Στη δυτική Ελλάδα, στον νομό Πρεβέζης, βρίσκεται ένα πανέμορφο μικρό χωριουδάκι, όπου σύμφωνα με τη μυθολογική παράδοση θεωρείται ως το χωριό του «Κάτω Κόσμου». Ο λόγος για την Αμμουδιά, ένα μικρό χωριό που από την ονομασία του και μόνο μπορεί κανείς να καταλάβει περί τίνος πρόκειται. Η καταγάλανη οικογενειακή αμμουδερή παραλία του άλλωστε δίπλα στις εκβολές του Αχέροντα, είναι το σήμα κατατεθέν του.
Η Αμμουδιά είναι το χωριό που αναδύθηκε κυριολεκτικά από τα σπλάχνα της Αχερουσίας λίμνης, η οποία αποτελούσε την είσοδο της κοινωνίας των ψυχών και αποστραγγίστηκε τη δεκαετία του ’60. Σύμφωνα λοιπόν με τη μυθολογική παράδοση, η περιοχή ανήκε στην εξουσία των υποχθόνιων θεοτήτων, οι οποίοι θεωρούνταν προσωποποιήσεις των ψυχών. Στην παγωμένη και έρημη Αχερουσία κατέληγε ο μυθικός ποταμός Αχέρων, ο γιος της Γης, που έκανε το λάθος να προσφέρει νερό στους Τιτάνες για να ξεδιψάσουν, με αποτέλεσμα να προκαλέσει την οργή του Δία. Έτσι, έξαλλος ο αρχηγός των Θεών, μαύρισε τα νερά του ποταμού και τον καταδίκασε να γίνει για πάντα το όριο που θα χωρίζει τον κόσμο των ζωντανών από τον κόσμο των νεκρών. Τα νερά λοιπόν του ποταμού διέσχιζε ο βαρκάρης Χάροντας, μεταφέροντας τις ψυχές στο βασίλειο του Άδη. Κάθε ψυχή ήταν υποχρεωμένη να «κρατά» το αντίτιμο για αυτό το τελευταίο ταξίδι, έναν οβολό που τοποθετούνταν στο στόμα του νεκρού από τους οικείους του. Ωστόσο, όσες ψυχές δεν μπορούσαν να πληρώσουν, ήταν καταδικασμένες σε αιώνια περιπλάνηση στα φαράγγια και στις χαράδρες του Αχέροντα.
Ακριβώς δίπλα στην παραλία της Αμμουδιάς, σχηματίζεται το δέλτα του ποταμού, από το οποίο διαμορφώνονται τα δύο κύρια έλη της περιοχής, το έλος της Σπλάντζας και το έλος της Βαλανιδορράχης. Το μήκος του ποταμού ανέρχεται στα 52 χιλιόμετρα και η ονομασία του προέρχεται είτε από τη λέξη ἄχος, που σημαίνει θρήνος – θλίψη και αναφέρεται στον θρήνο του θανάτου, είτε από τη λέξη αχός, δηλαδή κάνω θόρυβο, και αναφέρεται στο ποτάμι του οποίου τα νερά ρέουν με δύναμη.
Παρά το μεγάλο του μήκος ο ποταμός είναι πλωτός μονάχα στα τελευταία του χιλιόμετρα, προσελκύοντας χιλιάδες επισκέπτες κάθε χρόνο. Περισσότερα από 150 είδη πουλιών έχουν παρατηρηθεί στην περιοχή των εκβολών του Αχέροντα, καθιστώντας ιδιαίτερα αξιόλογη τη χλωρίδα και την πανίδα της περιοχής, η οποία αποτελείται από άφθονα μικρά ψάρια, χέλια, βατράχια, πεταλούδες, και λίγα ακίνδυνα νερόφιδα, ενώ στο τελευταίο του τμήμα, αυτό του «Δάσους της Περσεφόνης», ξεκινάει μια πραγματικά υπέροχη παραποτάμια διαδρομή αρκετών χιλιομέτρων.
Ωστόσο οι μύθοι δεν σταματούν εδώ…
…αφού στη σπηλιά του βουνού Γκορίλα, κοντά στο σημερινό χωριό Γλυκή, ζούσε ένας δράκος, ο οποίος έκανε το νερό του ποταμού Αχέροντα πικρό και θανατηφόρο. Για να τον καλοπιάσουν οι κάτοικοι των γύρω περιοχών θυσίαζαν κάθε χρόνο μια κόρη. Ο άνθρωπος που σύμφωνα με την παράδοση κατάφερε να σκοτώσει τον δράκο, λεγόταν Αηδονάτος και ήταν ο επίσκοπος Ευροίας, ο μετέπειτα Αϊ Δονάτος που γιορτάζεται με μεγαλοπρέπεια στις 30 Απριλίου σε όλα τα χωριά κοντά στον Αχέροντα. Το νερό έγινε και πάλι γλυκό και το χωριό που βρισκόταν στην έξοδο του φαραγγιού του Αχέροντα ονομάστηκε Γλυκή.
Πηγή: TravelInspiration
