Οι τελευταίες αποκαλύψεις του Qatargate και της εμπλοκής της Εύας Καϊλή, στο σπίτι της οποίας βρέθηκαν πολυτελής βαλίτσες γεμάτες με χρήματα, φέρνουν στο νου τον «παππού» της, τον οποίο κατ’ αυτήν σκότωσαν οι κακοί κομμουνιστές.
Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε την μαρτυρία του Ακίνδυνου Αλβανού (εγγονό, γιο και ανιψιό κομμουνιστή), σχετικά με τον παππού της Καϊλή και άλλα παραμύθια:
Ο παππούς της Καϊλή και άλλα παραμύθια
Γράφει ο Ακίνδυνος Αλβανός (εγγονός, γιος και ανιψιός κομμουνιστή)
Το δικό της Ζάλογγο, από το οποίο έπεσαν «υπέρ πίστεως και πατρίδος» οι συγγενείς της θύματα «εγκληματιών κομμουνιστών», θέλησε να στήσει η ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ Εύα Καϊλή, αλλά τελικά κατάφερε να πέσει η ίδια στον γκρεμό της αναξιοπιστίας και ενός σκηνοθετημένου ψέματος. Το χειρότερο είναι ότι εδώ και μέρες, όταν τη ρωτούν για το ψέμα που δημιούργησε με πολλά επεισόδια μοναδικού σεναρίου, αρνείται να απαντήσει συγκεκριμένα και φυσικά να ψελλίσει συγγνώμη ή να παραδεχτεί έστω ότι από κάποιους εξαπατήθηκε. Ο «παππούς της Καϊλή», τον οποίο κατ’ αυτήν σκότωσαν οι κακοί κομμουνιστές, όχι μόνο δεν ήταν παππούς της, αλλά δολοφονήθηκε στην Κατοχή σε ένα έγκλημα ερωτικού πάθους με αντικείμενο τη γιαγιά της. Οσο για τις φωτιές που κατέκαψαν το οικογενειακό σπίτι και τις γυναίκες που έτρεχαν έντρομες να σωθούν, αποτελούν δημιούργημα της κ. Καϊλή, η οποία χωρίς κανέναν σεβασμό στην Ιστορία και στους νεκρούς (κάθε πλευράς) έφτιαξε μια δική της «Ζήνα», όπου (στα πρότυπα της γνωστής σειράς) μπερδεύονται ήρωες και πολεμιστές όλων των εποχών χωρίς καμιά ανάγκη πιστότητας στα ιστορικά γεγονότα. Επιχειρώντας να γίνει ο φορέας του σύγχρονου αντικομμουνισμού και προφανώς να αποθεωθεί γι’ αυτό, η Εύα-Ζήνα Καϊλή δημιούργησε ένα από τα μεγαλύτερα ελληνικά hoaxes και ταυτόχρονα πρωταγωνίστησε στην επικίνδυνη προσπάθεια αυτό να αποτελέσει πολιτική συνέχεια του Εμφυλίου. Φυσικά δεν της χρειάστηκαν τα γνωστά κονσερβοκούτια, παρά μόνο λίγο κραγιόν.
Στις 26 Αυγούστου η Εύα Καϊλή δημοσιεύει ένα άρθρο με θεατράλε ύφος στην εφημερίδα «Ειδήσεις». Απευθυνόμενη στον υπουργό Δικαιοσύνης Σταύρο Κοντονή, για πρώτη φορά δημοσιοποιεί ότι η οικογένειά της έχει πέσει θύμα σφαγών των κομμουνιστών. Απευθύνεται στον Στ. Κοντονή διότι αυτός αρνήθηκε να συμμετάσχει στη σύνοδο του Ταλίν, όπου γινόταν προσπάθεια να εξισωθεί ο ναζισμός με τον κομμουνισμό.
Γράφει λοιπόν με πάθος, έμπλεη σκληρής μνήμης και οικογενειακού πόνου, η ευρωβουλευτής: «Κοντονή ακούς; Κομμουνιστές εγκληματίες σκότωσαν τον παππού μου. Ακούς; Κομμουνιστές εγκληματίες έκαψαν το σπίτι της οικογένειάς μου, αφού το καταλήστεψαν. Φοβισμένες οι γυναίκες του σπιτιού κοιμόντουσαν τυλιγμένες σε κουβέρτες σε χαντάκια κοντά στο σπίτι, έως ότου εξαναγκάστηκε η γιαγιά μου να εγκαταλείψει ξανά τον τόπο της, την Κωνσταντία Μακεδονίας, για να γλιτώσει τα παιδιά της».
Η Ελλάδα μαθαίνει ότι οι κομμουνιστές σκότωσαν τον παππού της, οι κομμουνιστές (εγκληματίες μάλιστα) έκαψαν το οικογενειακό σπίτι, λήστεψαν και έστειλαν τρομοκρατημένη στην αυτοεξορία τη γιαγιά της. Ενα από τα πολλά δράματα του Εμφυλίου, θα μπορούσε να πει κάποιος. Αν δεν ήταν μια απάτη, για την οποία η κ. Καϊλή πρέπει να ξεκαθαρίσει αν την έστησε η ίδια ή αν απλώς έπεσε θύμα ανιστόρητων διηγήσεων. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν το ξεφλούδισμα των ψεμάτων και στο τέλος θα γράψουμε και ποια είναι η αλήθεια με τον «παππού Καϊλή».
Ο παππούς που δεν ήταν παππούς
Λίγο μετά τη δημοσίευση του άρθρου εκατοντάδες sites (πρωταγωνιστές το «Πρώτο Θέμα», το iefimerida, το Liberal) έγραψαν για το έγκλημα των κομμουνιστών το οποίο είχε το θάρρος να καταγγείλει χρόνια μετά η πασιονάρια της Ευρωβουλής. Ο παππούς λοιπόν σκοτώθηκε από κομμουνιστές. Οσοι ξεκίνησαν, από περιέργεια έστω, από ανοιχτές πηγές για το ποιος ήταν και πώς σκοτώθηκε ο παππούς της Καϊλή έφτασαν πολύ γρήγορα σε παράλογα συμπεράσματα. Ο πατέρας της Καϊλή έχει γεννηθεί το 1955. Συνεπώς, αν ο παππούς Καϊλής είχε σκοτωθεί στον Εμφύλιο (1946-49), τότε πολύ απλά δεν μπορούσε να είναι παππούς της Καϊλή, εκτός αν η μάνα του πατέρα της κυοφορούσε μερικά χρόνια αντί για εννιά μήνες. Μήπως ο παππούς ήταν ο πατέρας της μαμάς; Το ίδιο πρόβλημα υπήρχε και με τη μητέρα σε ό,τι αφορά τις ημερομηνίες. Επιπλέον, όπως είχε γράψει το «Πρώτο Θέμα» στις 9 Ιουνίου 2014 φιλοτεχνώντας το προφίλ της Καϊλή, η νεαρή ευρωβουλευτής θυμάται «τα ξένοιαστα καλοκαίρια στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας, όπου ζούσε ο παππούς και η γιαγιά από την πλευρά της μητέρας της, ήταν οι στιγμές όπου αποκαλυπτόταν η πιο αλέγκρα, έντονη πλευρά της». Με ή χωρίς αλέγκρα πλευρά, η Εύα Καϊλή αποκλείεται να ζούσε με τον παππού από την πλευρά της μαμάς αν αυτός είχε πεθάνει στον Εμφύλιο.
Η απλή αριθμητική διέψευδε την Καϊλή-θύμα των κομμουνιστών. Ετσι υπήρξε σωρεία σχολίων στα social media για το τι συμβαίνει με τον παππού. Η ευρωβουλευτής τότε επανήλθε στο Facebook και, προσπαθώντας να περισώσει ό,τι μπορούσε, έγραψε πως δεν πρόκειται για τον παππού της αλλά για τον προηγούμενο σύζυγο της γιαγιάς της, που σκοτώθηκε (από κομμουνιστές εννοείται) το 1943. Το πρώτο λοιπόν συμπέρασμα ήταν πως δεν ήταν παππούς. Το δεύτερο ότι σκοτώθηκε (στην Κωνσταντία Πέλλας πάντα) το 1943.
Ζήνα Καϊλή
Η ανάρτηση της Καϊλή η οποία τοποθετεί τη δολοφονία του παππού –που δεν ήταν παππούς– το 1943 και η άρνησή της να δώσει εξηγήσεις για ένα σοβαρό θέμα το οποίο η ίδια έθεσε κινητοποιούν την έρευνα. Το πρώτο συμπέρασμα είναι ότι αν ο «παππούς» δολοφονήθηκε το 1943, τότε θεωρητικά έπρεπε να ανήκει στην κατηγορία «συνεργάτες Γερμανών-μαυραγορίτες», τους οποίους η Εθνική Αντίσταση, όπου συμμετείχαν ενεργά οι κομμουνιστές, τιμωρούσε. Ο υπουργός Παύλος Πολάκης με σχετική ανάρτηση στο Facebook ζήτησε εξηγήσεις από την κ. Καϊλή, θέτοντας το ερώτημα αν ο παππούς της ήταν συνεργάτης των Γερμανών, για να πάρει την απάντηση πως είναι συκοφάντης.
Οι σκηνές που περιγράφει στο άρθρο της η ευρωβουλευτής, με φλεγόμενα σπίτια και άμαχες γυναίκες να φεύγουν για να σωθούν στο χωριό Κωνσταντία της Πέλλας, δεν ανήκουν στο 1943 αλλά στο 1947. Πρόκειται για τη μάχη στην Κωνσταντία, στις 10 Φεβρουαρίου 1947, όταν μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού (στην πλειονότητά τους κομμουνιστές) ενεπλάκησαν σε μάχη με την Εθνοφυλακή. Κατά τη διάρκεια της μάχης σκοτώθηκαν 51 άμαχοι, ανάμεσα στους οποίους και κομμουνιστές κάτοικοι του χωριού που χτυπήθηκαν από την Εθνοφυλακή. Η Καϊλή φαίνεται ότι δανείζεται σκηνές από τη σκληρή ιστορία του χωριού τον καιρό του Εμφυλίου για να φτιάξει τη δική της ηρωική και θυματοποιημένη αφήγηση, συνθέτοντας ένα ιστορικό ποτ πουρί κατά τα πρότυπα της τηλεοπτικής Ζήνα.
Το 1943 λοιπόν δεν υπήρχε Εμφύλιος για να σκοτωθεί έστω σε αυτόν από κομμουνιστές ο «παππούς» Καϊλής που δεν ήταν παππούς.
«Τον έσφαξε εθνικόφρων ερωτευμένος με τη γιαγιά»
Υπήρξε τελικά δολοφονημένος πρώην άντρας της γιαγιάς της Καϊλή ή ακόμη και αυτό είναι μύθευμα; Με το ερώτημα αυτό κάναμε έρευνα στα χωριά Κωνσταντία Πέλλας και Αλεξάνδρεια Ημαθίας, όπου έζησε η γιαγιά της Καϊλή. Από τρεις διαφορετικές πηγές συγκεντρώσαμε τα στοιχεία που συνθέτουν την πραγματική ιστορία που θέλησε να περιγράψει με τον δικό της τρόπο η ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ.
Κατά την περίοδο της Κατοχής (δύο από τις πηγές λένε ότι πρόκειται για το 1943) η γιαγιά της Καϊλή, γνωστή την εποχή εκείνη με το παρατσούκλι «Αμπατζίλη», έγινε πρωταγωνίστρια μιας σκληρής ιστορίας γεμάτης αίμα και πάθος. Ο σύζυγός της Γιάννης Μπακαλίδης, ενώ επέστρεφε από τη Θεσσαλονίκη με παρέα, σφάχτηκε στον ύπνο του με μαχαίρι που χρησιμοποιούσαν στα καπνοχώραφα, κοντά στο χωριό Θεοδωράκι Πέλλας. Δράστης ήταν ο Στάθης Κωνσταντινίδης, γνωστός με το παρατσούκλι «Στατίκ», που είχε τη φήμη μαχαιροβγάλτη και καβγατζή, ο οποίος είχε καλές σχέσεις με τις αρχές της Κατοχής. Ο Στατίκ, όπως έγινε γνωστό, δεν έσφαξε μόνο τον σύζυγο της γιαγιάς της Καϊλή, αλλά και έναν ακόμη φίλο του που ξύπνησε και έγινε αυτόπτης μάρτυρας της δολοφονίας.
Ο Στατίκ συνελήφθη και έγινε γνωστό ότι σκότωσε τους άτυχους άντρες από ζήλια γιατί ήταν ερωτευμένος με τη γιαγιά της Καϊλή. Σύμφωνα με φήμες στο χωριό την εποχή εκείνη, εμπλοκή στο φονικό ίσως είχαν και συγγενικά πρόσωπα που ώθησαν τον Στατίκ στον φόνο για να εξασφαλίσουν δικά τους συμφέροντα. Ο Στατίκ καταδικάστηκε σε ισόβια αλλά δεν εξέτισε την ποινή του, πράγμα στο οποίο φαίνεται ότι βοήθησαν οι αρχές Κατοχής.
Μέσα σε αυτό το βαρύ κλίμα (και όχι σε φωτιές που άναψαν οι κομμουνιστές) η γιαγιά της Καϊλή εγκατέλειψε το χωριό, αφού υπήρχαν πολλοί, όπως γίνεται συνήθως στα χωριά, οι οποίοι τη θεωρούσαν το δαιμόνιο που όπλισε το χέρι. Η γιαγιά της Καϊλή ξαναπαντρεύτηκε τελικά και από τον γάμο προέκυψε η μητέρα της ευρωβουλευτή.
Ακρα του τάφου σιωπή
Απευθυνθήκαμε στην Εύα Καϊλή και της ζητήσαμε να μας απαντήσει αν γνώριζε την πραγματική ιστορία του «παππού» ή αν ενδεχομένως έπεσε θύμα ψευδών διηγήσεων. Η κ. Καϊλή αφού απάντησε αορίστως περί θυμάτων του κομμουνισμού που υπάρχουν, για το τι πραγματικά συνέβη απάντησε: «Υπήρχε πόλεμος. Τον μαχαίρωσε ένας που δήλωνε κομμουνιστής την ώρα που επιχειρούσε να εισβάλει στο σπίτι που ήταν η γιαγιά, η προγιαγιά και οι δύο μικρές. Μετά, επειδή φοβόντουσαν από επιθέσεις μόνες γυναίκες, όπως έγραψα άλλωστε, κοιμόντουσαν ακόμη και έξω από το σπίτι. Ωσπου εγκατέλειψαν από φόβο και κατέφυγαν στους Αμπελόκηπους Θεσσαλονίκης. Η γιαγιά μου ήταν μια καταπληκτική γυναίκα. Πραγματικά λυπάμαι που αντί να αναδειχθεί η σκληρότητα ενός πολέμου, μείναμε στο αν ονομάζεται ή όχι παππούς ο πατέρας των δύο θείων μου. Οσο για τα περί αντικομμουνισμού, η οικογένεια του παππού του πατέρα μου ήταν κομμουνιστές. Η εθνική συμφιλίωση έγινε πράξη στην οικογένειά μας. Αυτό γιατί δεν είναι ενδιαφέρον;».
Ολο το ηρωικό σενάριο της Εύας Καϊλή που περιείχε μαχαιρώματα, φωτιές, καταστροφή, εγκληματίες κομμουνιστές και άλλα φριχτά, τα οποία κάλεσε τον Σταύρο Κοντονή να ακούσει, συρρικνώθηκε στο «κάποιος τον μαχαίρωσε που δήλωνε κομμουνιστής». Ούτε αυτό το ελάχιστο που προσπαθεί να κρατήσει ως «ευθύνη των κομμουνιστών» δεν ισχύει, αφού ο φονιάς δεν ήταν κομμουνιστής. Αν ήταν, άλλωστε, θα είχε φύγει στο βουνό με τους αντάρτες και δεν θα είχε συλληφθεί. Αλλά αυτές οι ιστορικές λεπτομέρειες είναι ψιλά γράμματα για την Εύα Καϊλή. Δεν θα είχε σημασία η αναφορά σε αυτή την υπόθεση αν η ευρωβουλευτής δεν την έκανε με τον πιο αισχρό τρόπο δημόσιο στοιχείο πολιτικής και δεν επιχειρούσε να επενδύσει πολιτικά πάνω στο αίμα ανθρώπων που έζησαν σε μια ανώμαλη περίοδο. Οφείλει να ζητήσει συγγνώμη ή να δημοσιοποιήσει τα στοιχεία που αποδεικνύουν όσα έγραψε.»
