Η προσπάθεια αντιµετώπισης του µεταναστευτικού – προσφυγικού από την κυβέρνηση, αρχικώς µε την απόβαση των ΜΑΤ σε Λέσβο – Χίο και στη συνέχεια µε τη δηµιουργία πολεµικού κλίµατος στον Εβρο, αποκάλυψε πρωτίστως την πολιτική αδυναµία του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Ο πρωθυπουργός δεν µπορεί να διαχειριστεί κανένα από τα σοβαρά προβλήµατα που αντιµετωπίζει η χώρα. Η διαδικασία που επιλέγει για να κρύψει το έλλειµµά του τον κάνει ακόµη πιο επικίνδυνο, αφού µετέρχεται πρακτικές που περιπλέκουν το πρόβληµα και (κυρίως) οδηγούν τη χώρα σε επικίνδυνες ατραπούς. Ο Μητσοτάκης απέκρυψε, όπως έκανε και προεκλογικά, τη συνθετότητα του προσφυγικού προβλήµατος και τη σύνδεσή του µε παράγοντες που δεν είναι εγχώριοι.
Επέλεξε απλοϊκά και έπειτα από κρυφές δηµοσκοπήσεις να καταδείξει τους πρόσφυγες και τους µετανάστες ως εχθρούς και εισβολείς σε διατεταγµένο σχέδιο. Απευθύνθηκε έτσι στα δεξιά αντανακλαστικά και µπροστά στις κάµερες (επαν)ίδρυσε φαιά τάγµατα εφόδου που είναι έτοιµα να επιβάλουν την τάξη όπως την εννοούν. Ο Μητσοτάκης προχώρησε πέρα από τη σύνδεση και την ιδεολογική συγγένεια του Σαµαρά µε τους φασίστες της «δεξιάς πολυκατοικίας» και απενοχοποίησε πιστολέρο, παρακρατικούς και παραβατικούς τύπους τους οποίους ονόµασε πατριώτες που αποτρέπουν την εισβολή.
Σε αυτό το κείµενο δεν θα ασχοληθούµε καθόλου µε τις ευθύνες που έχει η κυβέρνηση για την παραβίαση ανθρώπινων δικαιωµάτων κατά την «αντιµετώπιση των εισβολέων». Θα µείνουµε µόνο στην παράθεση των γεγονότων που αποκαλύπτουν το ψέµα και την επικινδυνότητα όσων εγκαινιάζει ο ίδιος ο πρωθυπουργός της χώρας.
Ανίκανος να αντεπεξέλθει στο γεωπολιτικό παιχνίδι
Ο Ερντογάν αποφάσισε να οδηγήσει πρόσφυγες και µετανάστες που βρί-σκονται στο τουρκικό έδαφος στα χερσαία ελληνοτουρκικά σύνορα στον Εβρο. Το έκανε γιατί ήθελε να πιέσει την Ευρώπη και τους συµµάχους της ∆ύσης µόλις δέχτηκε ισχυρό στρατιωτικό πλήγµα στην Ιντλίµπ της Συρίας (59 Τούρκοι νεκροί από βοµβαρδισµό). Το ΝΑΤΟ, πέραν της ανακοίνωσης που εξέδωσε µε την οποία στάθηκε στο πλευρό του Ερντογάν, επέλεξε να µην έχει άλλη εµπλοκή που θα το φέρει σε σύγκρουση µε τους Ρώσους. Είναι σηµαντικό ότι αυτήν τη νατοϊκή απόφαση στήριξης του Ερντογάν συνυπογράφει η Ελλάδα. Ο Τούρκος πρόεδρος ως απάντηση µετέφερε τους προσφυγικούς πληθυσµούς στα χερσαία σύνορα µε την Ελλάδα και όχι στα νησιά, γνωρίζοντας ότι το ζητούµενο είναι να καταγράψουν οι κάµερες όσα επρόκειτο να συµβούν.
Απέναντι σε αυτή την τακτική του Ερντογάν ο Ελληνας πρωθυπουργός υπήρξε θεατής και στη συνέχεια κατέδειξε τους πρόσφυγες ως εισβολείς, αποφεύγοντας να µιλήσει για την Τουρκία, τον ρόλο του Ερντογάν, τους εκβιασµούς του και τους στόχους του.
∆ηλαδή σε ένα ακόµη θέµα που αφορά τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και τις πρακτικές της Τουρκίας ο Κυρ. Μη-τσοτάκης υπήρξε υποχωρητικός, δεν κατέδειξε όσα κάνει ο Ερντογάν και αντικατέστησε τις αναφορές στο γεωπολιτικό παιχνίδι µε χαρακτηρισµούς για τους µετανάστες και τους πρόσφυγες. Ηταν µία ακόµη υποχώρηση. Θυµίζω ότι στην πρώτη του συνάντηση µε τον Τούρκο πρόεδρο δεν έθεσε αυτό που έθετε κάθε Ελληνας πρωθυπουργός, δηλαδή το θέµα της επιθετικής τακτικής της Τουρκίας και των παραβιάσεων. Στη συνέχεια δεν καταδίκασε ανοιχτά και έντονα την παραβίαση των συνόρων της Συρίας από την Τουρκία, δηµιουργώντας κακό προηγούµενο για τη Θράκη. Οταν το ερευνητικό σκάφος «Ορούτς Ρέις» παραβίασε την ελληνική ΑΟΖ όχι µόνο δεν υπήρξε καµιά διαµαρτυρία αλλά προφασιστήκαµε ότι το έσπρωξε η κακοκαιρία. Λίγο πριν από τη νέα, τεχνητή προσφυγική κρίση τα στελέχη της ελληνικής κυβέρνησης άρχισαν να προϊδεάζουν την κοινή γνώµη για συνεκµετάλλευση στο Αιγαίο.
Κρυφτό µε το προσφυγικό. Πολύ προτού δηµιουργηθεί το νέο επεισόδιο της προσφυγικής κρίσης, ο Μητσοτάκης φρόντισε να αναστείλει κάθε δέσµευση επίλυσης. Προεκλογικά είχε µιλήσει για αποσυµφόρηση των νησιών, αλλά τελικώς η Λέσβος απέκτησε 25.000 πρόσφυγες (από περίπου 5.500 που ήταν πριν στη Μόρια). Κατηγορούσε τον ΣΥΡΙΖΑ ότι δεν παίρνει µέτρα, χωρίς ποτέ να µπει στην ουσία του προβλήµατος, αλλά όταν ανέλαβε τη διακυβέρνηση το πρόβληµα διογκώθηκε παρότι οι προσφυγικές ροές έγιναν ελάχιστες. Η Ν∆ ποτέ δεν εξήγησε ότι το προσφυγικό είναι πολυπαραγοντικό θέµα που η επίλυσή του δεν είναι ελληνική υπόθεση και δεν είναι δυνατόν να λυθεί µε παραβίαση ανθρώπινων δικαιωµάτων. Αντιθέτως, ανέπτυσσε ρητορική µίσους και ψευδαισθήσεις για αυτόµατη επίλυση.
Εισβολή αλλά χωρίς διαµαρτυρίες
Με την άφιξη των µεταναστών και προσφύγων στα σύνορα στον Εβρο, η κυβέρνηση και τα κανάλια δηµιούργησαν πολεµικό κλίµα. ∆όθηκε η εικόνα και η αίσθηση ότι η χώρα απειλείται, ενώ είναι δεδοµένο ότι ο Εβρος είναι αδιαπέραστος ακόµη και από τανκς, πόσο µάλλον από ξυπόλυτους µετανάστες. Η λέξη «εισβολή» επαναλήφθηκε πολλές φορές για να δηλώσει τον κίνδυνο και η ελληνική κυβέρνηση αντιµετώπισε κάθε εξέλιξη και αποκάλυψη των ξένων δηµοσιογράφων ως τουρκική προπαγάνδα. Παρά τον τηλεοπτικό πόλεµο, η Ελλάδα δεν έκανε πουθενά καµία διαµαρτυρία. ∆εν υπήρξε καµία διαµαρτυρία προς την Τουρκία ως υποκινήτρια της κατάστασης, ενώ δεν υπήρξε ούτε σύγκληση των οργάνων της ΕΕ προκειµένου να παρθούν µέτρα γι’ αυτό το ευρωπαϊκό πρόβληµα. Για την εγχώρια κατανάλωση υπήρχαν πρόβληµα και απειλή, αλλά για το εξωτερικό υπήρχαν πλήρης συµφωνία και σιωπηλή επιβολή των επιλογών των εταίρων µας. Η υποκριτική στάση του Κυρ. Μητσοτάκη εκτινάχθηκε µε την κατάδειξη των προσφύγων ως επικίνδυνων εισβολέων που δρούσαν µε βάση συνωµοτικό σχέδιο.
Αρχιστράτηγος των ατάκτων
Ο Κυρ. Μητσοτάκης αποφάσισε να ανέβει στον Εβρο και να δώσει ένα πατριωτικό σόου µπροστά στις κάµερες, επιβεβαιώνοντας όλους τους φόβους κάποιων περί επικίνδυνης προσπάθειας να αλωθεί η χώρα και να εξισλαµιστούµε. ∆εν έκανε ανοιχτά τέτοιες δηλώσεις, αλλά φωτογραφήθηκε µε όλους αυτούς που παίρνοντας το πρωθυπουργικό χρίσµα του πατριώτη ανέπτυσσαν τέτοια ρητορική. Παρουσία του πρωθυπουργού άτακτοι οπλοφόροι, κυνηγοί κεφαλών µεταναστών έγιναν ο νόµος της ζούγκλας. Ο Κυρ. Μητσοτάκης έκανε χειραψίες και έβγαινε φωτογραφίες µε όσους τα κανάλια έδειχναν να συγκροτούν τάγµατα εφόδου και αυτοδικίας. Με την περιοδεία του κατάφερε δύο πράγµατα.
Το πρώτο είναι ότι βάφτισε αγνούς πατριώτες τους παραβατικούς και φασίζοντες κουµπουροφόρους και το δεύτερο ότι αποδέχτηκε τις απόψεις τους ως λύση για το προσφυγικό. ∆εν φταίει ούτε ο πόλεµος ούτε ο Ερντογάν ούτε η ΕΕ που κάνει ότι δεν βλέπει και δεν ακούει, αλλά οι πρόσφυγες που έρχονται να µας καταστρέψουν και πρέπει να τους το κάνουµε εµείς προτού το κάνουν αυτοί. Ο Μητσοτάκης αποποιήθηκε τον θεσµικό ρόλο του πρωθυπουργού και µετατράπηκε σε τηλεοπτικό αρχιστράτηγο των ατάκτων.
Οταν αποχώρησε από τον Εβρο οι έχοντες το πρωθυπουργικό χρίσµα του αυτόκλητου τιµωρού έστρεψαν τα όπλα σε δηµοσιογράφους, αποκάλεσαν ανθέλληνες όσους διαφωνούσαν µε τις τακτικές τους και συνεχίζουν να υπόσχονται τον αφανισµό των αλλόπιστων. Ο Μητσοτάκης µετανάστευσε το σύνολο της πολιτικής του προς το φαιό, γεµίζοντας έτσι το κενό της πολιτικής του. Αυτήν τη στιγµή στον Εβρο εκτός από τους ντόπιους φασίστες που παριστάνουν τους σερίφηδες υπάρχουν και Γερµανοί και Αυστριακοί νεοναζί που συνεπικουρούν µε τη δική τους εµπειρία.
Η τιµή της τιµής της ΝΔ
Ο Κυρ. Μητσοτάκης συνόδευσε στον Εβρο τους ακραίους της Ευρωπαϊκής Ενωσης, οι οποίοι δήλωσαν τη συµπαράστασή τους στον πρωθυπουργό αλλά δεν είπαν κακή κουβέντα για όσα µεθοδεύει ο Ερντογάν. Κατά την παραµονή τους διέρρευσε ότι θα δοθούν στην Ελλάδα 700 εκατοµµύρια ευρώ τα οποία θα χρησιµοποιηθούν για τους πρόσφυγες. Την απόφαση αυτή παρουσίασε ως νίκη ο Κυρ. Μητσοτάκης. ∆ηλαδή από τη θεωρία της απαλλαγής των επικίνδυνων αλλοδαπών πήγαµε στη βεβαιωµένη παραµονή τους που επιβεβαιώνεται από τα κονδύλια ενίσχυσης. ∆ηλαδή η τιµή της τιµής των σκληρών της Ν∆ αυτήν τη στιγµή έκλεισε στα 700 εκατοµµύρια ευρώ µε τη διαχείρισή τους µάλιστα απευθείας από το «επιτελικό κράτος» και όχι από τις επάρατες «αναρχοαριστερές» ΜΚΟ.
Τα ξερονήσια και οι εύφορες µπίζνες
Παρά την αλλαγή στάσης, ο Μητσοτάκης εµµένει στη ρητορική του µίσους και της ενοχοποίησης των φτωχοδιάβολων της µετανάστευσης. Παραµένει όµως εγκλωβισµένος και όµηρος ενός προβλήµατος το οποίο δεν µπορεί να διαχειριστεί. Στα νησιά δεν µπορούν να παραµείνουν οι µετανάστες. Πρέπει δηλαδή να γίνουν δοµές σε όλη τη χώρα για να επέλθει η αποσυµφόρηση. Αυτή η λογική λύση όµως προσκρούει στην κατάσταση που δηµιούργησε η ίδια η κυβέρνηση. Στην ενδοχώρα κοµµατάρχες και στελέχη της Ν∆ πρωταγωνιστούν σε πρωτοβουλίες απαγόρευσης µετεγκατάστασης µεταναστών και προσφύγων. Συνεπώς η άρνηση του Μητσοτάκη να δείξει ποιο είναι το πρόβληµα και να επιχειρήσει λογική επίλυση προσκρούει σε όσα έχει προκαλέσει ο ίδιος.
Ο αντ’ αυτού υπουργός Γιώργος Γεραπετρίτης δεν απέκλεισε το ενδεχόµενο να γίνουν δοµές για τους πρόσφυγες σε ξερονήσια. Φυλακές δηλαδή σε διάφορα άγονα νησιά, πράγµα που αντίκειται στις διεθνείς συνθήκες. Παρότι ένα τέτοιο µέτρο θα ικανοποιούσε το µίσος που έχει δηµιουργηθεί, είναι σχεδόν αδύνατο. Αυτήν τη στιγµή, για παράδειγµα, η Ελλάδα έχει φυλακές που στεγάζουν 12.000 κρατούµενους. Σκεφθείτε ότι πρέπει να γίνουν φυλακές για 100.000 έως 200.000 πρόσφυγες, µε ό,τι αυτό συνεπάγεται σε υποδοµές, φύλαξη, διατροφή, περίθαλψη και φυσικά µετακινήσεις. Σήµερα το κόστος ανά κρατούµενο στις υπάρχουσες φυλακές είναι γύρω στις 11.000 ευρώ τον χρόνο. Για να κρατηθεί το σύνολο των προσφύγων και µεταναστών σε τέτοιους (παράνοµους πάντα) χώρους απαιτείται κονδύλι πάνω από 2 δισ. ευρώ ετησίως.
Ο χρόνος κατασκευής και δηµιουργίας υποδοµών θα είναι µεγάλος και µέχρι τότε το πρόβληµα θα υπάρχει. Φυσικά οι κλειστές δοµές ή φυλακές θα είναι µια µεγάλη µπίζνα η οποία µε βάση όσα έχει νοµοθετήσει η κυβέρνηση µπορεί να γίνει και µέσα από µυστικά και ανεξέλεγκτα κονδύλια, χωρίς διαγωνισµούς φυσικά. Ισως τελικώς αυτό να είναι το ζητούµενο για κάποιους. Αλλωστε, όπως έλεγε ο Σάµιουελ Τζόνσον, ο πατριωτισµός είναι το µεγαλύτερο καταφύγιο των απατεώνων.
