Ο Βασίλης Δουρίδας, η πιο εμβληματική φιγούρα στην εξέδρα του Ολυμπιακού, έφυγε από τη ζωή πριν από 25 χρόνια
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1942, ήταν άριστος μαθητής και κατάφερε να εισαχθεί στην Ιατρική Σχολή της Αθήνας. Ομως ο Βασίλης Δουρίδας στα φοιτητικά του χρόνια λάτρεψε τον Ολυμπιακό που έγινε το πάθος του. Ξεκίνησε με την τρομπέτα του να πηγαίνει στο Καραϊσκάκη, να σαλπίζει και να ξεσηκώνει την εξέδρα. Κάτι που τον έκανε διάσημο μεταξύ των ποδοσφαιρόφιλων της χώρας. Η λατρεία του για τους «ερυθρόλευκους» ανάγκασε τον Β. Δουρίδα, γνωστό ως «Ατίλιο», να διακόψει τις σπουδές του κι ενώ βρισκόταν στο τέταρτο έτος της Ιατρικής Σχολής! Ολα για τον Ολυμπιακό, σε όλα τα σπορ, σε όλα τα γήπεδα. Εγινε θρύλος μεταξύ των φίλων της ομάδας και μια από τις πλέον εμβληματικές μορφές των ελληνικών γηπέδων.
Μοιραίο σάλπισμα
Όμως ο «Ατίλιο» αντιμετώπισε εξαιτίας και της τρομπέτας του πρόβλημα υγείας στους πνεύμονες. Οι γιατροί τον συμβούλευαν αρχικά να κάνει κράτει, γιατί το πρόβλημα θα μεγάλωνε και κάποια στιγμή θα μπορούσε να γίνει μη αναστρέψιμο. Αν συνέχιζε τόσο έντονα να σαλπίζει στις εξέδρες, θα πάθαινε ανεπανόρθωτη ζημιά. «Δεν με ενδιαφέρει. Για ποια πνευμόνια μου λέτε; Εμένα η ζωή μου είναι ο Ολυμπιακός. Ο Θεός να μου κόβει μέρες και να τις δίνει στον Ολυμπιακό» ήταν η μόνιμη απάντησή του στις ιατρικές συμβουλές. Με την πάροδο των χρόνων οι γιατροί τον προειδοποίησαν σχεδόν τελεσίδικα πως αν δεν σταματήσει το γήπεδο και την τρομπέτα «εδώ και τώρα», πολύ σύντομα θα αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα, γιατί τα πνευμόνια του είχαν σχεδόν καταστραφεί.
Ο «Ατίλιο» δεν τους άκουσε. Κάτι που πλήρωσε τελικά με τη ζωή του. Ο Β. Δουρίδας έφυγε από τη ζωή χτυπημένος από οξύ πνευμονικό οίδημα στις 11 Νοεμβρίου 1994 σε ηλικία 52 ετών. Συμπληρώνονται αύριο 25 χρόνια από την αποφράδα εκείνη ημέρα…
Το παρατσούκλι «Ατίλιο» του το κόλλησε ένας φίλαθλος του Ολυμπιακού όταν κατά λάθος ο Δουρίδας τον έσπρωξε στην κερκίδα. Μόλις γύρισε και τον είδε ο φίλαθλος, λόγω της σωματικής διάπλασής του, τον αποκάλεσε «Ατίλιο» παρομοιάζοντάς τον με τον διάσημο παλαιστή της εποχής! Το παρατσούκλι έμεινε και με αυτό ο Β. Δουρίδας έγινε πασίγνωστος σε όλη την Ελλάδα.
Ηγετικός, εμβληματικός, προκαλούσε τον σεβασμό όλων, ακόμη και αντίπαλων οπαδών. Γνωστά όλα αυτά. Εκείνο που δεν γνωρίζει όμως ο πολύς κόσμος είναι ότι την περίοδο της δικτατορίας (και) ο «Ατίλιο» κυνηγήθηκε από τους χουντικούς! Αποκορύφωμα όταν τον Απρίλιο του 1972, μετά το τέλος ενός αγώνα του Ολυμπιακού με τον συνώνυμό του του Βόλου, συνελήφθη από την αστυνομία και οδηγήθηκε στο αυτόφωρο, όπου δικάστηκε από χουντικό δικαστήριο «διά διέγερσιν εις απείθειαν»…
Ο λόγος; Οπως ανέφεραν τα πρακτικά της δίκης, ο «Ατίλιο» παρότρυνε τους φίλους του Ολυμπιακού που είχαν συγκεντρωθεί έξω από τη θύρα 1 του σταδίου «Γ. Καραϊσκάκης», όπου περίμεναν να βγουν οι παίκτες για να τους αποθεώσουν (όπως συνέβαινε πάντα μετά τις νίκες) να μη διαλυθούν, αλλά να περιμένουν τους άσους της ομάδας κι ας φώναζαν οι αστυνομικοί να αποχωρήσουν. Οι αστυνομικές δυνάμεις ήθελαν να διώξουν τον κόσμο από το σημείο και τον έσπρωχναν μακριά από τον χώρο του πάρκιγκ. Δεν ήταν ό,τι καλύτερο για τη χούντα των συνταγματαρχών οι συγκεντρώσεις πολλών ατόμων σε έναν χώρο, πόσο μάλλον εκατοντάδων ή χιλιάδων…
Η σύλληψη
Ο «Ατίλιο» φώναζε λοιπόν να μη φύγει κανείς από τον χώρο και τελικά συνελήφθη από τους αστυνομικούς… για απείθεια και οδηγήθηκε στο αυτόφωρο! Το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Πειραιά τον καταδίκασε σε τέσσερις μήνες φυλάκιση με αναστολή.
Ομως ο συνήγορος υπεράσπισης του «Ατίλιο» Ανδρέας Υδραίος, ένας εκ των δικηγόρων του Νίκου Γουλανδρή, τον οποίο έστειλε στη δίκη ο ίδιος ο πρόεδρος του Ολυμπιακού, άσκησε έφεση, η αστεία κατηγορία κατέπεσε και ο «Ατίλιο» γλίτωσε την ποινή και το λευκό ποινικό μητρώο του…
