Το παραμύθι της «ισχυρής Ελλάδας» που υποστηρίζει ο Κυριάκος Μητσοτάκης και τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας ότι θα υπάρξει μετά τις 25 Ιουνίου αν κερδίσει τις εκλογές, είναι υπονομευμένο ήδη καθώς θα πρέπει να συμπιεστεί στα υπερβολικά στενά όρια του νέου Συμφώνου Σταθερότητας που δεν διαφέρει σε τίποτα από ένα νέο αυστηρότατο Μνημόνιο.
Και μόνο από αυτό δεν είναι δύσκολο να καταλάβουν οι ψηφοφόροι ότι είναι απόλυτα ουτοπικές οι οποιεσδήποτε προεκλογικές δεσμεύσεις της Νέας Δημοκρατίας, καθώς εξαρτώνται από πολλές και σαφέστατες παραμέτρους που έχουν σχέση με τις δημοσιονομικές συνθήκες και από την πάταξη της φοροδιαφυγής.
Στο μεταξύ ήδη η χώρα σαρώνεται από την χωρίς όρια και κανόνες επέλαση του τουρισμού και του real estate. Παραδίδεται σε επενδυτικά funds τα οποία διαθέτουν άφθονο μαύρο χρήμα αγνώστου ταυτότητας, ευπρόσδεκτο από τις τοπικές κοινωνίες που εγκαταλείπουν την πρωτογενή παραγωγή ξεπουλώντας τη γη τους για τον εύκολο πλουτισμό. Υποθηκεύουν το μέλλον των κοινωνιών που τα μέλη τους θα βρεθούν πολύ γρήγορα χωρίς εργασία, έρμαια των νέων ιδιοκτητών οι οποίοι θα τους προσλάβουν σαν σκλάβοι με μισθούς πείνας.
Ενώ τα αρπακτικά των εταιρειών της ενέργειας στήνουν ανεξέλεγκτα, με πλήρη ελευθερία από το κυβερνητικό πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας και των τεχνοκρατών του Κυριάκου Μητσοτάκη, αμφιλεγόμενης βιωσιμότητας πάρκα ΑΠΕ, λεηλατώντας τα κονδύλια της Πράσινης Ανάπτυξης, ερημώνοντας ολόκληρες περιοχές της χώρας.
Με ανέγγιχτους τους έμμεσους φόρους, τα υψηλότατα κέρδη των επιχειρήσεων ενέργειας και χωρίς ελέγχους της αγοράς που πυροδοτούν τον πληθωρισμό και τις ανισορροπίες στην κοινωνία, το κυβερνητικό πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας οδηγεί την Ελλάδα σε μια νέα περίοδο δουλοπαροικίας.
Η συνεχής αφαίμαξη των οικογενειακών εισοδημάτων φέρνει ακόμη μεγαλύτερη φτωχοποίηση και μεγαλώνει ακόμη περισσότερο την απόσταση της χώρας από την Ευρώπη, της οποίας γινόμαστε το φθηνό παραθεριστικό θέρετρο.
