Ο πόλεμος στην Ουκρανία προκαλεί τεκτονικές αλλαγές στον πλανήτη και κυρίως στην Ευρώπη. Ως εκ τούτου, η Ε.Ε. βιώνει μία πολυδιάστατη οικονομική κρίση η οποία αποτυπώνεται έκδηλα παντού και θυμίζει επικίνδυνα την αβεβαιότητα που προέκυψε από τη κρίση που ακολούθησε το κραχ του 2008.
Οι «Κασσάνδρες» της Ευρώπης
Την Τρίτη μια «καταιγίδα» από αρνητικά δημοσιεύματα εμφανίστηκαν στον δυτικό Τύπο. Το Bloomberg καταγράφει τις διακυμάνσεις στις τιμές του φυσικού αερίου στις ευρωπαϊκές αγορές και υπολόγισε πως η συνολική άνοδος είναι 700% σε σχέση με τις αρχές της προηγούμενης χρονιάς!
Οι Financial Times από τη μεριά τους υπογραμμίζουν σε ρεπορτάζ τους πως το «ρίσκο της ύφεσης στέλνει το ευρώ σε ιστορικό χαμηλό 20 ετών έναντι του δολαρίου», δηλαδή από τους πρώτους μήνες από τη κυκλοφορία του. Επίσης, ο κεντρικός αρθρογράφος της ιστορικής βρετανικής εφημερίδας, Martin Wolf, αναρωτιέται εάν «πορευόμαστε προς μία παγκόσμια ύφεση».
Η Γερμανία ασθμαίνει
Συγχρόνως, η γερμανική εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung δημοσιεύει έκπληκτη πως η ευρωπαϊκή βιομηχανία ανεμογεννητριών δεν μπορεί να ανταγωνιστεί την κινεζική λόγω των αυξανόμενων κοστών των πρώτων υλών. Συνεπώς, στέκεται σε «κινεζικά πόδια» η διακήρυξη του Έσμπιεργκ (Γερμανία, Δανία, Ολλανδία, Βέλγιο) που προέβλεπε την μετατροπή της Βόρειας Θάλασσας σε ενεργειακό πάρκο με πλωτές ανεμογεννήτριες έως το 2030.
Ενόσω η απεξάρτηση από το ρωσικό αέριο είναι απλώς αδύνατη οι Ευρωπαίοι και κυρίως οι Γερμανοί έχουν αρχίσει να βιώνουν στο «πετσί» τους τις συνέπειες του πολέμου. Ήδη από τα πρώτα στατιστικά στοιχεία που έχουν δει το φως της δημοσιότητας επιβεβαιώνουν την υπόθεση.
Ακόμη, οι γερμανικές εταιρείες πλέον δεν βρίσκονται στη λίστα με τις 100 πολυτιμότερες εταιρείες του κόσμου. Αυτό διότι, οι τιμές της ενέργειας και των πρώτων υλών έχουν φτάσει στη στρατόσφαιρα ενώ η Γηραιά Ήπειρος διαθέτει ελάχιστο απόθεμα και από τα δύο.
Η αποτυχία της ΕΚΤ
Όλα αυτά τη στιγμή που η ΕΚΤ αποτυγχάνει να πείσει τον οποιοδήποτε πως θα τιθασευτεί ο καλπάζοντας πληθωρισμός στην ευρωζώνη. Ο τελευταίος αγγίζει αν δεν ξεπερνάει το 10% στην ευρωπαϊκή περιφέρεια. Ενώ τα spread των ελληνικών και των ιταλικών ομολόγων αρχίζουν να θυμίζουν επικίνδυνα τη περίοδο 2009-10.
Σε κάθε περίπτωση η ίδια η ΕΚΤ έχει τη κύρια ευθύνη αφού είχε φθηνύνει τόσο πολύ το χρήμα ώστε να διασώσει τις εταιρείες-ζόμπι, έχοντας την απατηλή ελπίδα πως θα αυξηθούν οι θέσεις εργασίας. Τα διευθυντικά εταιρικά στελέχη, απλώς ξαναγόραζαν τις μετοχές τους και οι τραπεζίτες πουλούσαν δάνεια, πλουτίζοντας όμως όλοι μαζί μέσω των περίφημων «μπόνους».
Ο σοσιαλισμός των πλουσίων, βέβαια, δεν φτάνει στο τέλος του, μια και οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις έχουν επιλέξει να ακριβύνουν το χρήμα και το ερώτημα είναι το πόσο. Η επιβολή φορολογίας είναι θέμα εκτός διάταξης, αν και η λιτότητα είναι πάντοτε μια δοκιμασμένη λύση.
Τα χαρακτηριστικά της νέας κρίσης
Ακολούθως, οδηγούμαστε σε μια κρίση που έχει τα χαρακτηριστικά της πετρελαϊκής κρίσης του ’79 και του συνακόλουθου στασιμοπληθωρισμού. Παρά ταύτα η ειδοποιός διαφορά τώρα είναι πως τα επίπεδα του δημοσίου και ιδιωτικού χρέους είναι τελείως διαφορετικά και δυσμενέστερα.
Η διαχείριση της κλιματικής κρίσης, προφανώς και έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα. Ειδικά από τη στιγμή που η κουβέντα κινείται στη διασφάλιση της ενεργειακής επάρκειας. Εντούτοις, οι αλληλοσυνδεόμενες κρίσεις οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε βίαιη φτωχοποίηση της Ευρώπης και σε πολιτική αμφισβήτηση.
