Για μια ακόμα φορά μια κυβέρνηση έρχεται να νομοθετήσει υπέρ ιερών μονών για εκτάσεις που το δημόσιο αμφισβητούσε την κυριότητά τους, φτάνοντας ενίοτε ως τις δικαστικές αίθουσες. Οκτώ χρόνια από τότε που η κυβέρνηση ΝΔ (με ΠΑΣΟΚ), το 2014, αναγνώρισε τίτλους ιδιοκτησίας εκκλησιαστικών ακινήτων (τα λεγόμενα διαχωριστικά διατάγματα), έρχεται η κυβέρνηση Μητσοτάκη, να επιβάλλει στο Δημόσιο ρητά να μην προσφεύγει στα δικαστήρια για να διεκδικήσει την κυριότητά τους! Πρόκειται για δασικές εκτάσεις που με βασιλικό διάταγμα του 1952 και σύμβαση (όπως τροποποιήθηκαν το 1968) είχαν ταξινομηθεί από τη μια σε παραχωρούμενη στο Δημόσιο μοναστηριακή αγροτολιβαδική περιουσία, και σε παρακρατούμενη ἀπό τίς Ιερές Μονές περιουσία.
Το Νοέμβριο του 2014, η κυβέρνηση είχε νομοθετήσει ότι αυτά τα διαχωριστικά διατάγματα συνιστούν νόμιμους τίτλους ιδιοκτησίας και αποτελούν πλήρη απόδειξη των εμπραγμάτων δικαιωμάτων των Ιερών Μονών και του Δημοσίου έναντι παντός τρίτου, χωρίς να απαιτείται μεταγραφή τους στα οικεία βιβλία μεταγραφών ή καταχώριση στα κτηματολογικά βιβλία. Τώρα, εν έτει 2023, με νέα ρύθμιση η κυβέρνηση της ΝΔ ουσιαστικά απαγορεύει ρητά στο Δημόσιο να προχωρά δικαστικά σχετικά με δασικές εκτάσεις για τις οποίες, σύμφωνα με το Μαξίμου, «δεν δύνανται βασίμως να διεκδικηθούν, ένεκα αναμφισβήτητων τίτλων ιδιοκτησίας, που το ίδιο έχει αναγνωρίσει υπέρ Ιερών Μονών (διαχωριστικά διατάγματα)». Μάλιστα, οι γαλάζιοι επιτελείς θεωρούν ότι η διεκδίκηση από το Δημόσιο οδηγεί «σε ανωφελείς και αποφευκτέες πολυετείς δικαστικές διαμάχες».
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη κατέθεσε ρύθμιση στη Βουλή (Αρ. Τροπολογίας: 1653/142 17.3.2023) που εντάσσεται ως άρθρο στο νομοσχέδιο του υπουργείου Ενέργειας και Περιβάλλοντος για το νερό. Έχει τίτλο «Μη προβολή δικαιωμάτων δημοσίου» και ορίζει ότι στην περ. ΙΙΙ της παρ. 1 του άρθρου 10 του ν. 3208/2003 (Α’ 303), περί μη προβολής δικαιωμάτων κυριότητας του δημοσίου σε δασικές εκτάσεις, προστίθεται υποπερ. η) ως εξής: «η) Με τα διαχωριστικά διατάγματα που εξεδόθησαν κατ’ εξουσιοδότηση του άρθρου 8 του ν. 4684/1930 (Α’ 150), και τους Πίνακες Α-Ε τής από 18.9.1952 Σύμβασης (β.δ. 26.9/2.10/1952, Α’ 289), που αποτελούν τίτλους ιδιοκτησίας κατά παρ. 7 του άρθρου 51 του ν. 4301/2014 (Α’ 223).»
Σύμφωνα με την κυβέρνηση της ΝΔ, με το άρθρο αυτό επιβεβαιώνεται η υποχρέωση του Δημοσίου να απέχει από τη διεκδίκηση, συνήθως επ΄αφορμή του δασικού χαρακτήρα εκτάσεων που δηλώνονται κατά τη διαδικασία της κτηματογραφήσεως, εκτάσεων που εμπίπτουν στην περιουσία Ιερών Μονών, ανά την Επικράτεια «και των οποίων το ιδιοκτησιακό καθεστώς είναι ξεκάθαρο με διοικητικές πράξεις που κατά (παρ. 7 άρθρου 51 ν. 4301/2014, Α’ 223) και παγία νομολογία του Αρείου Πάγου επέχουν αναμφίλεκτα θέση τίτλου ιδιοκτησίας, προς αποφυγή άσκοπων δικαστικών διενέξεων».
Η ρύθμιση αυτή έρχεται να “κουμπώσει” με την προ οκταετίας ρύθμιση. Είναι ενδεικτικά όσα ανέφερε το Νοέμβριο του 2014 σε εγκύκλιό της η Ιερά Συνόδος με θέμα «Ἀναγνωριζόμενοι τίτλοι ἰδιοκτησίας ἐκκλησιαστικῶν ἀκινήτων δυνάμει τοῦ ἄρθρου 51 παρ. 7 του Νόμου 4301/2014» (Αριθμ. Πρωτ. 5647-Διεκπ.2613-11/11/2014). Σημείωνε ότι η αναγνώριση των διαχωριστικών διαταγμάτων και των πινάκων της συμβάσεως του 1952 ως “τίτλων ιδιοκτησίας” για τις ιερές μονές λειτουργεί erga omnes, δηλαδή καί έναντι του Δημοσίου, το οποίο εξέδωσε τα Διατάγματα Διαχωρισμού της μοναστηριακής περιουσίας και επίσης ήταν αντισυμβαλλόμενο στη Σύμβαση της 18.9.1952.
Ακολουθεί το κείμενο με τη σχετική τροπολογία:
Διαβάστε επίσης:
Η κυβέρνηση της ΝΔ δίνει… αμαχητί δασικές εκτάσεις στα χέρια ιδιωτών
