Λέγεται πως οι λαοί ξεχνάνε και αυτό συμβαίνει και στους Έλληνες αλλά δύσκολα μπορείς να διαγράψεις από τη μνήμη τα εντελώς πρόσφατα γεγονότα.
Το απόλυτο «set up» του μυαλού και μάλιστα χωρίς «back up» δεν έχει εφευρεθεί ακόμα, αν και κάτι μας λέει πως στο μέλλον κάτι τέτοιο δεν θα αποτελεί επιστημονική φαντασία.
Όπως και να ‘χει οι ασχολούμενοι με τη διαχείριση των μαζών που χαρίζουν τις γνώσεις τους στην οικονομική και πολιτική εξουσία κάνουν τα πάντα για να το πετύχουν -πρακτικά- με επικοινωνιακά τεχνάσματα.
Λίγους μήνες πριν, κατά την αρχή του lockdown κανείς δεν ξεχνάει τη σύγχυση για τις προστατευτικές μάσκες κατά του κορονοϊού στον γενικό πληθυσμό. Τους είχαν πάρει και στο «ψιλό» μάλιστα στα κοινωνικά δίκτυα.
Ήταν τότε που ήταν δυσεύρετες, που ο Άδωνης Γεωργιάδης δικαιολογούσε την υπερτιμολόγησή τους ως λογική του καπιταλιστικού μας κόσμου αλλά ταυτόχρονα οι ειδικοί -επιλεγμένοι από την κυβέρνηση- θεωρούσαν πως έπρεπε να τις φοράνε οι συμπτωματικοί ή όσοι υποπτεύονταν πως έχουν τον ιό.
Λες και μπορούσαν όλοι να το ξέρουν….
Οι ιδιότητες της προστατευτικής μάσκας δεν ήταν κάτι καινούργιο. Γιατροί, νοσηλευτές αλλά και η Πολιτική Προστασία γνώριζαν τη μεγάλη της σημασία και τα ελάχιστα αρνητικά της σε σχέση με τα οφέλη: το κόστος, η ψυχολογία και ίσως η αίσθηση του ζεστού αέρα που εισέπνεε ο καθένας. Επιπλέον η πρόσληψη οξυγόνου μειωνόταν σχετικά για όσους ήθελαν μεγάλες ποσότητες λόγω αθλητισμού ή εργασίας.
Το κόστος, ανερχόταν και ανέρχεται μηνιαία σε δεκάδες ευρώ για κάθε πολίτη, αν ήθελε να συνεχίσει έστω και λίγο τις καθημερινές του δραστηριότητες. Και μιλάμε για το κόστος της ιατρικής μάσκας.
Υπολογίζοντας πολύ συντηρητικά με 3 μάσκες «μιας χρήσης» την ημέρα έφτανες στο μηνιαίο ποσό των 40 – 90 ευρώ, αν βέβαια τις έβρισκες.
Δίκαια κάποιοι μπορεί να υποψιαστούν πως το έλλειμμα στην αγορά ενδεχομένως καθόριζε και τις «συμβουλές» των ειδικών!
Δεν ήταν όμως η αύξηση των κρουσμάτων που καθόρισε την αλλαγή ως προς τη χρήση της μάσκας.
Μπορεί ως ένα βαθμό, αλλά οι ειδικοί γνώριζαν από πριν πως ήταν από τους ελάχιστους τρόπους προφύλαξης και πως οι δείκτες της πανδημίας δεν έπαιζαν: Από τότε έλεγαν για κορύφωση, για δεύτερη έξαρση αλλά και για καθυστέρηση των εμβολίων που ήθελαν το χρόνο τους στο πειραματικό στάδιο.
Περίεργο, η μάσκα γίνεται υποχρεωτική μόνον όταν οι ποσότητες διάθεσής της στην αγορά αυξάνονται.
Μόνον όταν παίρνει μπρος το «σωτήριο» εργοστάσιο του πρωθυπουργικού φίλου.
Ξαφνικά, αυτό που ίσως έπρεπε να πουν σε όλον τον πληθυσμό εξ αρχής, η μάσκα φοριέται σε όλες τις κοινωνικές εκδηλώσεις, σε όλες τις μετακινήσεις, σε όλους τους κλειστούς χώρους και όχι μόνον.
Η κατασκευή της δίνεται σε ιδιώτη ενώ μια διαφορετική προσέγγιση θα ήταν να κατασκευαστεί από το κράτος και να διατεθεί από το κράτος στους πολίτες χωρίς κόστος, ως ένα από τα βασικά μέσα προφύλαξης και ελέγχου της πανδημίας.
Δεν γίνεται, αν και αυτό θα ήταν κοινωνική πολιτική και προφύλαξη.
Προτιμούν ιδιώτη και το κόστος να πέσει στον πολίτη: άνεργο, συνταξιούχο, χαμηλόμισθο…
Αν αποφασίσουν να συνταγογραφηθεί, κάτι το οποίο θα έπρεπε να είχε γίνει ήδη από την αρχή, τα κέρδη θα πάνε στον ιδιώτη…
Αν τις παρήγαγε το κράτος, θα μείωνε το κόστος για τα κρατικά ταμεία…
Όπως και να’χει οι μάσκες έπρεπε να διατίθενται στους πολίτες δωρεάν, ως σημαντικό μέσο πρόληψης και προστασίας όλου του πληθυσμού, όπως τόσα και τόσα σκευάσματα και βοηθήματα…
Αλλά, προφανώς, οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές προτιμούν τον πλουτισμό των ελαχίστων.
Ακόμα και τώρα αν έπαιρναν αυτή την απόφαση για διάθεση των μασκών στους πολίτες, το κέρδος θα ήταν των ιδιωτών και το κόστος μεγαλύτερο για το κράτος…
Εξάλλου αυτό σημαίνει να ιδιωτικοποιείς τα πάντα: Να πλουτίζουν οι λίγοι και να φτωχαίνει το κράτος υπέρ των λίγων και «εκλεκτών»!
