Η κρίση που αγαπήσανε

Τέταρτο μνημόνιο ή ολοκλήρωση του τρίτου; Ιδού η απορία! Σύσσωμη η αντιπολίτευση είχε ανεβάσει το τελευταίο διάστημα τους τόνους, με βασικό επιχείρημα ότι η κυβέρνηση μας φέρνει, ουσιαστικά, το τέταρτο μνημόνιο από το… παράθυρο και μάλιστα χωρίς πρόσθετη χρηματοδότηση. 

Τώρα, βέβαια, τι εννοούν οι ποιητές όταν μιλούν για πρόσθετη χρηματοδότηση, από τη στιγμή που είναι γνωστό ότι αν μας έδιναν πρόσθετη χρηματοδότηση θα έπρεπε όντως να υπογράψουμε τέταρτο μνημόνιο και μάλιστα πριν ολοκληρώσουμε το τρίτο, μόνον εκείνοι ξέρουν! Γιατί η αλήθεια είναι ότι πρόκειται απλά για τη δεύτερη αξιολόγηση του τρίτου μνημονίου, την οποία υποχρεούμαστε να ολοκληρώσουμε για να πάρουμε απλά και μόνον την επόμενη δόση…

Για να είμαστε ακριβείς, μάλιστα, οφείλουμε να πούμε ότι η συμφωνία του περασμένου Μαΐου, πράγματι, δεν προέβλεπε περαιτέρω μέτρα από τα ήδη συμφωνημένα. Έλα όμως που ήρθε το «καλό μας» ΔΝΤ και είπε λίγους μήνες μετά, το φθινόπωρο του 2016 δηλαδή, ότι με αυτά που είχε συμφωνήσει και το… ίδιο (!), τώρα διαφωνεί, γιατί βλέπει ότι δεν βγαίνει και άρα ζήτησε επιπλέον 2% μέτρα. Είναι εξάλλου η γνωστή «τεχνογνωσία» του Ταμείου και της κυρίας Λαγκάρντ, βάσει της οποίας πρώτα συμφωνούν και επιβάλλουν κάτι και μετά λένε «συγγνώμη, κάναμε λάθος», μας έλειπε ένας συντελεστής, ένας παρανομαστής και ούτω καθεξής!

Από την άλλη, είναι θεμιτό και απολύτως κατανοητό να ασκεί κανείς κριτική στους κυβερνητικούς χειρισμούς και, φυσικά, στο είδος και τις επιπτώσεις των νέων μέτρων, που ψηφίζονται σήμερα, για την ελληνική κοινωνία. Μπορεί μάλιστα να ισχυριστεί κανείς ότι ευθύνεται η κυβέρνηση για τα όποια σκληρά μέτρα, με το επιχείρημα ότι δεν ήταν αποτελεσματική στις διαπραγματεύσεις ή στα αποτελέσματα όσον αφορά την υλοποίηση των προηγούμενων δεσμεύσεων. Ωστόσο, η ουσία είναι το παρόν, τι κάνουμε τώρα. Και είναι το λιγότερο υποκριτικό, κυρίως εκ μέρους της αξιωματικής αντιπολίτευσης, από τη μία να διατείνεται ότι δεν ψηφίζει αντίμετρα γιατί είναι «ψευτοαντίμετρα» και από την άλλη να καταθέτει τροπολογία με δικά της! Δηλαδή, αγαπητοί εθνοπατέρες, το θέμα μας είναι ποιος θα τα καταθέσει πρώτος ή αν πρέπει να προχωρήσουν, μπας και κάποια στιγμή εφαρμοστούν και ανακουφίσουν κάπως τον ταλαιπωρημένο Έλληνα πολίτη; Από κοντά και το ΠΑΣΟΚ-Δημοκρατική Συμπαράταξη, που μας δήλωσε δια του κυρίου Γιάννη Κουτσούκου – πρώην συνδικαλιστή – ότι καταψηφίζουν μέτρα και αντίμετρα με… «στεντόρεια φωνή»!

Λίγο οι τσιρίδες του Αδώνιδος, λίγο η στεντόρεια φωνή τής – λέμε τώρα – Κεντροαριστεράς, έχουμε μία αντιπολίτευση που, αντί να κερδίζει από την όποια χασούρα της κυβέρνησης, δεν πείθει γιατί βλέπει το δέντρο, ενώ έχει χάσει προ πολλού το δάσος! Και αυτό, απλούστατα, επειδή σύσσωμο το πολιτικό σύστημα συνεχίζει να μας παραπλανεί. Κακά τα ψέματα, είμαστε υπό επιτροπεία και ζούμε με δανεικά! Με λίγα λόγια, η μοίρα των ελληνικών κυβερνήσεων, όποιο κι αν είναι το κόμμα και η ιδεολογία που εκπροσωπούν, θα είναι παρεμφερής για πολύ καιρό ακόμα! Αντί λοιπόν να βγει έστω ένας και να μας το πει… κατάμουτρα, το μόνο που γίνεται είναι να επιτίθεται το ένα κόμμα στο άλλο και ο ένας αρχηγός στον επόμενο – πολλές φορές, και του… ιδίου κόμματος – για δήθεν ψηφοθηρικούς λόγους.

Και λέμε «δήθεν», γιατί απλούστατα ο κόσμος έχει μπουχτίσει και το δείχνει καθαρά! Πέφτει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν ανεβαίνει και… τρελά η ΝΔ. Επιστροφή των ψηφοφόρων μας στο σπίτι τους, λέει το ΠΑΣΟΚ, αλλά αυτοί οι… αμετανόητοι συνεχίζουν να ξεπορτίζουν! Εν ολίγοις, αντί να υπάρξει επιτέλους μία εθνική συνεννόηση και πολιτική για την έξοδο της χώρας από την κρίση, τα κόμματα εξακολουθούν να την αξιοποιούν για να ανέβουν στην εξουσία ή για να μην… κατέβουν από αυτήν πριν την ώρα τους! Δεν γίνεται δουλειά έτσι, όμως… Γι’ αυτό και οι πολίτες ακούνε κάλπες και το ρίχνουν στο… χασμουρητό έως και ροχαλητό!

Ετικέτες