Δεν είναι μυστήριο. Δεν πρόκειται για τραγωδία. Δεν προκαλεί έκπληξη. Η δολοφονία της 53χρονης ενοχλητικής και μαχητικής ρεπόρτερ της Μάλτας ήταν προμελετημένη δολοφονία με έναν μόνο σκοπό: να σωπάσει για πάντα.
Η Γκαλιζία τα τελευταία 10 χρόνια μέσα από το μπλογκ της είχε βάλει στο στόχαστρο τους ισχυρούς της Μάλτας. Με τις αποκαλύψεις της για τη διαφθορά και το μαύρο χρήμα έκανε το πολιτικό κατεστημένο να χάσει τον ύπνο του.
Ο πιο σκληρός πολέμιός της ήταν ο σοσιαλδημοκράτης πρωθυπουργός Τζόζεφ Μουσκάτ. Η Γκαλιζία ερευνούσε την εμπλοκή του Μουσκάτ και της συζύγου του με το Αζερμπαϊτζάν και τον αγωγό αζερικού φυσικού αερίου ΤΑΡ. Στο έργο έχει αναμειχθεί και ο πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας Τόνι Μπλερ που συμβουλεύει, με το αζημίωτο φυσικά, την κυβέρνηση του Αζερμπαϊτζάν. Η δημοσιογράφος αποκάλυψε ότι η σύζυγος είχε πάρει μέσω εταιρείας-βιτρίνας στον Παναμά 1 εκατ. δολάρια από τους Αζέρους. Τα δημοσιεύματα έριξαν την κυβέρνηση και προκάλεσαν πρόωρες εκλογές. Παρά τις αποκαλύψεις τον περασμένο Ιούνιο ο 43χρονος Μουσκάτ επανεξελέγη.
Τα τελευταία δύο χρόνια μαζί με τον γιο της ερευνούσαν τα Panama Papers. Αναζητούσε τους συνδέσμους, τις σκιώδεις εταιρείες και τις τράπεζες που διακινούσαν και ξέπλεναν το μαύρο χρήμα στη Μάλτα. Η έρευνα την οδήγησε και στη μαλτέζικη τράπεζα Pilatus Bank, η οποία ιδρύθηκε το 2015. Η Γκαλιζία υποψιαζόταν ότι λειτουργούσε ως βιτρίνα για το αζερικό μαύρο χρήμα, καθώς αποκάλυψε ότι το 60% του κεφαλαίου της τράπεζας προερχόταν από το Αζερμπαϊτζάν.
Δεχόταν απειλές
Η Γκαλιζία δεν εργαζόταν για κάποιο μεγάλο ΜΜΕ και κατ’ επέκταση δεν είχε δίχτυ ασφαλείας. Δεκαπέντε ημέρες προτού δολοφονηθεί ενημέρωσε τις αρχές για τις απειλές που δεχόταν. Ουδείς έπραξε το παραμικρό.
Οι άνθρωποι που χύνουν κροκοδείλια δάκρυα και καταδικάζουν τη δολοφονία της είναι οι ίδιοι που η Γκαλιζία κατήγγειλε για διαφθορά. Η δικαστής που ανέλαβε να βρει τους δολοφόνους της είχε ασκήσει δίωξη στο παρελθόν στη δημοσιογράφο για δημοσιεύματα εναντίον της. Γεννάται το ερώτημα αν οι άνθρωποι αυτοί θα επιδιώξουν να βρουν τους ηθικούς και φυσικούς αυτουργούς του εγκλήματος.
Η βόμβα που πήρε τη ζωή της Γκαλιζία δεν σκότωσε μόνο μια δημοφιλή ρεπόρτερ και μπλόγκερ, σύζυγο και μητέρα τριών παιδιών. Σκότωσε την ιδέα ότι οι δημοσιογράφοι σε δημοκρατικές χώρες μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους χωρίς να φοβούνται για τη ζωή τους. Οταν σε μια υπόθεση ένας δημοσιογράφος δεν επιλέγει τη σιωπή και την αυτολογοκρισία, ο επίλογος γράφεται είτε με μία σφαίρα στο κεφάλι την ώρα που μπαίνει στο σπίτι του, όπως συνέβη στη Ρωσίδα Αννα Πολιτκόφσκαγια στη Μόσχα, στις 7 Οκτωβρίου 2006, είτε με μια βόμβα στο αυτοκίνητό του λίγο έξω από τη Βαλέτα.
Πιο μπροστά και από τα Panama Papers
Οι αποκαλύψεις για το μαύρο χρήμα, τους φορολογικούς παραδείσους και τη διαπλοκή επιχειρηματιών, τραπεζιτών και πολιτικών που έγιναν γνωστές ως Panama Papers δημοσιοποιήθηκαν τον Απρίλιο του 2016. Τον Φεβρουάριο της ίδιας χρονιάς η Ντάφνι Καρουάνα Γκαλιζία είχε γράψει πρώτη στο μπλογκ της ότι ο υπουργός Ενέργειας της Μάλτας Κόνραντ Μίτσι και ο προσωπάρχης της κυβέρνησης Κιθ Σέμπρι είχαν εξωχώριες εταιρείες στον Παναμά και τη Νέα Ζηλανδία, όπου συσσώρευαν παράνομα μεγάλα χρηματικά ποσά, αφορολόγητα και με σκοτεινή προέλευση.
