Μεσημέρι της περασμένης Τετάρτης στο προεδρικό μέγαρο.
Ορκίζονται τα τρία νέα μέλη της κυβέρνησης ενώπιον της πολιτικής και της πολιτειακής ηγεσίας της χώρας. Απαντες φορώντας μάσκα. Απαντες πλην των τριών ιερέων που βρίσκονταν εκεί για να ορκίσουν μπροστά στο Ευαγγέλιο τα νέα κυβερνητικά μέλη. Εκείνοι δεν φορούν μάσκα, δεν αισθάνονται την ανάγκη να προστατευτούν από τον φονικό ιό ούτε να προστατεύσουν την ανώτατη ηγεσία της χώρας σε περίπτωση που οι ίδιοι είναι φορείς χωρίς να το γνωρίζουν, όπως συχνά συμβαίνει σε ολόκληρο τον πλανήτη για εκατομμύρια πολίτες.
Για κάποιον περίεργο λόγο οι τρεις ιερείς αισθάνονται ότι έχουν ανοσία. Εχουν κατά κάποιον τρόπο ένα θείο χάρισμα, το θείο άγγιγμα.
Για πολλούς συμπολίτες μας και για τον γράφοντα το επιχείρημα δεν αντέχει στην κριτική. Αλλά ας κάνουμε μια υπόθεση εργασίας κι ας το δεχτούμε. Ας υποθέσουμε ότι έχουν ανοσία έναντι του ιού και έναντι οποιουδήποτε άλλου ιού. Δεν αρρωσταίνουν, δεν ταλαιπωρούνται όπως οι κοινοί θνητοί, δεν πεθαίνουν. Παραμένουν «νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων»… Δεν αισθάνονται όμως την ανάγκη να στείλουν με τη στάση τους το μήνυμα της προστασίας στο τρωτό κοινωνικό σύνολο που τους βλέπει σε μια κορυφαία στιγμή για τη δημοκρατία;
Δεν αισθάνονται την υποχρέωση να κάνουν πράξη τον λόγο του προκαθήμενου της ελλαδικής εκκλησίας ότι οφείλουν να αρθούν «στο ύψος των περιστάσεων για την αποτελεσματική αντιμετώπιση αυτής της εθνικής δοκιμασίας»; Η πολιτική και πολιτειακή ηγεσία που παρίστατο σε αυτή την τελετή δεν αντιλήφθηκε την ανορθογραφία; Γιατί την ανέχτηκε, φορώντας μάλιστα σύσσωμη μάσκες με το εθνόσημο;
Τα ΜΜΕ που διαφήμισαν το «πρωτόκολλο κορονοϊού» στο προεδρικό γιατί προσπέρασαν την ανορθογραφία; Μήπως γιατί η μόνη ανοσία που απολαμβάνει η ελλαδική εκκλησία είναι αυτή του πολιτικού κατεστημένου της χώρας;
