Η ταινία του Νίκου Περάκη “Λούφα και παραλλαγή” πρωτο-προβλήθηκε στην αίθουσα της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών στο πλαίσιο του 25ου Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης. Ήταν η τρίτη ταινία από τις επτά ελληνικές της διοργάνωσης (1-7 Οκτωβρίου 1984) κι “έφυγε” από τη Θεσσαλονίκη με τέσσερα μεγάλα βραβεία (καλύτερης ταινίας, σεναρίου, μοντάζ, και Α΄ανδρικού ρόλου).
“Βγήκε” στις κινηματογραφικές αίθουσες στις 3 Νοεμβρίου 1984 κι ακολούθησαν προβολές της στα φεστιβάλ του Βερολίνου, της Βαλένθια, του Χονκ-Κονγκ. Πήρε την 1η θέση στις κινηματογραφικές εισπράξεις της χρονιάς που ακολούθησε και καταγράφηκε σαν την εμπορικότερη εγχώρια κινηματογραφική παραγωγή στη χώρα…
Χθες το βράδυ -3 Νοεμβρίου 2017 – 33 χρόνια κι ένα μήνα μετά, επέστρεψε ως.. υλικό έκθεσης (λογότυποι, σχέδια -του Νίκου Περάκη- για την ταινία, φωτογραφίες από τα γυρίσματα, το storyboard, υλικό από την προώθηση και τις προβολές, αλλά και προσωπικές φωτογραφίες του Νίκου Περάκη από τη στρατιωτική θητεία του στην ΤΕΔ (Τηλεόραση Ενόπλων Δυνάμεων), που αποτέλεσε την πηγή της έμπνευσής του…
-Ποιος είναι ο Μαρλαφέκας; Πού είναι ο Καραμαζώφ σήμερα;
-Ο Λάμπρου έγινε υπουργός μεταπολιτευτικά;
– Ο Παπαδόπουλος πήγε …σπίτι του;
-Η κόρη του συνταγματάρχη Κατσάμπελα πληρώνεται ακόμη ως…συνταξιούχος -ανύπαντρη κόρη στρατιωτικού;
-Η Εμμανουέλα έκανε καριέρα στην τηλεόραση;
Τα ερωτήματα και οι υποθέσεις έπεφταν…βροχή χθες βράδυ στο βιβλιοπωλείο του Μορφωτικού Ιδρύματος της Εθνικής Τράπεζας στη Θεσσαλονίκη – απευθυνόμενα στον ίδιο τον σκηνοθέτη Νίκο Περάκη, αλλά και …πουθενά… Ήταν απλώς αφορμές για νέα σενάρια “γραμμένα” -προφορικά -ως πρόχειρη ανάλυση της κοινωνιολογικής μετεξέλιξης της νεώτερης μεταδικτατορικής Ελλάδας…
“Λούφα”, εξάλλου, σημαίνει στη “στρατιωτική”-κι όχι μόνο- γλώσσα η… αποφυγή κάθε εργασίας- αγγαρείας, ευθύνης και…”παραλλαγή” η “κάλυψη”- το “καμουφλάζ” – η..μετάλλαξη.
«H ιδέα για μια ταινία γύρω από τη θητεία μας στην Τηλεόραση Ενόπλων Δυνάμεων (ΤΕΔ) υπήρχε από την μέρα που απολυθήκαμε, αλλά σοβαρή πίεση δέχτηκα από τον Πανουσόπουλο […] Αυτό που θυμάμαι σίγουρα είναι ότι το σενάριο το έγραφα στο Βερολίνο σε μια ηλεκτρική OLYMPIA», λέει ο Νίκος Περάκης, ενω στην ερώτηση του ΑΠΕ-ΜΠΕ -“τώρα που πέρασαν 40 χρόνια από την…τέλεση των αδικημάτων (1967-2017)”, για τον δικό του.. ρόλο -την ταύτιση με τους χαρακτήρες της ταινίας, απαντά πως …«θα μπορούσε ίσως -λόγω επαγγελματικής εξειδίκευσης- να ήταν ο γραφίστας Μαρλαφέκας αλλά… σ’ αυτόν έχουν εισρεύσει τρεις, μεταξύ άλλων κι εγώ…».
Αφορμή για τη διοργάνωση της έκθεσης που εντάσσεται στις παράλληλες εκδηλώσεις του 58ου Φεστιβαλ Κινηματογράφου ήταν η πρόσφατη δωρεά του Νίκου Περάκη στο Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο του Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης (ΕΛΙΑ/ΜΙΕΤ) του συνόλου του αρχείου του. Ως “αντίδωρο” της δωρεάς, το ΕΛΙΑ/ΜΙΕΤ διοργάνωσε την έκθεση με τα τεκμήρια της ταινίας …
«…το ξημέρωμα της μέρας του πραξικοπήματος βρισκόμουν στο Langenberg της Γερμανίας ως συνοδός συνταγματάρχη του ελληνικού στρατού ως μεταφραστής. (σπούδασε σκηνογραφία και ενδυματολογία στην Σχολή Καλών Τεχνών του Μονάχου και έτσι βρέθηκε να υπηρετεί την στρατιωτική του θητεία στην ΤΕΔ το διάστημα 1966-69…) …..«στη “Λούφα” όμως δεν υπήρχε χρόνος για να επεξεργαστώ τις προσωπικές μου ενοχές. Θα έπρεπε να χωρέσει στην ταινία ολόκληρος στρατός από πολίτες και πολιτικούς και μια κοινωνία που συνέχισε να λουφάρει συλλογικά στα επτά χρόνια της δικτατορίας. Την αντίσταση των λίγων είχαν προλάβει να την αναδείξουν άλλοι πριν από μένα.. και τον εφησυχασμό των συνειδήσεων των πολλών, τον είχαν αναλάβει μετά το 1974 τα κόμματα… » σημειώνει στο φυλλάδιο του ΕΛΙΑ-ΜΙΕΤ που κυκλοφορεί με αφορμή την έκθεση.
Η έκθεση εγκαινιάστηκε χθες και θα είναι ανοιχτή στο βιβλιοπωλείο του ΜΙΕΤ (Τσιμισκή 11) καθημερινά (Δευτέρα, Τετάρτη 09:00-15:30,Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή 09:00-20.00, Σάββατο 09:30-16:00) ως και τις 9 Δεκεμβρίου.
