Αποτροπιασμό προκαλούν όσα κατέθεσε η Άννα Μαρία Παπαχαραλάμπους στο Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών και αποτελούν προάγγελο των όσων θα ακουστούν στο δικαστήριο κατά τη διάρκεια της δικής του Πέτρου Φιλιππίδη, ο οποίος αντιμετωπίζει τις κατηγορίες του βιασμού και της απόπειρας βιασμού.
Εν αναμονή, λοιπόν, της 28ης Μαρτίου, όπου θα συνεχιστεί η δίκη το Πρωινό αποκάλυψε την κατάθεση της κα. Παπαχαραλάμπους όπως αυτή πραγματώθηκε στο πειθαρχικό του ΣΕΗ.
Η ηθοποιός περιγράφει τα όσα κακοποιητικά έζησε στα πλαίσια ης συνεργασίας τους για την παράσταση «Οι Ηλίθιοι» την σεζόν 2000-2001.
«Μέσα στο χώρο του καμαρινιού μου, του οποίου κλειδιά διατηρούσε ο ίδιος στην κατοχή του καθ’ όλο το χρονικό διάστημα της συνεργασίας μας, μπαινοβγαίνοντας χωρίς να χτυπά την πόρτα μου και ορισμένες φορές κλειδώνοντας την πόρτα πίσω όπως έμπαινε, ο καταγγελλόμενος προέβη επανειλημμένα σε σοβαρές πράξεις προσβολής της γενετήσιας αξιοπρέπειας μου και όχι μόνο, εκμεταλλευόμενος το νεαρό της ηλικίας μου, 24ων ετών, την ανάγκη μου να εργαστώ και τον φόβο που μου είχε εμφυσήσει. Πέραν των εν λόγω πράξεων, με τις οποίες προσέβαλε κατ’ εξακολούθηση τη γενετήσια αξιοπρέπειά μου και μέσα στο πλαίσιο της νοσηρής επιθυμίας του να με μειώνει και να με ταπεινώνει συστηματικά με διάφορους τρόπους, αρκετές φορές εισερχόταν στο καμαρίνι μου, ενώ βρισκόμουν μέσα σε αυτό με κλειστή την πόρτα, κατέβαζε το παντελόνι του και ουρούσε επιδεικτικά στο νιπτήρα του καμαρινιού μου, ο οποίος βρισκόταν ακριβώς πίσω από εκεί που καθόμουν.
Κάθε φορά που υπήρχε ένας δικός μου άνθρωπος στην παράσταση και στο έργο υπήρχε μια σκηνή με φιλί, εκείνος με φιλούσε με βία, προκαλώντας αίσθημα απέχθειας στο κοινό. Όλο αυτό το αίσθημα επεδείκνυε όταν ερχόταν και ο τότε σύντροφός μου να δει την παράσταση, πιάνοντάς με σε διάφορα σημεία του σώματός μου, δίνοντας αυτά τα ανάρμοστα φιλιά.
Υπό αυτό το καθεστώς τρόμου και βίας έζησα καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν. Επίσης, ο καταγγελλόμενος με παρενοχλούσε εκτός θεάτρου με διάφορους τρόπους, όπως παρακολουθώντας με και προκαλώντας μου έτσι μια συνεχή ανησυχία, που έφτανε μερικές φορές στα όρια του τρόμου, αφού ειλικρινά δεν ήξερα ποια θα ήταν η επόμενή του κίνηση και φοβόμουν ότι είναι ικανός για τα πάντα, όπως μου είχε αποδείξει με τις πράξεις του. Μόνο σε ελάχιστους φίλους μου είχα εκμυστηρευτεί κάποια από τα πιο σοβαρά και τραυματικά περιστατικά. Ξεκίνησα να κάνω συστηματική χρήση αλκοόλ προκειμένου να ανταπεξέλθω σε όσα τραυματικά βίωνα. Ξεκινούσα να πίνω καθημερινά, λίγες ώρες προτού πάω στο θέατρο, ώστε να μπορώ, όπως εσφαλμένα νόμιζα τότε, να διαχειριστώ με λιγότερο πόνο την κατάσταση που βίωνα».
