Με πρόσχημα την πανδημία ο στρατός έχει βγει στους δρόμους και ελέγχει την καθημερινή ζωή
Ηγέτες αγκαλιάζονται και φιλιούνται με τους οπαδούς τους χωρίς κανένα μέτρο προστασίας, άλλοι θεωρούν τον SARS-CoV-2 «κρυολογηματάκι» και «συνωμοσία» για να πέσει η κυβέρνησή τους, το δημόσιο σύστημα υγείας υποβαθμίζεται, ένας βόρειος γείτονας συνεχίζει τις απελάσεις προσφύγων και μεταναστών χωρίς καμία μέριμνα για τον ιό και ο στρατός με μια μακρά παράδοση εμπλοκής στις κοινωνικές υποθέσεις ούτε τώρα έχασε την ευκαιρία να βγει στους δρόμους με πρόσχημα την πανδημία.
Θα έλεγε κανείς ότι η κατάσταση στην «πίσω αυλή» των ΗΠΑ είναι εντελώς διαφορετική από αυτήν στην Ευρώπη ή τη Βόρεια Αμερική. Οι χώρες της Λατινικής Αμερικής έχουν πρόβλημα δημοκρατίας που επιτείνεται σε περιόδους κρίσεων. Πολλώ δε μάλλον όταν έρχονται από έναν πολύ «θερμό» πολιτικά και κοινωνικά χειμώνα με σκάνδαλα, δικαστικές μάχες, ανατροπές, πραξικοπήματα, φυλακίσεις πολιτικών ηγετών, κοινωνική αναταραχή και άγρια επεισόδια μεταξύ οπαδών αντίπαλων πολιτικών παρατάξεων στους δρόμους και στις πλατείες των μεγάλων πόλεων.
Μετά τον «καυτό» χειμώνα του 2019 η πανδημία ήταν το μόνο που δεν χρειαζόταν η ήπειρος που αποτέλεσε θερμοκήπιο νεοφιλελεύθερων πειραμάτων και στην οποία, όπως γράφει ο Εντουάρντο Γκαλεάνο, το πάθος θριαμβεύει επάνω στον νόμο.
Πρόσφατα η Deutsche Welle δημοσίευσε ένα άρθρο του Γερμανικού Πρακτορείου Ειδήσεων (DPA) της Μαρτίνα Φαραμπάουερ και του Νικ Κάιζερ με τίτλο «Η επιστροφή των στρατηγών» και υπότιτλο «Σε καιρούς πανδημίας ενισχύεται ο ρόλος του στρατού σε Λατινική Αμερική». Οι δύο δημοσιογράφοι περιγράφουν την κατάσταση σε κάθε χώρα, θυμίζοντας βέβαια ότι «οι στρατιωτικοί ευθύνονται για την πιο σκοτεινή περίοδο στη νεότερη ιστορία πολλών χωρών της Λατινικής Αμερικής. Σε Χιλή, Αργεντινή, Βραζιλία, Βολιβία, Γουατεμάλα και Ουρουγουάη τα δικτατορικά καθεστώτα συνέλαβαν, βασάνισαν και δολοφόνησαν δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους. Μετά τη μετάβαση στη δημοκρατία οι στρατιωτικοί “εξορίστηκαν” στους στρατώνες».
Ωστόσο με αφορμή την πανδημία οι στρατιωτικοί μοιάζει να επιστρέφουν δυναμικά στη δημόσια ζωή και μάλιστα ύστερα από αίτημα των πολιτικών ηγεσιών. Ο στρατός έχει βγει και ελέγχει τους δρόμους, οργανώνει τη διανομή υγειονομικού υλικού, βοηθά στη μεταφορά των νεκρών κ.λπ.! Είναι κάτι παραπάνω από χαρακτηριστικές οι εικόνες κρανοφόρων και οπλισμένων στρατιωτών να ελέγχουν τη γνωστή παραλία στο Ακαπούλκο του Μεξικού ή στην αγορά του Βαλπαραΐζο στη Χιλή και την κύρια οδική αρτηρία προς το κέντρο της Λίμα, τη λεωφόρο Πασέο ντε λα Ρεπούμπλικα. Στη Χιλή του Πινέιρα, όπου εφαρμόζεται νεοφιλελεύθερο πείραμα, υπάρχει εδώ και μήνες πρωτοφανής κοινωνική αναταραχή.
Ο πρώην αναπληρωτής υπουργός Αμυνας της Χιλής Μάρκος Ρομπλέντο δήλωσε σε ραδιοφωνική του συνέντευξη πως «έχουμε να κάνουμε μ’ ένα κοινωνικό πρόβλημα, το οποίο απαιτεί μια πολιτική απάντηση. Αντ’ αυτού όμως η κυβέρνηση δίνει λόγο και ρόλο στους στρατιωτικούς».
Ωστόσο το πρόβλημα είναι πως παρά τις θηριωδίες του στρατού σε μια σειρά από χώρες της Λατινικής Αμερικής ο κόσμος συνεχίζει να τον εμπιστεύεται. Σύμφωνα με το λατινοαμερικανικό βαρόμετρο, το 44% του πληθυσμού εμπιστεύεται τους στρατιωτικούς, μόλις το 22% τις κυβερνήσεις και πολύ λιγότεροι τα κοινοβούλια και τα κόμματα.
