Όταν ο «πατέρας της video art» Μπιλ Βαϊόλα, που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή, κινδύνεψε να πνιγεί.
Eφυγε σε ηλικία 73 ετών από επιπλοκές της νόσου Αλτσχάιμερ ο πρωτοπόρος Aμερικανός καλλιτέχνης στον οποίο οφείλεται η αναγνώριση του βίντεο ως τέχνης υψηλής μορφής. Πολυβραβευμένος, ιδιοφυής, με εκθέσεις σε όλα τα σημαντικά μουσεία του κόσμου που προσέλκυαν κάθε φορά χιλιάδες επισκέπτες, ο Μπιλ Βαϊόλα υπήρξε ο μάγος της «κινούμενης ζωγραφικής» και ένας βαθιά στοχαστικός δημιουργός.
Οποιος έχει δει έργα του «Ρέμπραντ της εποχής του βίντεο», όπως τον έχουν χαρακτηρίσει, δεν τα ξεχνάει ποτέ· τόση είναι η δύναμη των οπτικοακουστικών εγκαταστάσεών του – πάντα σε μεγάλες οθόνες, πάντα με επίκεντρο τον άνθρωπο, τις αντιθέσεις της πραγματικότητας που μας περιβάλλει και τον κύκλο της ζωής. Ζωή και θάνατος, φως και σκοτάδι, θόρυβος και σιωπή, φωτιά και νερό.
Το νερό είναι το στοιχείο που τον καθόρισε σημαδεύοντάς τον ανεξίτηλα. Σε ηλικία 6 ετών παραλίγο να πνιγεί όταν σε μια οικογενειακή εκδρομή γλίστρησε από μια σχεδία σε λίμνη και γρήγορα παρασύρθηκε στον βυθό της. Ομως, αντί να πανικοβληθεί, ανακάλυψε έκθαμβος έναν άγνωστο μαγικό κόσμο κάτω από την επιφάνεια του νερού, με τις ακτίνες του ήλιου να διαθλώνται δημιουργώντας ένα θέαμα εξαίσιο. «Αυτό που έβλεπα ήταν σαν παράδεισος. Δεν είχα καταλάβει καν ότι πνιγόμουν. Για μια στιγμή ένιωσα την απόλυτη ευτυχία» εξομολογήθηκε αργότερα, αφήνοντας να εννοηθεί ότι ο παραλίγο πνιγμός άλλαξε το βλέμμα του προς τον κόσμο. Ισως αυτή να υπήρξε η καθοριστική στιγμή που τον έκανε καλλιτέχνη, σίγουρα όμως το νερό θα έπαιζε κεντρικό ρόλο σε πολλά έργα του.
Το αγόρι που σώθηκε χάρη στην επέμβαση του θείου του, ο οποίος βούτηξε στη λίμνη και τον τράβηξε πάνω, θύμωσε που τον διέκοψαν από την πρωτόγνωρη εμπειρία μπροστά στο υποβρύχιο θαύμα. Και έκτοτε δεν έπαψε ποτέ να κυνηγάει τα θαύματα ή να τα δημιουργεί, αφού από πολύ νωρίς αποφάσισε ότι με το βίντεο μπορούσε να περιγράψει την «άλλη διάσταση» πέρα από τον πραγματική. Εξάλλου, ο Μπιλ Βαϊόλα ήταν από τους πρώτους που πίστεψε στη δύναμη της τεχνολογίας των μέσων θεωρώντας τον ψηφιακό κόσμο αντανάκλαση του εσωτερικού κόσμου μας και αγγίζοντας με τις δημιουργίες του τις αισθήσεις, το μυαλό και τις καρδιές των θεατών.