Το νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό, που έχει καταθέσει η κυβέρνηση, θεσπίζει ένα νέο κεφαλαιοποιητικό σύστημα επικουρικών συντάξεων, με τρόπο ώστε να εισάγεται ο τυχοδιωκτισμός και η αβεβαιότητα του τζόγου στις συντάξεις των εργαζομένων. Τυχοδιωκτισμός για τις ιδιωτικές εταιρίες που θα επωφεληθούν από αυτόν τον εύσχημο τζόγο. Ατέλειωτη αβεβαιότητα και επισφάλεια για τους συνταξιούχους.
Το κυρίως πρόβλημα του νομοσχεδίου είναι ότι οι εισφορές και οι εν γένει πόροι του νέου Ταμείου Επικουρικής Κεφαλαιοποιητικής Ασφάλισης (Τ.Ε.Κ.Α.) θα τοποθετούνται σε χρηματοπιστωτικά μέσα και ακίνητα. Το αποτέλεσμα είναι ότι μόνο οι ιδιωτικές εταιρείες που θα διαχειρίζονται εισφορές είναι οι σίγουρα κερδισμένες, καθώς οι επικουρικές συντάξεις μετατρέπονται σε επενδυτικά προϊόντα και στηρίζονται στο ρίσκο και στις λοταρίες του χρηματιστηρίου.
Υπάρχει, όμως, και σημαντικότατο κόστος μετάβασης στο νέο σύστημα. Είναι χαρακτηριστικό ότι το εν λόγω νομοσχέδιο είχε επιχειρηθεί να εισαχθεί νωρίτερα προς ψήφιση. Όμως η κυβέρνηση είχε αναγκαστεί να υποχωρήσει εξαιτίας των ενστάσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης σχετικά με το μεγάλο χρηματοδοτικό κενό που δημιουργούσε, αφού το κράτος θα εγγυάται το ύψος των συντάξεων των πολιτών. Το κενό αυτό προβλέπεται να καλυφθεί από κονδύλια του προϋπολογισμού, καθώς ο σχετικός συμβιβασμός που επήλθε με τους πιστωτές διαχέει το κόστος σε όλη τη φορολογία!
Πρόκειται για ένα νομοσχέδιο που δεν είναι μέρος των μεταρρυθμίσεων που καλείται να υλοποιήσει η κυβέρνηση στο πλαίσιο του προγράμματος επιτήρησης και οφείλεται αποκλειστικά στον ζήλο της κυβέρνησης Μητσοτάκη να εξυπηρετήσει ολιγάρχες φίλους στον χώρο της ιδιωτικής ασφάλισης ακόμη και με δημοσιονομικό κόστος για τον ελληνικό λαό! Το νομοσχέδιο όχι μόνο εισάγει τον χρηματιστηριακό τζόγο στις επικουρικές συντάξεις, αλλά και αποτελεί ταφόπλακα για τον συλλογικό-κοινωνικό χαρακτήρα της επικουρικής σύνταξης μέσω της δημιουργίας ενός «ατομικού κουμπαρά». Οι συντάξεις μετατρέπονται σε μια «ατομική» υπόθεση, σηματοδοτώντας το τέλος της προστασίας του ανθρώπου, όταν γεράσει. Παύουν οι συντάξεις να έχουν χαρακτήρα προστασίας και μετατρέπονται σε «επένδυση», οι δε ασφαλισμένοι σε «επενδυτές». Κι αν η «επένδυση» δεν πάει καλά, οι «επενδυτές» θα χαρακτηριστούν άτυχοι «τζογαδόροι» και θα αφεθούν στο έλεος της μοίρας τους.
Όπως είναι αναμενόμενο, το Υπουργείο Εργασίας ρίχνει στάχτη στα μάτια με ποικίλες διαβεβαιώσεις. Όμως, αυτό που θα ισχύσει είναι: α) Οι νέοι ασφαλισμένοι δεν θα έχουν τον «έλεγχο της σύνταξής» τους μέσω του «ατομικού κουμπαρά», γιατί κανείς δεν τους εγγυάται ότι στο τέλος του εργασιακού βίου τους θα λάβουν το ποσό επικουρικής σύνταξης που αντιστοιχεί στις εισφορές που κατέβαλαν. Αντιθέτως, ο κίνδυνος απώλειας μέρους ή όλου του ποσού είναι μεγάλος αφού η «επένδυση» βασίζεται στον χρηματιστηριακό τζόγο. β) Οι μελλοντικοί συνταξιούχοι δεν θα εξασφαλίσουν υψηλότερες επικουρικές συντάξεις, αφενός γιατί λόγω της οικονομικής κρίσης ούτε καν εξασφαλίζεται η κύρια σύνταξη και, αφετέρου, γιατί οι εισφορές για την επικουρική θα τζογάρονται. γ) Ο «δημογραφικός κίνδυνος» που απειλεί τα εισοδήματα των μελλοντικών συνταξιούχων δεν θα μειωθεί, γιατί οι σημερινοί εργαζόμενοι και μελλοντικοί συνταξιούχοι λαμβάνουν χαμηλούς μισθούς και ημερομίσθια, κινδυνεύουν από μεγάλα διαστήματα ανεργίας, από την «ευελιξία» στην αγορά εργασίας, από τα απλήρωτα 10ωρα που πρόσφατα νομοθέτησε η κυβέρνηση κ.ο.κ.
Ας μην βαυκαλιζόμαστε, λοιπόν, με κούφιες ελπίδες. Και, κυρίως, ας μην επιτρέψουμε στην κυβέρνηση να εισαγάγει τον τζόγο του χρηματιστηρίου στις επικουρικές συντάξεις, παίζοντας με τον μόχθο των εργαζομένων.
Η Μαρία Απατζίδη είναι βουλευτής Ανατολικής Αττικής με το ΜέΡΑ25
