Δεν είπε τίποτα περισσότερο από αυτό που τον μάθαιναν στο σπίτι και στο πανεπιστήμιο των «αρίστων»…
Ισότητα δεν υπάρχει στη φύση αφού μπέρδεψε την ισότητα με τα ίσα δικαιώματα και την κοινωνία με τη ζούγκλα, εξάλλου τον συμφέρει.
Δουλεία, Φεουδαρχία, Νεοφιλελευθερισμός: Η διαιώνιση της εξουσίας των ισχυρών με διαφορετικό πρόσωπο.
Και όπως τότε, κάποιος δούλος θα μπορούσε να κερδίσει την ελευθερία του, έτσι και στη Φεουδαρχία, κάποιος θα μπορούσε να μεταπηδήσει στους ευγενείς μέσω του πολέμου, κάτι σαν το σημερινό τζόκερ…
Ή με την καραμέλα πως η σύγχρονη δημοκρατία μπορεί να σε ανεβάσει στα ανώτερα αξιώματα, οπότε γιατί παραπονιέσαι;
Φίλησε κατουρημένες ποδιές, πες ναι, φτιάξε συμμαχίες και με το διάβολο, δώσε υποσχέσεις, υποτάξου και τότε μπορείς να προκόψεις… Μπορεί να σου φτιάξουν και πολιτικό κόμμα!
Ένας μηχανισμός θα μπορούσε να υπάρχει για να ανέβεις και οι «τάξεις» να μην ήταν αδιάβροχες και κλειστές: Η Παιδεία και η Αξιοκρατία.
Εκεί, σε μια κοινωνία με σωσίβια για τους αδυνάτους και αντανακλαστικά για την προστασία τους, η Παιδεία θα μπορούσε να λειτουργήσει ως καταλύτης προς την βελτίωση…
Μια «Παιδεία» που θα αποφασιζόταν με κριτήρια διαφορετικά από τα οικονομίστικα μιας παραγωγής που διαλέγει κωπηλάτες σε γαλέρες. Μιλάμε για μια Παιδεία που θα έδινε την ευκαιρία σε όλους, ανεξαρτήτως οικονομικής τάξης να επιλέξουν, να μάθουν, να διακριθούν, να προσφέρουν.
Και εδώ όμως έρχεται να μας πει για τα «ιδιωτικά». Το λέει όπου βρεθεί και όπου σταθεί.
Ιδιωτικά πανεπιστήμια όπου θα φοιτούν όσοι έχουν, όπου θα μπορούν κάποιοι – οι έχοντες – να «διακριθούν», έστω και χωρίς αξία. Αρκεί να έχουν χρήματα, να πληρώσουν ή και να δώσουν χορηγία οι γονείς τους για τα βλαστάρια τους.
Να φανταστώ πως στα ιδιωτικά πανεπιστήμια η διδακτέα ύλη θα είναι (πάνω –κάτω) της επιλογής τους…
Έτσι η Παιδεία χωρίζεται και ευνοεί τους έχοντες.
Ο ένας «καθαρίζει» με χρήματα τα πτυχία, ο άλλος προσπαθεί να επιβιώσει με 400 ευρώ το μήνα…
Εκεί, στα ιδιωτικά φυτώρια, όπως γινόταν πάντα, ο ισχυρός θα πλέξει τις σχέσεις του με το γιο ή την κόρη του ισχυρού, θα διδαχθεί τη διαιώνιση της εξουσίας, τη διαπλοκή της, την ανωτερότητα της οικογένειάς του και των ιδεών του…
Εκεί θα πάρει πτυχία και διακρίσεις. Εκεί θα ενισχύσει τις κοινωνικές σχέσεις. Ακόμα και εντελώς ανίκανος κι αν είναι, κάτι θα αποκτήσει για να το συνδυάσει με πουκάμισο και γραβάτα, έστω με μια φορεσιά του τένις.
Μπερδέψαμε το Club με το Πανεπιστήμιο…
Λίγο αργότερα έξω από τα Πανεπιστήμια θα διακριθεί από το ίδιο το πλέγμα της Εξουσίας. Θα προαχθεί ως Οικονομολόγος, Τραπεζίτης, Επιχειρηματίας από τον ιστό που ήδη υπάρχει.
Εξάλλου, οι Τράπεζες θα δουλεύουν γι αυτόν ή αυτήν. Τα ΜΜΕ σε ιδιωτικά χέρια για τον ίδιον (ή την ίδια) θα δουλεύουν! Ο «μηχανισμός» θα τον σπρώξει. Το έκαναν και το κάνουν!
Και όταν σφίξουν τα πράγματα θα βάλει κάποιο σοσιαλίζοντα μανδύα για τα μάτια του κόσμου.
Άλλοτε θα είναι κυνικός, άλλοτε ευγενής, πάντα καλοντυμένος ζητώντας την ψήφο που θα χειριστεί προς ίδιον όφελος.
Αν χρειαστεί να φορέσει κάποιο άλλο ρούχο, του συρμού, πιο σύγχρονο, έχει τα παρένθετα πρόσωπα, δεν θα διστάσει ωστόσο να τσαλακωθεί για να φωτογραφηθεί, ανάμεσα σε σανό και αγρότες…
Αρκεί να πάρει την πολυπόθητη ψήφο για τη διαιώνιση της ανισότητας…
Δίκιο έχει ο Κυριάκος…
Έτσι έμαθε, αυτό τους συμφέρει…
Απλά εμείς δεν είχαμε συνηθίσει από κυνικό ρεαλισμό…
Γ.Λ.