Νέες δηλώσεις υποστήριξης σχετικά με την προσπάθεια «στραγγαλισμού» του Documento.
Νίκος Μωραΐτης, στιχουργός
Αυτή η κυβέρνηση έχει έρθει για να τσακίσει κάθε αντίθετη φωνή. Μοιάζει υπερβολικό κάτι τέτοιο εν έτει 2019; Ναι, υπό κανονικές συνθήκες. Όμως δεν ζούμε υπό κανονικές συνθήκες. Φαίνεται ότι η τετράχρονη στέρηση της εξουσίας, της καρέκλας, των «δώρων» για πρώτη φορά στην πολιτική τους διαδρομή, τους έχει κάνει να επιστρέψουν με μια τυφλή εκδικητικότητα, που μόνο ψυχοπαθολογικά μπορεί να ερμηνευτεί. Είναι αυτονόητο ότι «Είμαστε όλοι Documento», όπως θα ήμασταν όλοι στο πλευρό μιας εφημερίδας άλλων αποχρώσεων, αν την καταδίωκε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι ζήτημα κομματικό. Είναι ζήτημα Δημοκρατίας.
Μαργαρίτα Συγγενιώτου, λυρική τραγουδίστρια
Γιατί να κάνεις πραξικόπημα όταν ελέγχεις τα ΜΜΕ; Γιατί να επιβάλλεις λογοκρισία όταν μπορείς απλώς να στραγγαλίσεις οικονομικά ένα μέσο; Δεν υπάρχει νοήμων πολίτης αυτής της χώρας που να μην καταλαβαίνει τις «ιδιαίτερες» σχέσεις της κυβέρνησης με τον επιχειρηματικό κόσμο. Από τα εργατικά μέχρι τα φορολογικά, όλες οι κυβερνητικές αποφάσεις είναι προσανατολισμένες στην εξυπηρέτηση του μεγάλου πλούτου. Τίποτε από αυτά δεν θα ήταν τόσο εύκολο αν δεν είχε φροντίσει πρώτα να φτιάξει μια εικονική πραγματικότητα ελέγχοντας όλα τα ΜΜΕ. Όλα; Όχι. Υπάρχουν διάσπαρτα γαλατικά χωριά που επιμένουν να εκφράζουν και την άλλη άποψη, να αναδεικνύουν τις υπόγειες διαδρομές. Αλλά στον καπιταλισμό δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Μια κυβέρνηση που δουλεύει για τον μεγάλο πλούτο δεν έχει καμία δυσκολία να κλείσει τη στρόφιγγα των διαφημιστικών εσόδων σε όποιον την ενοχλεί. Επικίνδυνη τακτική. Όχι μόνο για το κακό που κάνει στον τόπο, βυθίζοντάς τον στην διαπλοκή και τον σκοταδισμό. Αλλά κι επειδή η ζωή στο Μάτριξ δεν είναι για πάντα. Και κάποτε τα μπλε χάπια τελειώνουν.
Χάρης Αθανασιάδης, καθηγητής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων
Εάν ήμουν φιλελεύθερος, όπως ο Κυριάκος Μητσοτάκης, θα γνώριζα, βέβαια, πως η ελευθερία του Τύπου και, άρα, η δυνατότητά του να ελέγχει την εκτελεστική εξουσία βρίσκονται στον σκληρό πυρήνα της φιλελεύθερης πολιτικής ιδεολογίας. Αν μάλιστα είχα την τύχη να σπουδάσω κοινωνικές επιστήμες σ’ ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου, θα γνώριζα, αναμφίβολα, πως στις δυτικές δημοκρατίες η εν λόγω δυνατότητα δεν διασφαλίζεται μόνον αρνητικά (με την αφαίρεση των όποιων εμποδίων), αλλά και θετικά (με την οικοδόμηση των προϋποθέσεων). Αν, τέλος, οι συμπολίτες μου με τιμούσαν εκλέγοντάς με πρωθυπουργό της χώρας, θα κατανοούσα, φαντάζομαι, πως πλέον δεν συνομιλώ μόνο με τους πολιτικούς μου αντιπάλους. Συνομιλώ με την ιστορία. Και η ιστορία δεν συγχωρεί τους μικρόψυχους.
