«Το να τραγουδάς χωρίς πάθος είναι ντροπή και όχι το πώς τραγουδάς» είναι μία από τις φράσεις που ακούγεται να λέει η Μέριλ Στριπ στη δραματική κομεντί «Florence Foster Jenkins» (Φλόρενς Φάλτσο Σοπράνο), στην οποία υποδύεται τη χειρότερη τραγουδίστρια που «μεσουράνησε» στη Νέα Υόρκη τις δεκαετίες του ’30 και του ’40.
Μετά την παρουσίαση στο φετινό Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Ρώμης, η ταινία του Στίβεν Φρίαρς προβάλλεται από σήμερα στους ιταλικούς κινηματογράφους.
Η Φλόρενς Φόστερ Τζένκινς, μία Νεοϋορκέζα κληρονόμος, έχει όνειρό της να γίνει διάσημη λυρική τραγουδίστρια. Η επιμονή και φυσικά οι οικονομικές και κοινωνικές διασυνδέσεις της και η βοήθεια από τον τον Βρετανό σύντροφο και μάνατζέρ της, άνοιξαν τις πόρτες στην κακόφωνη υψίφωνο με αποκορύφωμα ένα ρεσιτάλ στο Κάρνεγκι Χολ το 1944.
Το πάθος της Φλόρενς είναι η όπερα. Στην αρχή τραγουδά για μερικούς φίλους και απολαμβάνει τα υπέρμετρα θετικά σχόλια και τις φιλοφρονήσεις του κύκλου της.
«Μου αρέσει να τραγουδώ, αλλά είμαι B’ τραγουδίστρια. Το κατάλαβα όταν άρχισαν να ακούω μεγάλους τραγουδιστές, αλλά αυτό δεν με σταματά από το να τραγουδώ», υπογράμμισε σε παλαιότερη συνέντευξή της η Αμερικανίδα ηθοποιός.
«Η Φλόρενς έχει έναν αφελή, παιδικό ενθουσιασμό, όπως είχαν τα παιδιά μου, όταν προσπαθούσαν να ανεβάσουν παραστάσεις. Σε αυτήν την ηλικία υπάρχει κάτι μαγικό, στη συνέχεια το χάνουμε, αλλά αυτό δεν συμβαίνει στον χαρακτήρα που υποδύομαι», πρόσθεσε η ηθοποιός.
Τον σύντροφο της Φλόρενς υποδύεται ο Χιου Γκραντ και το σενάριο υπογράφει ο Νίκολας Μάρτιν.
