Ένα «μεγάλο παιχνίδι» εξελίσσεται στον Ειρηνικό και βόρεια της Αυστραλίας, όπου η Κίνα επιχειρεί να σπάσει τον «κλοιό» που επιβάλλουν η Ταϊβάν και οι ΗΠΑ στις ηπειρωτικές ακτές της. Το πρώτο βήμα για αυτή την φυγή προς τα εμπρός ήταν η υπογραφή μιας συμφωνίας με τα νησιά του Σολομώντα (Απρίλιος ’22) και με τα νησιά Σαμόα (Μάιος ’22), η οποία περιλαμβάνει συνεργασία σε μια σειρά από θέματα, όπως η ασφάλεια και το εμπόριο.
Η Κίνα ανέβασε τους διπλωματικούς ρυθμούς, σκεπτόμενη πως η συγκυρία είναι η ιδανική για περαιτέρω συμφωνίες, με τον Κινέζο Υπουργό Εξωτερικών Γουάνγκ Γι να επισκέπτεται οκτώ χώρες μέσα σε δέκα μέρες. Εντούτοις, το Πεκίνο ανέμενε την υπογραφή μιας επιπλέον συμφωνίας στη πρωτεύουσα των νησιών Φίτζι με συνολικά οκτώ κυβερνήσεις (Σαμόα, Τόνγκα, Παπούα Νέα Γουινέα, Βανουάτου, Νησιά Σολομώντα, Νίουε και Βανουάτου).
Εν τέλει, η συμφωνία δεν υπεγράφη, με τον Κινέζο Υπουργό να απευθύνεται σε δραματικούς τόνους προς τους ομολόγους του λέγοντας «Μην είστε ανήσυχοι και μην είσαστε νευρικοί, γιατί η κοινή ανάπτυξη και ευημερία της Κίνας και των άλλων αναπτυσσόμενων χωρών θα σημάνει μεγάλη αρμονία, μεγαλύτερη δικαιοσύνη και μεγαλύτερη πρόοδο για όλο κόσμο».
Τι περιελάμβανε η συμφωνία
Το AFP και το Reuters που στο μεταξύ διέρρευσαν το περιεχόμενο της συμφωνίας, αποκάλυψαν πως αυτή καλύπτει θέματα όπως το ελεύθερο εμπόριο, την παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας, υποστήριξη στην πανδημία και κυρίως ζητήματα ασφάλειας. Το Πεκίνο δεν νιώθει έτοιμο για το μεγάλο άλμα, δηλαδή τη κατασκευή μιας στρατιωτικής βάσης σε αυτά τα νησιά. Έτσι, προς το παρόν περιορίζεται σε προτάσεις όπως στην εκπαίδευση της αστυνομίας, στην παροχή κυβερνοασφάλειας, στην πρόσβαση στις πρώτες ύλες και τέλος στην πρόσβαση της ευαίσθητης χαρτογράφησης της περιοχής.
Οι στόχοι και οι ανησυχίες της Κίνας
Η Κίνα πραγματοποιώντας αυτή την εξωτερική πολιτική εκτιμάει πως θα καταφέρει αφενός να σπάσει τον κλοιό που της επιφυλάσσει η γεωγραφική τοποθεσία της Ταϊβάν, αφετέρου να δώσει μια απάντηση στην πολιτική ανάσχεσης που ακολουθούν οι ΗΠΑ μέσω των συμμαχιών QUAD (Αυστραλία, Ιαπωνία, Ινδία, ΗΠΑ) και AUKUS (Αυστραλία, Ηνωμένο Βασίλειο, ΗΠΑ). Ειδικότερα, η τελευταία δημιουργήθηκε τον Σεπτέμβριο του ’21 και είχε ως μοναδικό και πρωταρχικό στόχο τόσο τον περιορισμό της κινεζικής επιρροής στη περιοχή, όσο και τον εγκλωβισμό του Πεκίνου τις εγγύς θάλασσες. Αυτό διότι ένα κορυφαίο εργαλείο πίεσης της Δύσης προς την Κίνα είναι ο έλεγχος των θαλασσών. Κατά συνέπεια ο εγκλωβισμός του Πεκίνου μπορεί να αποβεί μοιραίος, μιας και το ενδεχόμενο να μετατραπεί σε ασφυξία σε περίοδο έντασης είναι πάντοτε ανοιχτό. Έτσι στόχος του Πεκίνου είναι η διαφυγή προς το κέντρο του Ειρηνικού και στα εκεί νησιωτικά κράτη.