Ας μεταφερθούμε δυο-τρεις αιώνες πριν, τότε που αρκετοί δίψαγαν για τη γνώση μέσα από τις μεγάλες αλλαγές που γίνονταν στην κοινωνία και την παραγωγή, αποτέλεσμα ανακαλύψεων αλλά και μιας σειράς πληροφοριών που έφταναν πλέον, πιο γρήγορα από τα διάφορα μέρη της υδρογείου.
Μέσα από διαλέξεις, από τα ακριβά βιβλία και τις πρώτες «εφημερίδες» μάθαιναν για άγνωστες χώρες, άγνωστα έθιμα, άγνωστους λαούς και ιστορίες.
Η μανία τους για ό,τι «εξωτικό» ήταν τέτοια, που γινόταν «viral», ό,τι νεοφερμένο από την Κίνα, την Αίγυπτο, το Περού, την Τουρκία, την Ελλάδα.
Κάνοντας μια χρονική υπέρβαση, τα «παλάτια» γέμιζαν δωμάτια με κινέζικη τέχνη, η όπερα έδινε το στίγμα της Αιγύπτου ή της Τουρκίας και τα φαγητά αποκτούσαν φαντασία.
Έτσι λοιπόν, εκεί γύρω στον 18ο αιώνα φτάνει και μια νέα δημιουργία με πολλά χρώματα και πανσπερμία υλικών. Η δημοφιλής δημιουργία σε πολλές περιοχές της Μεσογείου αλλά και της Νότιας Αμερικής, αναζητά «ευρωπαϊκό» όνομα.
Πρόκειται για ψιλοκομμένα λαχανικά ή φρούτα, συχνά κρύα.
Και το όνομά της «Μακεδονία»
Η επιλογή έχει δύο πιθανές εκδοχές: Η μία, πιο συντηρητική, και λιγότερο πιθανή, η αυτοκρατορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, γεμάτη λαούς διαφόρων χρωμάτων και εθνοτήτων.
Η δεύτερη και πιθανότερη, η περιοχή «Μακεδονία», υπό Οθωμανική κατοχή με τη Θεσσαλονίκη αλλά και άλλες πόλεις να δεσπόζουν με την πανσπερμία των λαών, των χρωμάτων και των γλωσσών.
Αυτό το «ανακάτεμα» λέγεται Μακεδονία
Με την πάροδο του χρόνου οι νικητές γράφουν ή παραγράφουν την Ιστορία… αλλά σε οποιαδήποτε πηγή κι αν ανατρέξετε, ο παρανομαστής της Μακεδονίας είναι ίδιος: Πολυπολιτισμικό ανακάτεμα, άσχετα με το ποιος κυριαρχεί.
Την επόμενη φορά λοιπόν που θα βρεθείτε σε κάποιο εστιατόριο του Παρισιού ή της Ιταλίας και δείτε το «Macedonia» ή «Macédoine» μην πεταχτείτε από τη θέση σας, μη βγάλετε το σημαιάκι με το δικέφαλο αετό και μη φωνάξετε κανένα σύνθημα…
Δεν μας έχουν κλέψει τίποτα!
Η Οθωμανική Μακεδονία δήλωνε ακριβώς αυτή τη διαφοροποίηση υλικών…
Και η λέξη «Μακεδονία» για πολλούς λαούς δηλώνει αυτό το ανακάτεμα, κάτι σαν τη «Ρωσική Σαλάτα» για μας, αν στη «Μακεδονία» προσθέσουμε και τον εκλεκτισμό της γαλλικής μαγιονέζας…
Υ.Γ.1 Μερικοί μπορεί να θεωρήσουν πως τα εθνικά θέματα δεν αφήνουν χώρο για χιούμορ. Πιστεύω πως μέσα από το χιούμορ μπορείς να πεις αλήθειες σε αντίθεση με μια σειρά πολιτικών που θεωρούν τα εθνικά θέματα ευκαιρία για κομματικές αρπαχτές.
Υ.Γ.2 Με κανένα τρόπο δεν υπονοώ ή αμφισβητώ την ελληνικότητα της ελληνικής Μακεδονίας.
