Oταν έχεις προσλάβει έξι προπονητές σε 16 μήνες. Oταν έχεις πραγματοποιήσει περισσότερες από 30 μεταγραφές μόνο πέρυσι και φέτος. Οταν αλλάζεις κάθε λίγο τεχνικό διευθυντή και όταν γεμίζεις με δανεικούς την ενδεκάδα, τότε όχι ομάδα δεν φτιάχνεις, αλλά ούτε μπορείς να πείσεις και τον πιο αφελή οπαδό ότι για όλα τα δεινά φταίνε η διαιτησία, ο Μπαλτάκος, ο Μάνταλος ή ο… Θεοδωρίδης, ο αντιπρόεδρος της UEFA… Oταν δεν σέβεσαι το ποδόσφαιρο αυτό θα σου γυρίσει την πλάτη. Oταν κάθε πρότζεκτ έχει ημερομηνία λήξης στην πρώτη γκέλα ή το πολύ ένα τρίμηνο, τότε δεν μπορείς να ελπίζεις σε τίποτε. Και, δυστυχώς για τον Ολυμπιακό, μετά την αποχώρηση του Πέδρο Μαρτίνς τα πάντα έχουν σύντομη ημερομηνία λήξης. Η σεζόν φέτος ξεκίνησε με χαρές και πανηγύρια στο Λιμάνι. Κάτι ο υπερεκτιμημένος Αντόνιο Κορδόν, κάτι η επιστροφή Ποντένσε, κάτι οι τεσσάρες σε Λαμία, Αρη, Κηφισιά ανέβασαν στο ζενίθ τις προσδοκίες στο «ερυθρόλευκο» στρατόπεδο. Από κοντά βέβαια οι γνωστοί «αβανταδόροι» των ΜΜΕ που μετέτρεψαν σχεδόν όλες τις μεταγραφές σε επίπεδο… Champions League. Ομως ξέχασαν κάτι βασικό. Oτι όλοι και όλα κρίνονται στο γήπεδο και όχι στα λόγια ή στα χαρτιά. Και τελικά, μόλις τεσσεράμισι μήνες μετά, μεταγραφές και ρόστερ απαξιώθηκαν με βάση όσα (δεν) έδειξαν στο χορτάρι. Ομως με την τακτική του Βαγγέλη Μαρινάκη «φύγε εσύ, έλα εσύ» δεν κάνεις ομάδα. Σημαντικό επίσης ότι πολλοί από όσους παίκτες αποκτήθηκαν είτε είχαν καιρό να παίξουν είτε προέρχονταν από πολύμηνους σοβαρούς τραυματισμούς. Συνεπώς για ποιον μεταγραφικό σχεδιασμό μιλάμε; Και μόνο ότι ο Κορδόν άλλαξε πόστο δήθεν για να αναλάβει συντονιστής μεταξύ των τριών ομάδων του Βαγγ. Μαρινάκη, (Ολυμπιακός, Νότιγχαμ, Ρίο Αβε) είναι μια έμμεση παραδοχή αποτυχίας. Αίφνης «το καλύτερο υλικό των τελευταίων χρόνων» έγινε συντρίμμια. Και άρχισαν οι γνωστές αλλαγές. Αλλαγές που δεν βγάζουν πουθενά. Γιατί δεν είναι θέμα μεταγραφών ή χρημάτων, αλλά νοοτροπίας του αφεντικού…
Η νοοτροπία του αφεντικού
