Στην ιστορία της πισίνας… ολυμπιακών διαστάσεων που είχε φτιάξει ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, πατέρας του Κυριάκου, αναφέρεται σε άρθρο του ο Δήμος Βερύκιος, το οποίο δημοσιεύεται στο ieidiseis.gr θυμίζοντας μια ανάλογη με τη σημερινή υπόθεση της πισίνας στην οικία του Στ. Κασσελάκη στις Σπέτσες, ιστορία που είχε κυριαρχήσει πριν από 30 χρόνια στην πολιτική αντιπαράθεση του τόπου, με άλλους όμως τότε πρωταγωνιστές και με αντιστροφή των “θυμάτων” και των “θυτών”.
Μεταξύ άλλων ο Δ. Βερύκιος σημειώνει ότι «την αυθαίρετη γούρνα Μητσοτάκη στα Χανιά αντικατέστησε η αυθαίρετη στέρνα Κασσελάκη στις Σπέτσες. Ξανά μάνα τα ίδια. Πανομοιότυπη αντιπαράθεση με δηλητηριώδη βέλη, χωρίς καμία ουσία που απλώς μολύνουν τον πολιτικό πολιτισμό».
Καταλήγοντας επισημαίνει: «Ε πατριώτες ασχοληθείτε με τα σοβαρά και τα καυτά θέματα που απασχολούν τον κόσμο και αφήστε τα νεροπίστολα. Είστε μεγάλα παιδιά…»
Ακολουθεί το άρθρο του Δήμου Βερύκιου.
Η μάχη της πισίνας: 30 χρόνια μετά – Από τη γούρνα των Χανίων στη στέρνα των Σπετσών
Στα τέλη της δεκαετίας του 80 επί κυριαρχίας «Αυριανισμού» για μεγάλο χρονικό διάστημα η δημόσια πολιτική συζήτηση περιστρέφονταν γύρω από τη βίλα με τους επτά καμπινέδες και την «αυθαίρετη» πισίνα που είχε φτιάξει ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης στο Ακρωτήρι Χανίων πάνω ακριβώς από τον κόλπο της Σούδας. Το σπίτι που σήμερα ο Κυριάκος Μητσοτάκης υποδέχεται ξένους ηγέτες και αξιωματούχους…
Στο σίριαλ με τους επτά καμπινέδες και την αυθαίρετη πισίνα που η Μαρίκα έκανε… μακροβούτια, η «Αυριανή» έκοβε και ο Κακαουνάκης έραβε…
Είναι αλήθεια ότι στη συνείδηση του κόσμου είχε εδραιωθεί η εντύπωση ότι ο Μητσοτάκης ως νεόπλουτος πολιτικός , μετρ στις family business είχε φτιάξει μια βιλάρα που όμοιά της δεν είχε κανένας άλλος στην Ελλάδα.
Μια εδραιωμένη πεποίθηση στην κοινή γνώμη που δύσκολα θα μπορούσε να ανατραπεί παρά μόνο εάν τύχαινε να επισκεφτείς το θερινό ανάκτορο του Μητσοτάκη…
Όπως εγώ που είχα τότε αγοράσει το έργο της πισίνας ώσπου ένα Αυγουστιάτικο απόγευμα του 1994, δηλαδή ακριβώς τριάντα χρόνια πριν, καθώς πληροφορείται ο Μητσοτάκης ότι παραθερίζουμε στα Χανιά με την Πίκια και το ζεύγος Χατζιδάκη (ο Διονύσης τότε ήταν διευθυντής του πολιτικού του γραφείου) μας προσκαλεί για δείπνο στη «βιλάρα».
Καθώς ανοίγει η εξώπορτα, μπροστά μας απλώνεται ένας περιποιημένος κήπος με μια ολόλευκη χαμηλοτάβανη μονοκατοικία χωμένη μέσα στις καταπράσινες φυλλωσιές των δένδρων και των αρωματικών φυτών του Ψηλορείτη, λίγο πιο πέρα ένα στρωμένο τραπέζι μπροστά στην περιβόητη πισίνα… ολυμπιακών διαστάσεων.
Η σάρωση της πρώτης κατασκοπευτικής ματιά μου φέρνει την απογοήτευση.
– Πού είναι η βιλάρα της «Αυριανής» και η πισινάρα του Κακαούνη με τον βατήρα από τον οποίο κάνει… μακροβούτια η Μαρίκα!
Μου βγαίνει αυθόρμητα: «Αυτό δεν είναι πισίνα, με το συμπάθιο, γούρνα είναι» λέω ευθέως στον Μητσοτάκη και εκείνος ως τέρας ψυχραιμίας (κάτι που μάλλον δεν το διαθέτει ο υιός) μου απαντάει μ εκείνο το ψυχρό χαμόγελο: « Ορθώς το παρατηρείς, είναι μικρή αλλά απολύτως αναγκαία για την υδροκινησιοθεραπεία της Μαρίκας».
Συνεχίζω να τον τσιγκλάω: – Μα είναι δυνατόν να έχει ξεφύγει του Κακαούνη ότι δεν πρόκειται για πισίνα ολυμπιακών διαστάσεων αλλά για μια γούρνα; « Φυσικά και το ήξερε ο Νικολής συνειδητά υπερέβαλε, είναι μέσα στα αναγκαία πλαίσια της δουλειά σας. Αυτό είναι κλασικό χτυπήματα κάτω από τη ζώνη στην παλαίστρα της πολιτικής. Αλλά δεν με πείραξε η ακραία επίθεση που δέχτηκα για τους επτά καμπινέδες και την πισίνα ολυμπιακών διαστάσεων, με στεναχωρεί ότι η πολιτική αντιπαράθεση έχει υποβαθμιστεί στο επίπεδο του απόπατου».
Ο Μητσοτάκης ως ενθουσιώδης οικοδεσπότης μας παροτρύνει να μας ξεναγήσει στο σπίτι με τους επτά καμπινέδες και να μας διευκρινίσει από την αρχή ότι το αγαπημένο μου σημείο σ´ αυτό το σπίτι είναι το παράθυρο της κρεβατοκάμαρας τους απ´ όπου έχουν «πιάτο» ολόκληρο τον κόλπο της Σούδας. Το γιατί το αποκαλύπτει ο ίδιος: «Ξυπνάω νωρίς το πρωί και καθώς ανοίγω τα μάτια μου νιώθω ότι είμαι σε αεροπλάνο και πετάω πάνω από τη Σούδα, έτοιμος να προσγειωθώ στο νησί…».
Κάπως έτσι ξεκινάει η ξενάγηση σ´ ένα Μουσείο σύγχρονης πολυπολιτισμικής τέχνης. Ένα σπίτι γεμάτο αναμνήσεις απ´ όλο τον κόσμο με αντικείμενα που έφερναν από κάθε ταξίδι. Διακοσμητής, η ίδια η ζωή τους…
– Και γιατί σας τα λέω όλα αυτά που συνέβησαν ακριβώς πριν 30 χρόνια στο Ακρωτήρι των Χανίων μπροστά από τη γούρνα… ολυμπιακών διαστάσεων του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη;
Απάντηση: Διότι από χτες έρχονται και πάλι στον νου μου καθώς βρισκόμαστε θεατές στο ίδιο έργο αλλά με αντιστροφή ρόλων.
Την αυθαίρετη γούρνα Μητσοτάκη στα Χανιά αντικατέστησε η αυθαίρετη στέρνα Κασσελάκη στις Σπέτσες. Ξανά μάνα τα ίδια. Πανομοιότυπη αντιπαράθεση με δηλητηριώδη βέλη, χωρίς καμία ουσία που απλώς μολύνουν τον πολιτικό πολιτισμό.
Ως θεατής -υποψιασμένος και ψημένος στο καμίνι της ζωής- κλείνω τα μάτια και τα αυτιά μου στην προβολή του διασκευασμένου έργου «Η Μάχη της Πισίνας» και κρατάω μόνο την κουβέντα του γεροΜητσοτάκη πάνω από τη… γούρνα του: «Δεν με πείραξε η ακραία επίθεση που δέχτηκα προσωπικά για τους επτά καμπινέδες και την πισίνα ολυμπιακών διαστάσεων, με στεναχωρεί ότι η πολιτική αντιπαράθεση έχει υποβαθμιστεί στο επίπεδο του απόπατου»…
Το ακούτε εσείς οι νεότεροι εθνοπατέρες. Είναι άμεσος ο κίνδυνος όταν η πολιτική αντιπαράθεση δεν έχει όρια και κόκκινες γραμμές να σας συμπαρασύρει μέσα στον απόπατο…
ΥΓ: Εξ όσων ενθυμούμαι. Στο γαϊτανάκι των αποκαλύψεων της «Αυριανής» και του Κακαουνάκη για την πισίνα Μητσοτάκη τότε δεν είχε εμπλακεί επισήμως η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ όπως έκανε χτες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος για την πισίνα Κασσελάκη.
Ε πατριώτες ασχοληθείτε με τα σοβαρά και τα καυτά θέματα που απασχολούν τον κόσμο και αφήστε τα νεροπίστολα. Είστε μεγάλα παιδιά…
