφισβήτηση, η καριέρα φαντάζει πικρή κωμωδία με τους άνεργους να
περιμένουν στην ουρά για να λάβουν το επίδομα.

Ο συγγραφέας γράφει για την αποτυχία, τη μοναξιά και τον φόβο αντιμετωπίζοντάς τα όχι σαν εξωγενείς παράγοντες αλλά ως βασικά χαρακτηριστικά της ανθρώπινης κατάστασης. Ισως αυτό το στοιχείο έκανε τον Μπουκόφσκι να τον θεωρεί θεό του και τον ανέδειξε –αν και με μεγάλη καθυστέρηση– σε έναν από τους σπουδαιότερους συγγραφείς της αμερικανικής λογοτεχνίας του 20ού αιώνα. Τη μετάφραση έκανε ο Θάνος Σαμαρτζής.