Η εικόνα που εκπέμπει το κυβερνητικό επιτελείο με τη μιντιακή πανοπλία του είναι αυτή του τροχασμού της οικονομίας λίγο πριν από τον καλπασμό με θηριώδεις «επενδύσεις» σε real estate, data centers και logistics. Παράγεται μεν πλούτος, μόνο που η βάση της κοινωνικής πυραμίδας στενάζει από τα βάρη που συσσωρεύτηκαν στηρίζοντας το οικοδόμημα της κορυφής.
Περισσότερες ώρες δουλειάς και φορολογικά βάρη μέσω έμμεσων φόρων, πάγωμα μισθών, δραματική μείωση της αγοραστικής δύναμης, εργασιακή επισφάλεια, ανεργία· μια γαλέρα με μισθωτούς δούλους. Αυτοαπασχολούμενοι και ελεύθεροι επαγγελματίες θα βιώσουν σε ένα-δύο μήνες απότομη προλεταριοποίηση. Στον αντίποδα, η κορυφή της πυραμίδας απολαμβάνει περισσότερα οφέλη με σφραγίδα Μητσοτάκη.
Μαχαίρι στη φορολόγηση μερισμάτων, εταιρειών, ΕΝΦΙΑ, προκειμένου το κεφάλαιο που θα συσσωρευτεί να κατευθυνθεί σε παραγωγικές επενδύσεις. Πλούτος εμφανίζεται με εξαγορά εταιρειών από μεγαθήρια, με καρτέλ και μονοπωλιακές πρακτικές. Η επιχείρηση ελαφρύνσεων του κεφαλαίου εφαρμόζεται με ιδεολογική αφοσίωση από το νεοφιλελεύθερο δόγμα και αποτελεί τη μεγαλύτερη αναδιανομή του πλούτου από τη βάση προς την κορυφή της πυραμίδας. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη ληστεία της κοινωνίας.
Οι Γκαμπριέλ Ζουκμάν και Εμανουέλ Σαέζ περιγράφουν λεπτομερώς τη διαδικασία στον «Θρίαμβο της αδικίας» (εκδ. Πόλις) την εποχή του ριγκανισμού και του θατσερισμού. Οι δεκάδες χιλιάδες εκατομμυριούχοι του αμερικανικού ονείρου των 50s κατέληξαν μια χούφτα τρισεκατομμυριούχοι σήμερα. Πώς; Με απουσία φορολογικών βαρών και ελέγχων (offshore). Στο όνομα των επενδύσεων και της ανάπτυξης γιγάντωσαν την περιουσία τους, την ώρα που η συντριπτική πλειονότητα της κοινωνίας πλήρωνε τα σπασμένα του κοινωνικού κράτους. Η πολιτική Μητσοτάκη καλπάζει αντιγράφοντας το «μοντέλο ζούγκλας» με 40 χρόνια καθυστέρηση.
