Η πρωτιά Πολάκη στην Κρήτη, η δεύτερη θέση της Ρένας ∆ούρου και η τέταρτη του Νίκου Παππά στην Αττική δεν πρέπει να αγνοηθούν από κανέναν στον ΣΥΡΙΖΑ. Και οι τρεις τους στοχοποιήθηκαν όσο κανένας άλλος Ελληνας πολιτικός τα τελευταία χρόνια από το αντιΣΥΡΙΖΑ µέτωπο.
Ο Παύλος Πολάκης µέχρι και σήµερα παραµένει το «φάρµακο διά πάσαν νόσον» κάθε πολιτευτή της Ν∆. Καληµέρα τους λες, «ναι, αλλά ο Πολάκης καπνίζει» απαντούν.
Στη Ρένα ∆ούρου φόρτωσαν την τραγωδία στο Μάτι, αδιαφορώντας ακόµη και για την κείµενη νοµοθεσία που προβλέπει ρητώς τις υποχρεώσεις της περιφέρειας σε περίπτωση πυρκαγιάς.
Φυσικά, ούτε η πυροσβεστική ήταν ούτε η ΕΛΑΣ ούτε η κυβέρνηση για να αποφασίζει σωστά ή λάθος. Τις υδροφόρες και τα πυροσβεστικά της µέσα είχε υποχρέωση να δώσει στην πυροσβεστική κι αυτό έπραξε. Αλλά η Ρένα ∆ούρου είχε όλο το «πακέτο»: ήταν αριστερή και ΣΥΡΙΖΑ, ήταν γυναίκα και ήταν και ξανθιά! Το τέλειο θύµα.
Ο Ν. Παππάς πάλι έγινε ο… Darth Vader του ΣΥΡΙΖΑ που κινείται στο σκοτάδι για να «σκοτώσει» τη δηµοκρατία και τον αγγελικά πλασµένο κόσµο των καναλιών, επειδή τόλµησε να δηµοπρατήσει τις άδειες και να απαιτήσει το τίµηµα για τη χρήση των δηµόσιων ψηφιακών συχνοτήτων. Και τι δεν άκουσε ο άνθρωπος.
Και σε όλη αυτή την καλοστηµένη επιχείρηση λάσπης, δυστυχώς, συµµετείχε και µερίδα του κοµµατικού ΣΥΡΙΖΑ. Αλλοτε µε ασπίδα το περίφηµο ηθικό πλεονέκτηµα (στην περίπτωση Πολάκη), άλλοτε κραδαίνοντας µια πιο comme il faut πολιτική στάση (στην περίπτωση Παππά). Στην περίπτωση της Ρένας απλώς ήταν πολλοί εκείνοι που έλαµψαν διά της απουσίας τους.
Οµως δεν ξέχασαν κανέναν από τους τρεις τα µέλη του κόµµατος. Το αντίθετο, τους τίµησαν διά της εκλογής τους στις πρώτες θέσεις της ψηφοφορίας για τα µέλη της Κεντρικής Επιτροπής.
Προφανώς επικρότησαν τη στάση τους. Τους πρόσφεραν ένα «µαξιλαράκι ασφαλείας» απέναντι στις επιθέσεις των πο-λιτικών και µιντιακών τους αντιπάλων και τους χτύπησαν φιλικά την πλάτη στη λογική «συνεχίστε, εµείς είµαστε µαζί σας».
Και όσο διευρύνεται ο ΣΥΡΙΖΑ τόσο θα µεγαλώνει και η απόσταση µε τη Ν∆ του Κυριάκου Μητσοτάκη, τα συστηµικά κανάλια και το µέρος εκείνο του ΚΙΝΑΛ που επιµένει να παριστάνει την ουρά του Μαξίµου. Γιατί δεν είναι η αντίληψη περί της πολιτικής εκείνο που ενώνει ή χωρίζει τα στελέχη των δύο κοµµάτων αλλά οι χαοτικές διαφορές τους στο πεδίο των πολιτικών προτάσεων.
