Το καθεστώς του προέδρου Σι βάζει βιαίως τέλος στο δόγμα «ένα κράτος, δύο συστήματα»
Ευθεία επίθεση στο δόγμα «ένα κράτος, δύο συστήματα», το οποίο βρίσκεται σε ισχύ από το 1997, όταν η επί 150 χρόνια βρετανική αποικία του Χονγκ Κονγκ παραδόθηκε στην Κίνα, εξαπέλυσε την περασμένη εβδομάδα το καθεστώς των κόκκινων καπιταλιστών.
Ξεκαθαρίζοντας ότι δεν θα δεχτεί «καμία κίνηση που διχάζει τη χώρα», το Πεκίνο ζήτησε ανοιχτά στις αρχές της εβδομάδας από τους ταγμένους σε αυτό αξιωματούχους του Χονγκ Κονγκ να αλλάξουν το νομικό του σύστημα προς «ενίσχυση της εθνικής ασφαλείας».
Πώς θα γίνει αυτό; Μέσω της αυστηροποίησης των ποινών για τους αντιφρονούντες και της προώθησης μαθημάτων ενίσχυσης της «πατριωτικής συνείδησης». Αλλα πιθανά μέτρα αποτελούν η περιορισμένη – για αρχή τουλάχιστον– λογοκρισία στο διαδίκτυο, η περαιτέρω στρατιωτικοποίηση της αστυνομίας και η στοχοποίηση επιχειρήσεων που στηρίζουν τους διαδηλωτές.
Υστερα από περισσότερους από πέντε μήνες σχεδόν καθημερινών μαζικών διαδηλώσεων τα πλήθη των πολιτών που βγαίνουν στους δρόμους απαιτώντας ουσιαστική ελευθερία από το σιδερένιο χέρι του Σι αλλά και τη διενέργεια επίσημης έρευνας για τα καθημερινά περιστατικά αστυνομικής βίας έχουν συρρικνωθεί, συνεχίζουν ωστόσο να αριθμούν εκατοντάδες χιλιάδες ημερησίως (350.000 στις 20 Οκτωβρίου, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύει το Foreign Policy). Δεν χάνουν τον παλμό τους, αντιθέτως ριζοσπαστικοποιούνται.
Οι συγκρούσεις μεταξύ αστυνομίας και διαδηλωτών έχουν οδηγηθεί στα άκρα. Τα δακρυγόνα, οι πλαστικές σφαίρες, τα κανόνια νερού και οι ξυλοδαρμοί είναι πλέον η καθημερινή συνταγή αντιμετώπισης του οργισμένου πλήθους από τις δυνάμεις ασφαλείας στο Χονγκ Κονγκ.
Οι διαδηλωτές απαντούν στην άμετρη και χωρίς διακρίσεις βία κλιμακώνοντας όλο και περισσότερο τις αντιδράσεις τους. Πετούν τούβλα και βόμβες μολότοφ, ανάβουν φωτιές και επιτίθενται σε άτομα με πολιτικά που θεωρούν ότι είναι μυστικοί αστυνομικοί.
«Δουλειά της αστυνομίας είναι να προστατεύει τους πολίτες. Αντ’ αυτού, έχουμε γίνει εργαλείο των αρχών για τη διατήρηση της σταθερότητας. Οι ανώτατοι αξιωματούχοι κρύβονται κι εμείς έχουμε γίνει η ασπίδα τους» λέει στον «Guardian» ο Λάρι Γιουνγκ (το πραγματικό του όνομα δεν αποκαλύπτεται για λόγους προστασίας του), ένας 50χρονος αστυνομικός του Χονγκ Κονγκ ο οποίος δεν συμφωνεί με την άγρια καταστολή.
«Στη σχολή μάς έμαθαν ότι πρέπει να χρησιμοποιούμε την ελάχιστη βία. Δεν είναι δουλειά μας να τιμωρούμε. Αλλά τώρα, η πλειονότητα των αστυνομικών θεωρεί ότι οι ταραξίες πρέπει να τιμωρηθούν. […] Επιτίθενται αδιακρίτως, ακόμη και σε ανθρώπους που δεν διαδηλώνουν».
Ο ίδιος προσπάθησε να εξηγήσει στους συναδέλφους του «τι σημαίνει πολιτική ανυπακοή. Για παράδειγμα αν το αφεντικό σου αρνηθεί να σου δώσει την επίσημη άδεια που δικαιούσαι, θα πάρεις άδεια ασθενείας. Πρόκειται για τον αγώνα κατά του συστήματος με τη χρήση νόμιμων μέσων».
Όμως δεν χαρίζεται στον εαυτό του. «Δεν έχω βγει να διορθώσω τα λάθη των συναδέλφων μου – αυτό είναι συνενοχή».
