Η κόντρα Γιάννη Βρούτση – Νότη Μηταράκη δεν περιορίζεται στο ασφαλιστικό, όπως δείχνουν η διαρροή και η διάψευση στο Reuters.
Ο υπουργός Εργασίας τα βάζει με υπέρτερες δυνάμεις και αυτό ίσως του στοιχίσει την καρέκλα του, παρά το ότι ο υφυπουργός Εργασίας βιάζεται. Η πολιτική και συγγενική σχέση του Ν. Μηταράκη με τον Αντώνη Σαμαρά είναι γνωστή – τη μαρτυρά και η προεκλογική επιστολή Σαμαρά στους ψηφοφόρους της Χίου. Όμως ο κινητικότατος και επικοινωνιακότερος Ν. Μηταράκης έχει απλώσει δίχτυα και στο Μαξίμου, το οποίο «γοητεύεται» από τις φαινομενικά ρηξικέλευθες και τεχνοκρατικές ιδέες του. Προτάσεις όπως η εκχώρηση της επικουρικής ασφάλισης στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες ή η τιτλοποίηση 12 δισ. ληξιπρόθεσμων οφειλών ή ακόμη και η επιλογή εισπρακτικών εταιρειών έχουν στοιχεία που αρέσουν και στον Κυριάκο Μητσοτάκη – το ότι υπάρχουν ακόμη και συνταγματικά προβλήματα δεν τον αφορά, οι μπίζνες έχουν σημασία. Άλλωστε τη Δευτέρα ξεκινά και η συζήτηση για την αναθεώρηση του συντάγματος. Συμπέρασμα: ο Γ. Βρούτσης τα βάζει με «προστατευόμενο» και του Κυρ. Μητσοτάκη (ειδικά του υφυπουργού Ακη Σκέρτσου) και του Αντ. Σαμαρά…
Μονοψώνιο
Στην Ελλάδα έχουμε τέσσερις συστημικές τράπεζες και την Ελληνική Ενωση Τραπεζών. Πώς θα σας φαινόταν αν μαθαίνατε ότι οι τέσσερις από τις πέντε, ας τις πούμε, «επιχειρήσεις» σε έναν κατεξοχήν ανταγωνιστικό κλάδο έχουν την ίδια εταιρεία επικοινωνίας; Και πως ακόμη και η μοναδική τράπεζα που δεν χρησιμοποιεί τη συγκεκριμένη εταιρεία επικοινωνίας έχει προσλάβει σύμβουλο που συνδέεται με αυτή την εταιρεία; Η πιάτσα βοά, ασφυκτιά γιατί όλες οι δουλειές πάνε σε μία εταιρεία και περιμένει την Επιτροπή Ανταγωνισμού να ακούσει και να παρέμβει.
Εναρμονισμένοι
Αλλά τι να πρωτοκάνει αυτή η δόλια η Επιτροπή Ανταγωνισμού; Μπήκε στις τράπεζες για να τις ελέγξει. Ξέχασε όμως να πάει στις διευθύνσεις επικοινωνίας και στα τμήματα μάρκετινγκ. Μισές δουλειές έκανε. Δεν πήγε εκεί που μοιράζεται το χρήμα στα ΜΜΕ. Εκεί που όσοι ξέρουν λένε ότι κυριαρχούν οι εναρμονισμένες πρακτικές. Αρκεί η ανάγνωση των επίσημων δημοσιευμένων στοιχείων για την κατανομή των διαφημιστικών κονδυλίων των τραπεζών στα εκδοτικά συγκροτήματα τα τελευταία χρόνια. Εκεί η Επιτροπή Ανταγωνισμού θα δει ότι συγκεκριμένες εφημερίδες και συγκεκριμένα σάιτ απορροφούν μερίδια διαφημιστικής δαπάνης εντελώς δυσανάλογα με τη χαμηλή κυκλοφορία/ επισκεψιμότητά τους.
Αντισυνταγματικός ο νόμος Αυγενάκη
Τους το λέει ακόμη και ο αγαπημένος τους συνταγματολόγος Νίκος Αλιβιζάτος. Ο αθλητικός νόμος Αυγενάκη που ψηφίστηκε την Παρασκευή είναι αντισυνταγματικός σε τουλάχιστον δύο σημεία: την αναδρομικότητα των θητειών στις ομοσπονδίες και τα όρια ηλικίας για την εκλογιμότητα των προέδρων των αθλητικών ομοσπονδιών. Παραβιάζονται το αυτοδιοίκητο των αθλητικών φορέων και τα ατομικά δικαιώματα των στελεχών του αθλητισμού, γνωμοδότησε ο Ν. Αλιβιζάτος. Όμως το Μαξίμου έχει μεγαλύτερες υποχρεώσεις σε άλλους…
Ψέμα η επιβάρυνση σε φάρμακα – περίθαλψη
Τριάντα δισεκατομμύρια ευρώ ήταν η επιβάρυνση σε φάρμακα και περίθαλψη στα νοσοκομεία για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες από το 2016 μέχρι το 2018. Το ισχυρίστηκε στη Βουλή ο Κυριάκος Βελόπουλος (αριστερά) επικαλούμενος τον υφυπουργό της ΝΔ Θόδωρο Σκυλακάκη (στη μέση). Προφανές το ψέμα. Όπως είπε ο Ανδρέας Ξανθός (δεξιά), «εννιά δισεκατομμύρια είναι η δημόσια δαπάνη της χώρας τον χρόνο». Κοίτα όμως πώς ακροδεξιοί και νεοφιλελεύθεροι είναι το «ένα χέρι νίβει τ’ άλλο».
Κάτι θα ξέρει παραπάνω
Ξενοδόχος στην Κρήτη είναι ο βουλευτής του ΜέΡΑ 25 Γιώργος Λογιάδης, κάτι παραπάνω θα ξέρει για τη χρεοκοπημένη Thomas Cook. «Από το 2012 ξέραμε ότι η εταιρεία ήταν σε πολύ δύσκολη κατάσταση» είπε στη Βουλή και αποκάλυψε ότι «προσωπικά διακόψαμε τη συνεργασία μας το 2012». Εαυτόν έσωσε, άλλους ου δύναται σώσαι!
Εκατό χρόνια μοναξιάς για τη Βολιβία
Η Βολιβία του Eβο Μοράλες μετατρέπεται στο Μακόντο, το χωριό όπου στο αλληγορικό «100 χρόνια μοναξιάς» του Μάρκες έβρεχε τέσσερα χρόνια, έντεκα μήνες και δύο μέρες. Είναι η ιστορία της Λατινικής Αμερικής. Τα 100 χρόνια μοναξιάς της, οι διεφθαρμένοι Μπουενδία που έρχονται, τους διώχνουν και ξαναέρχονται, ο συνταγματάρχης Αουρελιάνο που αγωνίζεται για την ελευθερία. Στις 13 Απριλίου του 2002 ένας άλλος συνταγματάρχης, ο Ούγκο Τσάβες, κρατείτο σε στρατιωτική βάση της Βενεζουέλας. Ενα πραξικόπημα ήταν έτοιμο να επικρατήσει. Η μόνη είδηση που μετέδιδαν τα κανάλια ήταν ότι παραιτήθηκε ο Τσάβες. Ενας στρατιώτης ρωτά τον Τσάβες: «Αρχηγέ μου, παραιτηθήκατε;». «Oχι, παιδί μου, ούτε παραιτήθηκα ούτε θα παραιτηθώ ποτέ» απαντά. Η διάψευση εστάλη με φαξ σε όλες τις στρατιωτικές μονάδες και μοιράστηκε στους διαδηλωτές που απέκτησαν τον ηγέτη τους. Στη Βενεζουέλα, όχι στο Μεξικό.