Μπορεί βέβαια μερικοί Έλληνες να πιστεύουν ακόμα στον προεκλογικό «πατριωτισμό» της Νέας Δημοκρατίας που δεν σήκωνε μύγα στη σάρισά της και διαλαλούσε μέσω τρίτων πως δεν βάζει νερό στο κρασί της και απολέσαμε την «Μακεδονία» με την υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών.
Βέβαια μια χαρά επαναπαύτηκε στη συμφωνία ως κυβέρνηση κλείνοντας μια πληγή, εθνική και οικονομική πολλών δεκαετιών και μάλιστα με αξιοπρεπή τρόπο…
Προφανώς και δεν ενδιαφέρθηκε για τον εθνικό διχασμό που προκάλεσε με πλήρη συνείδηση…
Το «Μακεδονικό» που αποτέλεσε αντικείμενο πατριδοκαπηλίας εκ μέρους της γαλάζιας παράταξης έκλεισε με τεράστιες φθορές του ΣΥΡΙΖΑ και αυτό ήταν το ζητούμενο…
Επιστρατεύτηκαν εικόνες, σημαίες, Σπαρτιάτες, μακεδονομάχοι και ό,τι είχε η φαρέτρα της ελλαδικής ιστορίας!
Μέχρι και τους χάρτες δίπλωσαν για να πέσει η Κρήτη πάνω στη… Μακεδονία…
Θα περίμενε κανείς ανάλογη συμπεριφορά και στα ελληνοτουρκικά αλλά μάλλον έπεσε έξω γιατί οι χάρτες δεν διπλώνονται κάθετα αλλά οριζόντια!
Το Oruc Reis και το Barbaros αλωνίζουν, ο πρωθυπουργός ρίχνει συνθήματα για κατανάλωση από τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ που «επιδοτούνται» συνεχώς και θεωρεί πως υπνωτίζει τα πλήθη αφού εμφανίζει λόγο αγέρωχου Δωριέως ενώ παράλληλα σέρνει τη χώρα σε έναν «διάλογο» με πολλά ανοικτά ζητήματα και με σίγουρες απώλειες για τη χώρα.
Καιρό τώρα το έλεγαν οι νεοδημοκράτες συμβουλάτορες πως λύση είναι η «συνεκμετάλλευση», με απλά λόγια, ας δώσουμε εθνική κυριαρχία να κάνουμε δουλειές, να πλουτίσουν οι έχοντες και οι ισχυροί, ακόμα περισσότερο.
Ο σύμβουλος που λέει την αλήθεια απομακρύνεται, οι μυστικές συναντήσεις αποκαλύπτονται, τα καθυστερημένα λόγια δεν ακολουθούνται από πράξεις και θέλουν να πιστεύουμε πως η Ευρώπη θα πράξει αυτό που θέλουμε, θα σπάσει (ουσιαστικά) τις σχέσεις της με την Τουρκία για να ικανοποιήσει την Ελλάδα.
Λόγια του αέρα, πράξεις ανύπαρκτες ή θεατρικές που έχουν ως κόκκινη γραμμή τα συμφέροντα των πολυεθνικών, ανεξαρτήτως κράτους και κυριαρχικών δικαιωμάτων.
«Κλείνει» άρον-άρον τη Συμφωνία με την Ιταλία, κλείνει άρον-άρον τη Συμφωνία με την Αίγυπτο αφήνοντας κενά για ερμηνείες και παρερμηνείες, στέλνοντας αδιάβαστους τους διεθνολόγους και επιστήμονες.
Υπό το κράτος του πανικού υποχωρεί -όπως φαίνεται- και στις τουρκικές απαιτήσεις και μόνον την τελευταία στιγμή κάποιος της μιλάει για πολιτικό κόστος και κάνει λεκτική στροφή 180 μοιρών…
Πανδημία, Αιγαίο, ΑΟΖ, θα μπορούσαν να γίνουν το Βατερλό σε μια περικεφαλαία που χάθηκε λίγο μετά τις εκλογές…
Όπως και η Ανάπτυξη, τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα, οι μισθοί και οι συντάξεις, ο εθνικός πλούτος.
Και το ερώτημα είναι αν οι θεατρικές κινήσεις με blue screen θα συναρπάσουν τα πλήθη…
Δύσκολα…
