Το 2022 μπήκε με το δεξί, χάρη στην θαυμάσια ταινία ενηλικίωσης του δημιουργού της «Αόρατης κλωστής».
Πίτσα γλυκόριζα (Licorice pizza) (***1/2)
Κομεντί αμερικανικής παραγωγής 2021 (133)
Σκηνοθεσία: Πολ Τόμας Άντερσον Πρωταγωνιστούν: Αλάνα Χέιμ, Κούπερ Χόφμαν, Μπράντλι Κούπερ, Μπένι Σάφντι, Σον Πεν
Ο 15χρονος Γκάρι ερωτεύεται την 25χρονη Αλάνα στο Λος Άντζελες του 1973. Η ζόρικη, εβραϊκής καταγωγής, Αλάνα θα νιώσει κολακευμένη από το φλερτ του «πιτσιρικά» αλλά η μεγάλη διαφορά ηλικίας θα την αναγκάσει να κρατήσει αποστάσεις από εκείνον και θα μείνουν απλώς φίλοι. Σύντομα θα τους δοθεί η ευκαιρία να συνεργαστούν και επαγγελματικά καθώς ο Γκάρι έχει το επιχειρηματικό δαιμόνιο μέσα του.
Τέσσερα χρόνια μετά το απόλυτο αριστούργημα του, την «Αόρατη κλωστή», ο 52χρονος Πολ Τόμας Άντερσον επιστρέφει με μια ταπεινή και νοσταλγική ιστορία ενηλικίωσης. Ένα παράδοξα χαμηλόφωνο και εναλλακτικό love story είναι η «Πίτσα γλυκόριζα» που τρώγεται κομμάτι-κομμάτι και σε κάθε δαγκωματιά ο τυχερός θεατής ανακαλύπτει γεύσεις που δεν είχε αντιληφθεί αρχικά. Βλέπετε, είναι τόσο προσεχτικά επιλεγμένα τα συστατικά αυτής της απολαυστικής πίτσας που στο τέλος θα ζητάτε κι άλλα κομμάτια. Ένα σπαρταριστό μωσαϊκό εποχής (τα 70ς όπως δεν τα έχετε ξαναδεί στο σινεμά) που μοιάζει με ατελείωτο καλοκαίρι.
Στη γειτονιά του Σαν Φερνάντο Βάλεϊ όλα δείχνουν ταχτοποιημένα, ράθυμα, ήρεμα. Όμως το σκηνικό της εφησυχασμένης περιοχής αλλάζει ξαφνικά για τους Γκάρι-Αλάνα (υπέροχο το δέσιμο του γιου του μακαρίτη Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν και της καταπληκτικής Αλάνα Χέιμ που σε κάνει να μην μπορείς να τραβήξεις το βλέμμα σου από πάνω της) και ο βασικός λόγος δεν έχει να κάνει μόνο με το πρώτο ερωτικό σκίρτημα. Η πετρελαϊκή κρίση που γεννά ουρές στα βενζινάδικα, το κυνικό προφίλ των «χαρισματικών» νέων πολιτικών, το σουρεάλ δέσιμο των ζωές των απλών πολιτών του L.A.με εκείνες των σταρ του Χόλιγουντ (χάρμα ο Μπράντλι Κούπερ στο ρόλο του θεοπάλαβου παραγωγού Τζον Πίτερς) είναι κομμάτια ενός ολοκληρωμένου καμβά για την Αμερική των 70ς, που ζει τη δική της εποχή της ενηλικίωσης.
Ο Άντερσον λατρεύει την συγκεκριμένη περίοδο όπως μας έχει δείξει και στο παρελθόν. Όμως εδώ η σκηνοθετική ματιά του είναι πιο γλυκιά από ποτέ με το χιούμορ να συμπορεύεται αρμονικά με την νοσταλγία. Η αθωότητα είναι ο κεντρικός πυρήνας που δίνει ζωή σε κάθε πτυχή της γεμάτης χρώματα, μουσικές και αισθήματα ιστορίας που εμπνεύστηκε ο Άντερσον. Η αθωότητα δίνει το κύριο συστατικό που κάνει ακαταμάχητη την ιστορία των Γκάρι-Αλάνα και της προσδίδει γλυκιά γεύση. Η άλλη μισή γεύση, η πιο πικρή οφείλεται στη διαπίστωση πως ο κυνισμός ίσως τελικά να κυριαρχήσει στην Αμερική του μέλλοντος.
