Ανάξιοι πολιτικοί και γραφειοκράτες που μετρούν τη ζωή και την ευημερία των ανθρώπων με τους δείκτες ανάπτυξης και ισοτιμίας των νομισμάτων προσπαθούν να βρουν λύση, όπως λένε, στο μείζον ζήτημα της εξόδου του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ευρωπαϊκή Ενωση.
Κατά τη διαδικασία αυτή παρουσιάζεται όλη η γύμνια επιχειρημάτων και σχεδιασμού. «Σκληρό ή ήπιο Brexit», «νέο δημοψήφισμα ή παράταση στις διαδικασίες» – φράσεις που εύκολα λέγονται, αλλά από πίσω τους υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος.
Τις διαχειρίζονται χωρίς όραμα γι’ αυτό που λένε ότι υπηρετούν: τους Βρετανούς οι μεν, τους Ευρωπαίους πολίτες οι άλλοι. Κι αν για τη γραφειοκρατία των Βρυξελλών κοινή πεποίθηση είναι ότι υπηρετεί τη μεγάλη δύναμη που λέγεται Γερμανία, αναρωτιέται κάποιος ποιον υπηρετούν οι σκληροπυρηνικοί Τόρις και οι ανερμάτιστοι Εργατικοί, οι οποίοι ενώ βρίσκονται προ ενός τετελεσμένου γεγονότος, του Brexit, δεν δίνουν το τέλος που αρμόζει.
Γιατί η «ξεπουπουλιασμένη» κυρία Μέι εκλιπαρεί να στηθούν και στη χώρα της κάλπες τον Μάιο, να γίνουν και εκεί ευρωεκλογές; Για να γίνει η έξοδος εντυπωσιακή, αντάξια της Μεγάλης Βρετανίας, αφήνοντας πίσω της, εκτός όλων των άλλων, άδεια έδρανα στο Ευρωκοινοβούλιο; Ή επειδή με παρακάλια θα καταφέρει να κρατήσει πρώτα απ’ όλα τη θέση της και μετά κάποια από τα γραφεία των κολοσσών που έως τώρα κυριαρχούσαν στον κόσμο;
Οι πολίτες φωνάζουν ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός και εκείνος επιμένει ότι ακόμη φοράει στέμμα και πανοπλία.
*Δανεισμένος ο τίτλος από το βιβλίο της Ιωάννας Καρυστιάνη