Λίγες ημέρες πριν από τις εκλογές οι πολίτες καλούνται να πάρουν θέση με την ψήφο τους και ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ ζητά τη στήριξή τους προκειμένου, μεταξύ άλλων σημαντικών, από την επόμενη ημέρα των εκλογών και με βάση το πρόγραμμά του να θωρακίσει με την εφαρμοζόμενη πολιτική του ακόμη και αυτονόητα δικαιώματα, όπως το ανθρώπινο δικαίωμα στο πόσιμο νερό. Ετσι το έχει χαρακτηρίσει ο ΟΗΕ ήδη από το 2010. Ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ δεν θα σταματήσει να μιλάει για το νερό και έχει πολλούς λόγους γι’ αυτό.
Με τις εκλογές προ των πυλών, το βλέμμα όλων θα πρέπει να κοιτάζει εξεταστικά τα τελευταία τέσσερα χρόνια της διακυβέρνησης της ΝΔ προκειμένου το νεοφιλελεύθερο σχέδιό της για την επόμενη ημέρα (φευ!) να γίνει πλήρως αντιληπτό σε όλο του το εύρος. Και το σχέδιό της, που στο κέντρο του πάντα έχει το οικονομικό ιδιωτικό κέρδος, αφορά όλους μας, ακόμη και στα πιο ζωτικά ζητήματα και δικαιώματα. Αυτή είναι η περίπτωση και του νερού. Η απερχόμενη κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν αφήνει κανένα περιθώριο σιωπής διότι τίποτε από αυτά που έκανε δεν το έκανε τυχαία.
Το αλαζονικό πολιτικό βλέμμα της ΝΔ κοιτάει στο μέλλον και ελπίζει σε νέες μπίζνες μετεκλογικά. Απολύτως τίποτε δεν άλλαξε από τη δήλωση του Κυριάκου Μητσοτάκη το 2018 σχετικά με τη νεοφιλελεύθερη πολιτική θέση του περί ανάγκης στρατηγικού επενδυτή για το νερό. Κανέναν δεν πείθει η όψιμη και μετά τον ξεσηκωμό μεγάλων διαμαρτυριών δήλωσή του περί επιστροφής της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ στο δημόσιο. Η πραγματική πολιτική στάση της ΝΔ ως προς το αγαθό του νερού και την ιδιωτικοποίησή του αποτυπώθηκε αρχικά το φθινόπωρο του 2021, όταν εκκίνησε διαδικασία παραχώρησης, μέσω διαγωνισμού, της συντήρησης και της λειτουργίας του εξωτερικού υδροδοτικού συστήματος Αττικής. Το ΣτΕ παρενέβη και έβαλε φρένο στη συγκεκριμένη παραχώρηση μέσω ΣΔΙΤ, διότι ήταν αντίθετη στα άρθρα 5 και 21 του συντάγματος που προστατεύουν το δικαίωμα στην υγεία και τη θέτουν υπό την προστασία του κράτους.
Επιπλέον, η πραγματική (αλλά κρυπτόμενη προεκλογικά) πολιτική στάση της ΝΔ ως προς το νερό αποτυπώθηκε στην επιλογή να παρακάμψει τις δύο αποφάσεις της ολομέλειας του ΣτΕ (190, 192/2022) οι οποίες, με απλά λόγια, έκριναν ότι ο έλεγχος των ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ επιβάλλεται να ανήκει στο ελληνικό δημόσιο, όχι απλώς με την άσκηση εποπτείας επ’ αυτών αλλά και διά του μετοχικού κεφαλαίου τους και της διοίκησής τους.
Ο λόγος για τον οποίο το ΣτΕ έκρινε με αυτό τον τρόπο είναι ο πολιτικά αυτονόητος για τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, ότι δηλαδή οι υπηρεσίες ύδρευσης είναι κοινής ωφέλειας και απολύτως ζωτικής σημασίας για τον πληθυσμό. Το ΣτΕ έβαλε φρένο σε μια κυβέρνηση-έμπορος. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, όμως, όχι μόνο δεν εφάρμοσε τις επιταγές της Δικαιοσύνης, αλλά προσπάθησε και πάλι να τις ακυρώσει με νομοθετική ρύθμιση το καλοκαίρι του 2022, με την οποία τον έλεγχο της ΕΥΔΑΠ διατηρούσε το Υπερταμείο. Ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ κατέθεσε τροπολογία στη Βουλή αλλά εις μάτην. Περαιτέρω, και αποδεικνύοντας την πολιτική της σχετικά με το αγαθό του νερού, αντί η ΝΔ να συμμορφωθεί με τις επιταγές της Δικαιοσύνης, με τον ν. 5037/2023, μηνός Μαρτίου, απομάκρυνε τη χάραξη πολιτικής και την εποπτεία των παροχών υπηρεσιών ύδρευσης από το κράτος περνώντας τες στην αρμοδιότητα μιας ρυθμιστικής αρχής.
Ας μην αφήσουμε το αγαθό του νερού στα σκληρά νεοφιλελεύθερα χέρια της ΝΔ. Εχουμε την επιλογή και τη δύναμη της ψήφου την 21η Μαΐου 2023.
Η Μαρία Κουβέλη είναι δικηγόρος, υποψήφια βουλεύτρια ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ (Κεντρικός Τομέας Αθηνών – Α΄ Αθήνας)