Το ζούμε κι αυτό, αλήθεια. Εδώ και δέκα μέρες η Γερμανία, η σταθερότερη δημοκρατία στον ευρωπαϊκό χώρο τη μεταπολεμική περίοδο, είναι βυθισμένη στη μεγαλύτερη κρίση της διαδρομής της.
Μια κρίση που φέρει ξεκάθαρα τα χαρακτηριστικά των προβλημάτων ταυτότητας που έχει το εκλογικό σώμα στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες και των δυσκολιών που αντιμετωπίζουν τα λεγόμενα κόμματα εξουσίας στον κεντροδεξιό χώρο να διατηρήσουν τη θέση ισχύος που είχαν για δεκαετίες.
Με δυο λόγια τι συνέβη: στο μικρό και πολιτικά χωρίς ιδιαίτερη βαρύτητα ομοσπονδιακό κρατίδιο της Θουριγγίας στην πάλαι ποτέ Ανατολική Γερμανία συνέβη την περασμένη εβδομάδα αυτό που κανείς στο Βερολίνο δεν ήθελε να συμβεί. Οι ντόπιοι Χριστιανοδημοκράτες και οι βουλευτές της ακραίας, ξενοφοβικής και ευ ρ ω σκεπτικιστικής Εναλλακτικής για τη Γερμανία( A f D) ένωσαν τις ψήφους τους στο τοπικό κοινοβούλιο για να εκλέξουν τοπικό πρωθυπουργό έναν παντελώς άγνωστο βουλευτή των φιλελευθέρων. Η κατακραυγή σε ολόκληρη τη Γερμανία ήταν τεράστια. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά εκφράστηκε κυρίως στους κόλπου ςτων Χριστιανοδημοκρατών. Η καγκελάριος Μέρκελ, σε επίσημη επίσκεψη στη Νότια Αφρική, καταδίκασε κάθετα την εκλογή ως «ασυγχώρητη» και ζήτησε από τον νεοεκλεγέντα να παραιτηθεί. Πράγματι σε τρεις μέρες, και με αφόρητη πίεση του κόμματός του που κατρακυλάει στις δημοσκοπήσεις, ο νέος πρωθυπουργός είχε παραιτηθεί, ζητώντας δημόσια συγγνώμη.
Αρα τέλος καλό, όλα καλά; Οχι. Το αντίθετο. Το γερμανικό σύστημα κλυδωνίζεται. Η διάδοχος της Μέρκελ και νέα πρόεδρος των Χριστιανοδημοκρατών Ανεγκρετ Κραμπ-Κάρενμπαουερ, γνωστή ως ΑΚΚ, ανακοίνωσε ότι δεν θα είναι υποψήφια καγκελάριος και θα αποχωρήσει από το αξίωμα της προέδρου στο οποίο αναδείχθηκε τον Δεκέμβριο του 2018. Ο λόγος; Ολοι της αποδίδουν ευθύνες ότι δεν κατάφερε να ελέγξει την τοπική οργάνωση αν και η ίδια είναι στη γραμμή Μέρκελ: καμιά συνεργασία με τους ακροδεξιούς.
Τα λάθη που έγιναν πόνεσαν πολύ γιατί στη Θουριγγία δραστηριοποιείται ο Μπιερν Χέκε, από τα πιο ακροδεξιά στοιχεία της ΑfD που
πολλοί τον αποκαλούν ναζί και ο ίδιος δεν κρύβει τον θαυμασμό του για τον Χίτλερ. Ολα αυτά είναι ιδιαίτερα τραυματικά στη Γερμανία, όπου στη δεκαετία του ’30, μέσα από τις τύποις κοινοβουλευτικές διαδικασίες δόθηκε η ευκαιρία στους ναζί να αρπάξουν την εξουσία. Οι εποχές φυσικά δεν είναι ίδιες, ειδικά για τη Γερμανία. Αλλά πολλές φορές το αυγό του φιδιού επωάζεται χωρίς να γίνεται ορατό. Γι’ αυτό όλα αυτά είναι συμπτωματικά για τη δυσκολία που έχουν κλασικά κόμματα της ευρωπαϊκής κεντροδεξιάς να αντιμετωπίζουν τους φιλολαϊκούς ακροδεξιούς που χαϊδεύουν τα αυτιά στρωμάτων του πληθυσμού που αισθάνονται αδικημένα, περιθωριοποιημένα, πιεσμένα στον δικό τους ζωτικό χώρο.
Η Μέρκελ αντέδρασε αστραπιαία· αφενός γιατί πιστεύει στο δόγμα καμιά συνεργασία με τους ακροδεξιούς και αφετέρου επειδή ξέρει ότι μέσα στο κόμμα της είναι πολλοί αυτοί που αμφισβητούν τη στροφή προς το κέντρο που η ίδια έχει κάνει σε πολλούς τομείς. Αυτοί οι κύκλοι την κατηγορούν ότι εγκαταλείπει τις «παραδοσιακές αξίες» και δεν είναι κάθετα αντίθετοι να κυβερνήσουν ακόμη και με την ανοχή της ΑfD. Υπάρχει μάλιστα τάση μέσα στους Χριστιανοδημοκράτες, η Werte Union (Ενωση για τις Αξίες), που προπαγανδίζει την επιστροφή στον συντηρητισμό. Τώρα πολλοί οπαδοί της Μέρκελ ζητούν τον αποκλεισμό των υποστηρικτών αυτής της τάσης από το κόμμα.
Πιστεύω ότι η Μέρκελ έκανε αυτό που επιβάλλεται να κάνει κάθε δημοκράτης. Καμιά συνεργασία με την άκρα Δεξιά. Σε κανένα επίπεδο. Πλήρης αποκλεισμός των στελεχών της από τα κλασικά κόμματα. Μόνο έτσι θα αποφευχθούν δύο πράγματα: πρώτον, η αναρρίχησή τους σε θέσεις ισχύος και επιρροής και, δεύτερον, η νομιμοποίησή τους σε δημοκρατικά πλαίσια. Μη μας παραπλανούν οι προβιές που φορούν για να μας δελεάσουν. Είναι λύκοι. Κι όταν τους ανοίξει κάποιος την πόρτα μια σπιθαμή, τη σπρώχνουν και μπαίνουν μέσα με τους στρατούς που έχουν οργανώσει στα γκρίζα παρασκήνια όπου δραστηριοποιούνται. Είναι εχθροί της δημοκρατίας – έτσι τους αποκαλούν στη Γερμανία. Κι έτσι είναι. Ας μη μας τυφλώνουν στρογγυλεύοντας πρόσκαιρα όσα έχουν πει κατά καιρούς. Διαχρονικά πιστεύουν όσα έχουν πει σε ανύποπτο χρόνο.
Ο Ευάγγελος Αντώναρος είναι πρώην κυβερνητικός εκπρόσωπος και πρώην βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, δημοσιογράφος
