Ο δημόσιος διάλογος στη χώρα διεξάγεται μακράν των αναγκών των πολιτών.
Την ώρα που ο αντιπρόεδρος του κυβερνώντος κόμματος επιχαίρει γιατί το Βέλγιο έχει χειρότερα νούμερα από την Ελλάδα στη μακάβρια λίστα των νεκρών από την Covid-19, την ώρα που ο υπουργός Επικρατείας (που έχει άποψη για όλα) θέλει να υπενθυμίσει την αναγκαιότητα της πρόληψης κάνοντάς τα θάλασσα, κάποιες χώρες λαμβάνουν μικρά, ανέξοδα και αυτονόητα μέτρα που σώζουν ζωές.
Για παράδειγμα, οι Γάλλοι ενεργοποίησαν τους φοιτητές Ιατρικής, οι οποίοι με τάμπλετ στο χέρι φροντίζουν την επικοινωνία των ασθενών με τα οικεία τους πρόσωπα. Απλό και συγκλονιστικό, σε σημείο να ζηλεύουμε λίγο: «Γιατί δεν μπορούσαμε κι εμείς να σκεφτούμε κάτι τέτοιο;».
Η πικρή αλήθεια είναι ότι οι Γάλλοι από την πρώτη πανδημία μέχρι σήμερα προετοιμάστηκαν και προετοίμασαν το σύστημα γιατί πλήρωσαν πολύ βαρύ τίμημα. Και φυσικά τώρα τα καταφέρνουν καλύτερα. Την ίδια ώρα, η απορία των ανθρώπων στα νησιά μας (ειδικά στα μικρότερα εξ αυτών) γιατί έχουν μπει σε lockdown είναι εύλογη. Γιατί για παράδειγμα δεν θα μπορούσε ο ΕΟΔΥ σε νησιά με πληθυσμό κάτω των 10.000 κατοίκων να διεξάγει τεστ σε όλο τον πληθυσμό (στο πρότυπο της Σλοβακίας), να βάλει σε καραντίνα τους θετικούς, να μηδενίσει τη διασπορά του ιού και με στοχευμένα τεστ στους επισκέπτες να κρατήσει ανοιχτή και ζωντανή την οικονομία σε αυτά; Ας μη σπεύσει κανείς να μιλήσει για «λεφτόδεντρα», γιατί δεν μιλάμε για κοστοβόρα μέτρα αλλά για έξυπνα μέτρα που σώζουν ζωές ή βελτιώνουν την πολύ δύσκολη καθημερινότητα των ασθενών. Υπάρχουν και πιο σημαντικά ερωτήματα. Οπως για παράδειγμα γιατί δεν έχουμε προχωρήσει σε επίταξη των μεγάλων ιδιωτικών κλινικών και νοσοκομείων στη Θεσσαλονίκη. Το βέβαιο είναι ότι οι απαντήσεις θα αναζητηθούν.
