(μια συμβολή στον προσυνεδριακό διάλογο)
Μια μεγάλη ομάδα, με τίτλους στο παρελθόν, έχει μόλις φέρει ισοπαλία με μια άμπαλη ομάδα ή έχει πετύχει μια κάθιδρη νίκη στις καθυστερήσεις.
Στις δηλώσεις που ακολουθούν, ο κόουτς της μεγάλης ισχυρίζεται ότι αν η δική του ομάδα είχε εκπροσωπήσει την χώρα στην Ευρώπη, θα τα είχε πάει πολύ καλύτερα από τον προσφάτως γελοιοποιηθέντα εκπρόσωπο (αυτόν που της έκλεψε την πρώτη θέση με απατεωνίες).
Το φίλαθλο κοινό καγχάζει, στρίβει την πλάτη απαθώς και η σοβούσα κρίση εμπιστοσύνης στην σχέση του με την ομάδα, συνεχίζεται. Τι πρέπει να κάνει η διοίκηση για να σπάσει τον φαύλο κύκλο;
Δεν ξέρω αν σας θυμίζει κάποια ελληνική ποδοσφαιρική ιστορία, πάντως εμένα μου θυμίζει την ιστορία του πολιτικού κορονοϊού εν Ελλάδι. Κι εξηγούμαι …
###
Σε δύο εβδομάδες ο κ Πλεύρης κλείνει εξάμηνο στην υπουργική καρέκλα. Αν το γιορτάσει δεν θα με καλέσει. Δεν θα μπορούσα εξάλλου κι εγώ να του ευχηθώ να τα εκατοστίσει.
Με περισσότερους από 12.000 θανάτους στην σύντομη θητεία του, θα έχει σημειώσει παγκόσμιο ρεκόρ! Αύξηση κατά περίπου 80% στις απώλειες κατά το Δ’ εξάμηνο της πανδημίας κι υπό πλήρη επάρκεια εμβολίων, αποτελεί μοναδική επίδοση παγκοσμίως. Ως πολιτικός αντίπαλος με αυτή την επίδοση, ακόμη κι αν τον λέγανε Κολοκοτρώνη ή Καραισκάκη κι όχι Πλεύρη, θα ήταν για να τον κλαίνε οι ρέγκες.
Μοιάζει πολύ με αυτό που θα λέγαμε «άμπαλη ομάδα», που προσπαθεί να το σώσει με συνθηματολογία στο youtube υπό τον βαρύγδουπο τίτλο «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ» και με δαπάνες δικές μας. Αξιοθρήνητο…
###
Απέναντι ο ένδοξος ΣΥΡΙΖΑ ετοιμάζεται για Συνέδριο, εκλογές, δημοκρατική διακυβέρνηση και συγκρότηση υπουργικού συμβουλίου. Απασχολημένος με αλλεπάλληλες τηλεδιασκέψεις των φραξιών του όπου μιλάνε μεταξύ τους, σαν «κομμένες κεφαλές» για το πως θα βγάλουν ο ένας το μάτι του άλλου. Εύλογο, θα πείτε, αφού η πτώση των άλλων προδιαγράφεται βέβαιη κι άλλη διαθέσιμη κυβερνητική εναλλακτική δεν διακρίνεται.
Το ονομάζουν πολιτικό φραξιονισμό κι έχει ως επίδικο τα τιμάρια εξουσίας του μέλλοντος, που φθάνει με καλπασμό. Πρόκειται για ψευδώνυμο, με δάνεια στοιχεία από τα λενινιστικά εγχειρίδια για την εσωκομματική πάλη. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μπλοκ συμφερόντων σκληρά οργανωμένων κι αναμετρώμενων αλλά με τίποτε το «πολιτικό» και το συντροφικό ΄Η τουλάχιστον όχι περισσότερο από τις αντιμαχόμενες φατρίες των στελεχών μιας πολυεθνικής που ονειρεύεται την χρεοκοπία της αντίπαλης και την πρόσκτηση των μεριδίων της. Ο προς τα έξω ισχυρισμός ότι θα τα καταφέρνανε πολύ καλύτερα από τον άμπαλο στις πολλαπλές απειλές αντιμετωπίζεται με δυσπιστία.
###
Οι Έλληνες που μετριόνται καθημερινά και λείπουν εκατό, παρακολουθούν το ματς που τους αφορά άμεσα και διαβλέπουν ότι οι «απασχολημένοι» αδυνατούν να δώσουν το ένα φου που χρειάζεται και το περιμένουν από ένα φθου! Και το χειρότερο, οι «απασχολημένοι» αδιαφορούν παγερά. Ανύπαρκτοι σε νοσοκομεία, σωματεία, κοινωνία, τώρα ομιλούν για τον χαρακτήρα του κόμματος. Έτσι ονομάζουν το κουκούλι των προαναφερθεισών φατριών που δεν βρίσκει 5000 αναγνώστες, που η νεολαία του βγαίνει 5η ,που οι συνδικαλιστές του κι οι αυτοδιοικητικοί του είναι είδος υπό εξαφάνιση. Δεν κατάφεραν καν να απαντήσουν στις γελοιότητες του Youtube. Ακούνε οι πολίτες τα περί Σ.Δ.Ε.Κ.Ρ. κι αναρωτιούνται αν έχουν να κάνουν με ιδιοφυείς αυτιστικούς που ζουν σε δικό τους κόσμο.
Στο μήνυμα «Εμείς θα τα καταφέρναμε πολύ καλύτερα στην πανδημία, στην ακρίβεια, στο Αιγαίο!» βλέπει κανείς την αδυναμία να αντιμετωπιστεί το τυμπανιαίο πτώμα του Πλεύρη και χαμογελάει πικρά.
Τι θα γινόταν αν παίζατε εσείς Ευρώπη και δεν σας είχαν κλέψει την πρωτιά με απατεωνίες; Μια από τα ίδια …
Υ.Γ.: Δεν αρκεί ό,τι κλήθηκαν οι πολίτες στο party της στενόχωρης Κουμουνδούρου Όσο πέφτει φως στα λιγδιάρικα εσωκομματικά μαγειρεία, τόσο πιο πολύ επιφυλάσσονται ότι μπορεί να είναι και πάλι οι μεζέδες.
