Επί ενάμιση μήνα ο κ. Πλεύρης υποδυόταν ότι διαπραγματεύεται με εκπροσώπους των γιατρών πάνω σε ένα νομοσχέδιο για τη μεταρρύθμιση στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας (ΠΦΥ) και στον ΕΟΠΥΥ. Οταν μες στην εβδομάδα το κατέθεσε στη Βουλή και οι πλέον καλόπιστοι αντιλήφθηκαν ότι τους ενέπαιζε, όπως εξάλλου εμπαίζει και την ελληνική κοινωνία, στην οποία υπόσχεται ανέξοδα πως όλοι οι πολίτες θα έχουν δωρεάν προσωπικό γιατρό, σε όποιο σημείο της χώρας κι αν κατοικούν.
Ας ξεκινήσουμε από το πρωταρχικό: τις αμοιβές που είναι διατεθειμένη να δώσει η κυβέρνηση προκειμένου να προσελκύσει γιατρούς που θα καλύψουν τα 10 εκατομμύρια πολιτών. Η δαπάνη που εγγράφεται στον κρατικό προϋπολογισμό είναι ανύπαρκτη, όπως ανύπαρκτη είναι και στον προϋπολογισμό του ΕΟΠΥΥ. Ο κ. Πλεύρης όσες φορές ρωτήθηκε κατά τις συναντήσεις με τον Πανελλήνιο Ιατρικό Σύλλογο για το ύψος της αμοιβής των γιατρών απέφυγε να απαντήσει, προφανώς επειδή δεν υπάρχουν κονδύλια για τον σκοπό αυτό.
Ομως μη θεωρηθεί πως στην κυβέρνηση δεν έχουν σκεφτεί τι θα πράξουν εάν δεν υπάρξει ανταπόκριση γιατρών για να κάνουν συμβάσεις με τον ΕΟΠΥΥ ή αν η ανταπόκριση είναι πολύ μικρή. Σκέφτηκαν λοιπόν (κατά πώς αυτοί ξέρουν να σκέφτονται) και το συμπεριέλαβαν στο νομοσχέδιο: προσωπικός γιατρός μπορεί να είναι και μη συμβεβλημένος, ο οποίος θα πληρώνεται από τον ασθενή!
Η εγγραφή κάθε πολίτη σε προσωπικό γιατρό θα είναι υποχρεωτική. Επομένως, ελλείψει συμβεβλημένων γιατρών θα κατευθύνουν εκατομμύρια πολιτών σε ιδιώτες γιατρούς, ώστε να δημιουργήσουν ένα σύστημα ΠΦΥ με μικρές νησίδες δημοσίου και ένα πέλαγος ιδιωτικών υπηρεσιών, το οποίο θα επιβαρύνει τον προϋπολογισμό των οικογενειών, οι οποίες βεβαίως έχουν ήδη προπληρώσει για υπηρεσίες υγείας μέσω των ασφαλιστικών τους εισφορών.
Εντέλει η κυβέρνηση Μητσοτάκη προτίθεται να επαναλάβει αυτό που συμβαίνει και σήμερα, αλλά με πιο οργανωμένο και ληστρικό τρόπο.
Το ερώτημα που ανακύπτει είναι τι θα έπρεπε να κάνει μια κυβέρνηση που νοιάζεται για την υγεία των πολιτών.
Θα έπρεπε να συγκροτήσει ένα δωρεάν δημόσιο σύστημα υγείας, που θα κάλυπτε ακόμη και τις πιο απομακρυσμένες και νησιωτικές περιοχές και θα περιλάμβανε όχι ένα μεμονωμένο γιατρό αλλά μια ομάδα υγείας, στην οποία θα συμμετέχουν –εκτός του γιατρού– νοσηλευτής και προσωπικό με εξειδικεύσεις και θα συνεργάζεται με γιατρούς όλων των ειδικοτήτων ανάλογα με την πάθηση.
Πρόκειται για άποψη που προκρίνει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ), ο οποίος ανέλαβε ως σύμβουλος της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να συσταθούν οι τοπικές μονάδες υγείας (ΤΟΜΥ), οι οποίες πλέον πρέπει να διευρυνθούν σε αριθμό και γεωγραφική κάλυψη ταυτόχρονα με τα κέντρα υγείας αστικού τύπου.
Το δεύτερο σκέλος του νομοσχεδίου αφορά τον ΕΟΠΥΥ, για τον οποίο ο κ. Πλεύρης και το Μαξίμου έχουν μεγαλεπήβολα σχέδια: θέλουν να τον μετατρέψουν σε ασφαλιστική εταιρεία, όπως οι μεγάλες πολυεθνικές που ενδημούν στον τόπο μας. Είναι κατανοητό πού αποσκοπεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη με τέτοιας έκτασης αναδιατάξεις σε καίριους τομείς, οι οποίοι μάλιστα έχουν τεράστιους προϋπολογισμούς, που στην περίπτωση του ΕΟΠΥΥ αγγίζει τα 6 δισ. ευρώ!
Και μια μικρή παρατήρηση για τα απογευματινά χειρουργεία. Η εν λόγω ρύθμιση αποτελεί το απαύγασμα της διάκρισης των πολιτών σε ένα κεφαλαιώδες αγαθό, αυτό της υγείας. Οποιοι έχουν οικονομική δυνατότητα μπορούν να χειρουργούνται νωρίτερα καταβάλλοντας το ανάλογο τίμημα, ενώ όσοι αδυνατούν οφείλουν να περιμένουν, ενίοτε εσαεί. Η βαρβαρότητα του νεοφιλελευθερισμού στην πράξη.
Ως προϋπόθεση για να εφαρμοστούν συγκεκριμένες επίμαχες διατάξεις του νομοσχεδίου Πλεύρη απαιτούνται δεκάδες υπουργικές αποφάσεις, οι περισσότερες εκ των οποίων είναι κοινές με άλλους υπουργούς. Γίνεται λοιπόν κατανοητό ότι θα εφαρμόσουν ό,τι τους βολεύει και θα υπεκφύγουν στην εφαρμογή άλλων διατάξεων, επικαλούμενοι διχογνωμίες μεταξύ συναρμόδιων υπουργών.
Θα έχουν όμως εγγράψει υποθήκες μεταρρυθμιστικού έργου, ανύπαρκτου επί της ουσίας.
Ο Δημήτρης Βαρνάβας είναι οφθαλμίατρος, μέλος στο ΔΣ του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου
