Υπάρχει μεγάλη μερίδα ανθρώπων οι οποίοι είτε αθλούνται, είτε δεν αθλούνται και έχουν παρεξηγήσει την έννοια του συμπληρώματος διατροφής. Το συμπλήρωμα δεν είναι κάτι περισσότερο, ούτε κάτι λιγότερο από αυτό που λέει η λέξη! Βοηθάει, επικουρεί, ενισχύει, συμπληρώνει τη διατροφή, η οποία πρέπει ούτως ή άλλως να είναι καλή! Άλλο το «σωστό» συμπλήρωμα διατροφής και άλλο το «φάρμακο». Είναι δύο τελείως διαφορετικά πράγματα.
Το να μην αθλείσαι, να τρως πιτόγυρα.. να έχεις μήνες να φας λαχανικά και φρούτα, ενώ ταυτόχρονα παίρνεις ένα συμπλήρωμα, όπως μια πολυβιταμίνη, δεν κάνει πιο υγιεινό τον τρόπο ζωής σου, ούτε σε βοηθάει ουσιαστικά.
Η ουσία αυτού του άρθρου είναι, όχι να σας πείσει να πάρετε ένα τέτοιο συμπλήρωμα, αλλά εάν το έχετε πραγματικά ανάγκη, να ξέρετε τι συστατικά θέλετε να έχει και τι συστατικά να μην έχει.
Οι επιστημονικές έρευνες δείχνουν ότι οι αθλητές (και όλοι εμείς που προπονούμαστε έντονα) χάνουν πολύτιμες βιταμίνες και μέταλλα, κυρίως βιταμίνες Β, βιταμίνη C, χρώμιο, σελήνιο, σίδηρο και χαλκό. Αυτές οι βιταμίνες και τα μέταλλα αποβάλλονται μέσω του ιδρώτα, των ούρων, ενώ χρησιμοποιούνται για την παραγωγή ενέργειας κατά τη διάρκεια των προπονήσεων μας, την αποκατάσταση των μυών και την πρωτεϊνική σύνθεση.
Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι καλό (και βολικό) είναι ένα συμπλήρωμα πολυβιταμίνης να τα έχει όλα. Όλες τις βιταμίνες και όλα τα μέταλλα. Λάθος!
Υπάρχει σύγκρουση μεταξύ κάποιων μετάλλων με άλλα μέταλλα ή/και βιταμίνες. Συνεπώς κάποια μέταλλα δεν τα θέλουμε σε μια πολυβιταμίνη. Τα χρειαζόμαστε όμως. Πότε θα πάρουμε; Σε άλλη χρονική στιγμή της ημέρας. Άβολο; Ίσως. Θέλουμε αποτέλεσμα όμως και η επιστημονική γνώση μας τα δίνει!
Τι ΔΕΝ θέλω σε μια πολυβιταμίνη
Ψευδάργυρος (zinc):
1. Έρχεται σε σύγκρουση με τα αμινοξέα. Την πολυβιταμίνη πρέπει να την παίρνουμε μαζί με κάποιο γεύμα μας. Πολύ καλά γνωρίζουμε ότι σε κάθε γεύμα μας πρέπει να έχουμε πρωτεΐνη (αποτελείται από αμινοξέα), συνεπώς θα έρχεται σε σύγκρουση με αυτά.
2. Συγκρούεται με τον χαλκό (copper), τον οποίο τον θέλουμε.
3. Συγκρούεται με τον σίδηρο (iron), τον οποίο επίσης θέλουμε.
Ασβέστιο (calcium): Έρχεται σε σύγκρουση με τον σίδηρο, τον ψευδάργυρο και το μαγγάνιο.
Μαγνήσιο (magnesium): Εμποδίζει την απορρόφηση του μαγγανίου και του ασβεστίου.
Φώσφορος (phosphorus): Μια συνηθισμένη διατροφή είναι πλούσια σε φώσφορο. Αν λαμβάνουμε επιπλέον ποσότητα, θα ανεβούν πάρα πολύ τα επίπεδα φωσφόρου. Αυτό δημιουργεί πρόβλημα στη μετατροπή της βιταμίνης D στην βιοδραστική μορφή της, 1,25 διυδροξυβιταμίνη D, στα νεφρά.
Θα πρέπει λοιπόν ο ψευδάργυρος με το μαγνήσιο να λαμβάνονται μαζί κατά προτίμηση. Επίσης, το ασβέστιο καλό είναι να λαμβάνεται ξεχωριστά από τα υπόλοιπα.
Βιταμίνες και μέταλλα που χρειάζονται, αλλά βρίσκονται συνήθως σε μικρές ποσότητες
Βιταμίνη Κ: Έρευνες δείχνουν ότι πολλοί άνθρωποι λαμβάνουν ανεπαρκείς δόσεις βιταμίνης Κ.
Ιώδιο (iodine): Ένα επίσης μικροθρεπτικό συστατικό που βρίσκεται σε έλλειψη, ενώ είναι απαραίτητο για τον οργανισμό, είναι το ιώδιο.
Χρώμιο (chromium): Επίσης βρίσκεται σε χαμηλές ποσότητες ή εντελώς σε έλλειψη στις πολυβιταμίνες. Μια μέση δίαιτα είναι φτωχή σε χρώμιο. Πρέπει να συνοδεύεται με βιταμίνη C.
Χαλκός (copper): Βρίσκεται σε χαμηλές ποσότητες ή εντελώς σε έλλειψη στις πολυβιταμίνες. Η υψηλή πρόσληψη σε ψευδάργυρο μπορεί να οδηγήσει σε έλλειψη χαλκού.
Άλλα μέταλλα τα οποία βρίσκονται σε πολύ χαμηλές δόσεις, ή δεν υπάρχουν στις πολυβιταμίνες είναι: σελήνιο (selinium), μολυβδαίνιο (molybdenum), μαγγάνιο (manganese).
Η πρόσληψη μιας πολυβιταμίνης με κάποιο γεύμα θα αυξήσει την πρόσληψη των μικροθρεπτικών συστατικών (βιταμινών και μετάλλων). Να τονίσουμε ότι πολλές βιταμίνες και μέταλλα δεν απορροφούνται πλήρως από τον οργανισμό. Αυτό σημαίνει ότι αποβάλουμε σημαντικές ποσότητες βιταμινών και μετάλλων.
Κλείνοντας επαναλαμβάνουμε ότι ένα συμπλήρωμα διατροφής, όπως η είναι πολυβιταμίνη, δεν αντικαθιστά τα γεύματά μας, αλλά τα συμπληρώνει, σε περίπτωση που κάτι τέτοιο κρίνεται αναγκαίο. Η λήψη του δεν θα πρέπει να είναι αποτέλεσμα μιας εμπορικής διαφήμισης, αλλά μιας επιστημονικά τεκμηριωμένης σύστασης.
Πηγή: Runnfun.gr